Στη νέα στήλη του BasketStories Step Back in Time γυρίζουμε το χρόνο πίσω και εξετάζουμε στιγμές που καθόρισαν την πορεία παικτών, ομάδων και του ίδιου του αθλήματος, από μια διαφορετική σκοπιά! Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες της εποχής, ξετυλίγουμε το κουβάρι της ιστορίας διαφορετικά και επιχειρούμε να αποτυπώσουμε πως θα εξελισσόταν αυτή αν επικρατούσε τελικά ένα εναλλακτικό σενάριο!

Την ιστορία όμως δεν την "ξαναγράφουμε" μόνοι μας, αλλά μαζί σας! Εξετάζοντας ένα βασικό εναλλακτικό σενάριο, αναπτύσσουμε τις διάφορες εκδοχές που θα μπορούσε να έχει και θέλουμε από εσάς να μας οδηγήσετε σε αυτήν που θεωρείτε πιο πιθανή! Όλοι μαζί λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε step back στο χρόνο και στην ιστορία και να εξετάσουμε από κοινού μερικά από τα σημαντικότερα και πολύ ενδιαφέροντα what-ifs του μπάσκετ, δημιουργώντας ένα διαφορετικό story, βάσει των δικών σας επιλογών!

Η ανάπτυξη του βασικού εναλλακτικού σεναρίου συνοδεύεται από μια ψηφοφορία με διαφορετικές εκδοχές που θα μπορούσε αυτό να έχει, στο τέλος του κειμένου. Εκεί είναι που παίρνετε εσείς την μπάλα στα χέρια σας και "ξαναγράφετε την ιστορία", ψηφίζοντας την επιλογή που θεωρείτε την πιο πιθανή! Η επιλογή σας μάλιστα μπορεί να συνοδευτεί με κάποιο σχόλιο που θα την αιτιολογεί, ή και ακόμα θα την επεκτείνει, για ένα νέο step back, μέσα στο ίδιο το εναλλακτικό σενάριο!

Αρχή με τον αδικοχαμένο και πρόσφατα Hall of Famer, Κόμπι Μπράιαντ! Πώς θα γραφόταν η ιστορία αν δεν κατέληγε στους Lakers το καλοκαίρι του 1996; Περιμένουμε τη συμμετοχή σας στο πρώτο step back story της στήλης!



Ο Κόμπι Μπράιαντ ήταν ένας θρύλος του μπάσκετ. Το τραγικό γεγονός του θανάτου του μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το μύθο του. Έγραψε ιστορία με τη φανέλα των Λέικερς σε βαθμό που ο ίδιος ο Μάτζικ τον χαρακτήρισε ως το μεγαλύτερο Λέικερ όλων των εποχών. Ήδη γράφονται αφιερώματα και ιστορίες γύρω από αυτόν. Εμείς σε αυτή τη στήλη (ως ένα είδος tribute) θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε λίγο την ιστορία και να δούμε πώς θα μπορούσε αυτός ο μεγάλος παίκτης να την επηρεάσει υπό διαφορετικές συνθήκες.

Είναι γνωστό πως ο άνθρωπος που πίστεψε πρώτος στον Μπράιαντ και επέμεινε να τον φέρει στο Λος Άντζελες ήταν ο Τζέρι Γουέστ. Οι Λέικερς βρίσκονταν σε ένα κρίσιμο σημείο της ιστορίας τους. Το καλοκαίρι του 1996 είχε αποσυρθεί οριστικά ο μεγάλος Μάτζικ Τζόνσον μετά τη σύντομη επιστροφή του στα μέσα της σεζόν 1995-96 και η ομάδα βρισκόταν σε αναζήτηση του νέου μεγάλου σταρ που θα την κουβαλούσε στα επόμενα χρόνια. Η απάντηση του front office ήταν άμεση και άκουγε στο όνομα Σακίλ Ο'Νιλ. Πριν όμως από αυτόν ο Γουέστ έκανε μια κίνηση που αποδείχτηκε κίνηση-ματ. Δεν δίστασε να παραχωρήσει με ανταλλαγή έναν έμπειρο και καταξιωμένο σέντερ όπως ο Βλάντε Ντίβατς για το #13 του ντραφτ, με το οποίο υπέδειξε στους Χόρνετς να επιλέξουν έναν 18χρονο από το Lower Merion High School. Μπορεί σήμερα μια τέτοια κίνηση να μοιάζει λογική, για τα δεδομένα του 1996 όμως επρόκειτο για καινοτομία και ρίσκο πρώτου μεγέθους, που όμως εκ του αποτελέσματος δικαίωσε απόλυτα τον Γουέστ και τους Λέικερς.

Ο Μπράιαντ λοιπόν επιλέχθηκε στο νούμερο 13 του ντραφτ του 1996. Τι θα είχε γίνει όμως αν κάποια άλλη ομάδα και κάποιος άλλος GM είχε τη διορατικότητα του Mr Logo και προλάβαινε τους Χόρνετς στην επιλογή του Κόμπι; Πώς θα εξελισσόταν η καριέρα του ξεκινώντας από μια άλλη ομάδα και πώς θα επηρεαζόταν το πρωτάθλημα και ο κόσμος του μπάσκετ αν ο Κόμπι Μπράιαντ δεν έπαιζε στο Λος Άντζελες;

Για αρχή θα πρέπει να δούμε ποιος θα ήταν ο πιο ρεαλιστικός προορισμός. Μπορεί ο Μπράιαντ να εξελίχθηκε στον καλύτερο παίκτη αυτής της φουρνιάς, αλλά το 1996 καμία ομάδα δεν θα επέλεγε έναν 18χρονο στις πρώτες θέσεις του ντραφτ. Η επιλογή παικτών απευθείας από το high school δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη και μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως όταν ένα χρόνο πριν ένα top prospect, όπως ο Κέβιν Γκαρνέτ, επιλεγόταν στο #5 από τους Τίμπεργουλβς, κανένας άλλος παίκτης χωρίς κολεγιακή εμπειρία δεν είχε τύχη να μπει στην πρώτη πεντάδα. Κοιτάζοντας τις επιλογές στις επόμενες θέσεις βλέπουμε αρκετούς φόργουορντ και σέντερ, όπως ο Αντουάν Γουόκερ στο #6, ο Σαμάκι Γουόκερ στο #9, ο Έρικ Νταμπίερ στο #10, αλλά και ο "Ukraine Train" Βιτάλι Ποταπένκο στο #12. Η μόνη ομάδα που επέλεξε γκαρντ ψηλότερα από τον Μπράιαντ, εκτός πρώτης πεντάδας, ήταν οι Νιου Τζέρσεϊ Νετς, που στο #8 επέλεξαν τον Κέρι Κιτλς.

Ο Κιτλς ήταν ένας γκαρντ με αξιόλογη καριέρα, που όμως ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, έχασε μάλιστα ολόκληρη τη σεζόν 2000-01 λόγω τραυματισμού στο γόνατο και αναγκάστηκε να αποσυρθεί μόλις στα 31 του χρόνια. Θα μπορούσαμε λοιπόν για χάρη της ιστορίας να υποθέσουμε πως οι Νετς θα ήταν ο πιθανότερος προορισμός του Μπράιαντ, αφού χρειάζονταν γκαρντ. Μπορεί να πει κανείς μάλιστα πως θα ήταν μια καλή ομάδα, ώστε να του δώσει την ευκαιρία να δείξει τις ικανότητές του. Οι Νετς του 1996-97 είχαν στον πάγκο ένα μεγάλο όνομα του κολεγιακού μπάσκετ, τον Τζον Καλιπάρι και βρίσκονταν σε μια φάση rebuilding. Η δυνατή τους γραμμή ήταν μάλλον αυτή των γκαρντ και ο Μπράιαντ θα έπαιζε δίπλα στον Κένταλ Γκιλ (πρώτος σκόρερ τους τη σεζόν εκείνη με σχεδόν 22 πόντους μ.ο.) και τον Ρόμπερτ Πακ, ενώ στα μέσα της σεζόν ο Πακ θα πήγαινε στο Ντάλας για τον Σαμ Κασέλ και μαζί θα ερχόταν και ο Τζίμι Τζάκσον δημιουργώντας συνωστισμό στις θέσεις 2-3. Ο Τζάκσον όμως δεν θα έμενε πολύ στο Νιου Τζέρσεϊ αφήνοντας χώρο για το νεαρό Μπράιαντ, που με την επιλογή του Κιθ Βαν Χορν στο επόμενο ντραφτ θα έβρισκε το στήριγμα που χρειαζόταν κοντά στο καλάθι για να δημιουργήσει ένα νεανικό δίδυμο για το μέλλον.

Στην πραγματικότητα οι 26 νίκες του 1997 για τους Νετς έγιναν 43 την επόμενη σεζόν και τα πρώτα αισιόδοξα σημάδια εμφανίζονταν. Όμως η σεζόν 1998-99 μετά το lockout ήταν καταστροφική και οι Νετς με ρεκόρ 16-34 έμεναν ξανά εκτός playoffs. Άραγε θα μπορούσε η παρουσία του Μπράιαντ να αλλάξει άμεσα τη μοίρα τους; Στη σεζόν των 50 αγώνων ήρθε στο Νιου Τζέρσεϊ στη θέση του Κασέλ ο Στεφόν Μάρμπερι, όμως δεν έφερε μαζί του νίκες. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκείνη τη σεζόν οι Νετς χρησιμοποίησαν έστω και για έναν αγώνα 23 διαφορετικούς παίκτες! Ίδια ήταν η εικόνα και την επόμενη σεζόν (με ρεκόρ 31-51) και τη μεθεπόμενη με 26-56. Εκτός από τους Μάρμπερι και Βαν Χορν η ομάδα είχε προσθέσει και το #1 του ντραφτ του 2000, τον Κένιον Μάρτιν χωρίς όμως να δείξει ιδιαίτερη πρόοδο.

Όλα αυτά άλλαξαν το καλοκαίρι του 2001. Ο Μάρμπερι που ήξερε τόσο καλά να φτιάχνει εντυπωσιακά στατιστικά πήγε στο Φοίνιξ και στη θέση του ήρθε ο Τζέισον Κιντ, που ήξερε να φτιάχνει την εικόνα των συμπαικτών και της ομάδας του. Το αποτέλεσμα ήταν οι Νετς να κάνουν διπλάσιες νίκες και να φτάσουν ως τους τελικούς, που όμως δεν είχαν τύχη απέναντι ...στους Λέικερς του Σακ και του Κόμπι. Την επόμενη χρονιά οι Νετς του Κιντ έφτασαν και πάλι στους τελικούς για να χάσουν αυτή τη φορά από τους Σπερς του Ντάνκαν.





Άραγε αν στη θέση του αξιόλογου, αλλά ευπαθή Κιτλς είχε αποκτηθεί ο θρυλικός Μπράιαντ, θα είχαν καταφέρει οι Νετς κάτι παραπάνω, ειδικά από την στιγμή που ήρθε στο Νιου Τζέρσεϊ ο Κιντ; Σε αυτό το σενάριο, ο Κόμπι καταφέρνει σύντομα να αναδειχθεί στο μέτριο Νιου Τζέρσεϊ και να "κάνει θόρυβο" με τα κατορθώματά του, χωρίς όμως, λόγω ηλικίας, να φέρει άμεσα αποτελέσματα στην ομάδα. Οι Νετς αποκτούν τον Κιντ o οποίος μαζί με τον Κόμπι αποτελούν πλέον το καλύτερο δίδυμο γκαρντ του πρωταθλήματος. Ο Κόμπι κατακτά πρωταθλήματα με τους Νετς (2002, 2003) κι έχει ήδη καθιερωθεί ως έναν εκ των κορυφαίων του NBA, πριν φτάσει στο peak της καριέρας του.



Μήπως όμως η γενικότερη μετριότητα των Νετς στα πρώτα πέντε χρόνια της καριέρας του Κόμπι θα τον παρέσυρε κι εκείνον και θα τον γνωρίζαμε ως έναν χαρισματικό σκόρερ μεν, μόνο του και όχι αρκετό για να οδηγήσει μια ομάδα στην κορυφή δε; Σημειωτέον πως την εικόνα αυτή την είδαμε για μια τριετία και στο ΛΑ στο διάστημα 2004-2007 μετά την ανταλλαγή του Σακίλ Ο'Νιλ, όταν οι Λέικερς αποδυναμωμένοι δεν κατάφεραν να περάσουν στο δεύτερο γύρο των playoffs. Τότε όμως ο Μπράιαντ είχε αποδείξει την αξία του και είχε κερδίσει τίτλους. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν αυτή ήταν η εικόνα, με την οποία θα συστηνόταν στο μπασκετικό κοινό;



Τέλος, υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή. Ο Τζέρι Γουέστ πίστευε πραγματικά σε αυτό το νεαρό παίκτη, τόσο που έδωσε έναν έτοιμο βασικό παίκτη για να τον φέρει στο Λος Άντζελες. Θα μπορούσε να επιχειρήσει μια αντίστοιχη ανταλλαγή είτε το καλοκαίρι του 1996 είτε το επόμενο εκμεταλλευόμενος τη μετριότητα των Νετς, την πληθώρα γκαρντ που είχαν τότε (μαζί με την έλλειψη ψηλών, καθώς στο trade deadline του 1997 παραχώρησαν το Σον Μπράντλεϊ παραδεχόμενοι έτσι την αποτυχία του project αυτού) και πιθανόν τη μέτρια για την κλάση του ρούκι σεζόν του Κόμπι, που βελτιώθηκε πολύ από τη δεύτερη χρονιά του, πείθοντας έτσι το front office της ομάδας του Νιου Τζέρσεϊ να παραχωρήσει αυτόν το νεαρό παίκτη, που ο ίδιος πίστευε τόσο. Τη συνέχεια της καριέρας του σε αυτή την περίπτωση τη γνωρίζουμε όλοι...


Ποιο σενάριο θεωρείτε το πιθανότερο, στην περίπτωση που μια άλλη ομάδα, όπως οι Νετς, είχαν τη διορατικότητα να δουν και να επενδύσουν στο ταλέντο του μεγάλου Κόμπι Μπράϊαντ;