';
?>
We feel devotion
DataCenter
NBA ANALYSIS
Fear The Process
Sixers και Bucks έχουν να διορθώσουν τα πρόσφατα κακώς κείμενα αν θέλουν να παραμείνουν στο προσκήνιο και να καταφέρουν το βήμα παραπάνω, που δεν είναι άλλο από ένα πρωτάθλημα.
Δημοσιεύτηκε: 11/09/2020 20:10
Μπορεί τα δυο ιστορικά franchises τα τελευταία χρόνια να βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο ωστόσο το όνειρο για πρωτάθλημα μοιάζει πλέον μακρινό και για τους δύο. Οι δυο μεγαλύτερες απογοητεύσεις της φετινής post-season, απείχαν έναν ...Leonard, τουλάχιστον η μία από τις δύο, από τον περσινό τίτλο, αυτή την στιγμή όμως βρίσκονται σε ένα δύσβατο μονοπάτι για το μέλλον και καλούνται στην off-season που έρχεται να πάρουν δραστικές αποφάσεις ώστε να μπορέσουν να κάνουν το βήμα παραπάνω και να μην επιστρέψουν και πάλι στις τελευταίες θέσεις της Ανατολικής περιφέρειας. Sixers και Bucks βαδίζουν τα τελευταία χρόνια σε έναν παράλληλο δρόμο, από τη "δημιουργία" δυο superstars και τις λάθος επιλογές στο draft, μέχρι τις αποχωρήσεις κομβικών παικτών και τα μεγάλα λάθη των front-offices.
Το καλοκαίρι του 2014 που ο Joel Embiid επιλέχθηκε στο Νο. 3 του draft το ξακουστό και "χιλιοφορεμένο" Trust The Process που ψιθυριζόταν από το προηγούμενο καλοκαίρι άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με αποκορύφωμα την επιλογή του Ben Simmons στο draft του 2016 που έφερε αισιοδοξία σε όλο το franchise. Από το 10-72 του 2015-2016 και το 28-54 του 2016-2017, φτάσαμε στο 2017-2018, η οποία ήταν η πρώτη χρονιά συνύπαρξης των Embiid-Simmons και που είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο των Sixers στα playoffs μετά το 2011-2012, καθώς και την πρόκριση στα ημιτελικά της Ανατολής. Εκεί το ταξίδι των Sixers ολοκληρώθηκε αλλά αυτό "λίγο" τους ένοιαζε καθώς το μέλλον φαινόταν λαμπρό.
Η νέα σεζόν άρχισε με αλλαγές στο front-office, με τον Elton Brand να αναλαμβάνει GM της ομάδας. Μάλιστα κατάφερε να πετύχει δυο μεγάλες συμφωνίες, με τον Jimmy Butler και τον Tobias Harris να γίνονται κάτοικοι της Phila. Με μια πεντάδα Simmons-JJ Reddick-Butler-Harris-Embiid οι Sixers για πολλούς έμοιαζαν ως το πρώτο φαβορί, αλλά ο Κawhi Leonard χάλασε το πάρτυ.
Το καλοκαίρι έγιναν πολλές αλλαγές αλλά οι βλέψεις ήταν οι ίδιες. Οι Sixers ψάχνονταν όλη τη φετινή χρονιά και σε συνδυασμό και με τον τραυματισμό του Ben Simmons, ταπεινώθηκαν από τους Celtics με σκούπα στον πρώτο γύρο των playoffs. Ο αποκλεισμός αυτός έφερε την αποχώρηση του Brett Brown και όλη την ομάδα σε μια περίεργη κατάσταση με κανέναν να μην μπορεί να θεωρεί σίγουρο το μέλλον του Ben Simmons και του Joel Embiid στην Φιλαδέλφεια.
Για να φτάσουμε όμως ως εδώ υπήρξαν μια αλληλουχία γεγονότων που εκ του αποτελέσματος βάλτωσαν το Process αντί να το εκτοξεύσουν.
Μια χρονιά μετά την επιλογή του Joel Embiid και τους Sixers να επιλέγουν ξανά στο Νο.3, η ομάδα πήρε την απόφαση να επιλέξει έναν παίκτη που αγωνιστικά έμοιαζε και αποδείχτηκε στην πορεία ότι "κουτουλάει" με τον Embiid. Ο Jahil Okafor λοιπόν επιλέχθηκε από τους Sixes σε μια φαινομενικά φτωχή κλάση αλλά με επιλογές όπως του Kristaps Porzingis και του Devin Booker να μένουν ανεκμετάλλευτες.
Μετά από ανταλλαγές οι Sixers έφτασαν να επιλέγουν στο Νο. 1 στο draft του 2017, σε μια κλάση με παίκτες όπως ο Jason Tatum και ο Donovan Mitchell που είναι εν δυνάμει franchise players αλλά και χρήσιμων παικτών όπως οι Jackson, Isaac, Collins, Kuzma, Onunoby. Οι Sixers πήραν την απόφαση να επιλέξουν τον Markelle Fultz που ουσιαστικά εξαιτίας των τραυματισμών δεν έπαιξε ποτέ στους στην ομάδα. Μπορεί ο Fultz να πληγώθηκε από τραυματισμούς ωστόσο και υγιής να παρέμενε φαίνεται να ήταν μια κακή επιλογή (μόλις φέτος στο Ορλάντο άρχισε να δείχνει δείγματα του ταλέντου του) συγκριτικά με τον Tatum και τον Mitchell του οποίος προσπέρασαν οι Sixers, ενώ ήταν ιδανικά fit.
Σε ένα franchise που στοχεύει την κορυφή και βρίσκεται στα μισά ενός Project η επιλογή ενός άπειρου general manager μπορεί να είναι ατυχής, όσο ...παιδί της ομάδας και να είναι αυτός.
Τον Νοέμβριο του 2018 οι Sixers έδωσαν τους Dario Saric, Robert Covington, Jerryd Bayless αλλά και draft picks για τα μάτια του Jimmy Butler, μια φυσιολογική αλλά ρισκαδόρικη επιλογή καθώς το καλοκαίρι ο Butler έμενε free agent. Παρότι ο Butler έδεσε αμέσως με την ομάδα και η παρουσία του στα playoffs ήταν εξαιρετική, οι λάθος χειρισμοί των Sixers είχαν ως αποτέλεσμα ο Jimmy Butler να μετακομίσει στο Μαϊάμι, με τις εμφανίσεις του Jimmy στο Ορλάντο να κάνουν την γκρίνια ακόμα μεγαλύτερη στην Φιλαδέλφεια.
Δεν ήταν όμως μόνο η αποχώρηση του Jimmy Butler αυτή που έφερε τα πράγματα σε αυτή την κατάσταση. O Tobias Harris που και αυτός μετακόμισε στα μέσα της season στην Φιλαδέλφεια (με ανταλλάγματα τους Chandler, Muscala, Shamet και draft picks) ανανέωσε το συμβόλαιο του έναντι 180 εκατομμυρίων, ένα ποσό το οποίο δεν δικαιολογείται, είναι υπερβολικό και πιάνει τεράστιο χώρο στο salary cap.
Σαν να μην έφτανε αυτό οι Sixers αποφάσισαν να δαπανήσουν ένα ακόμα μεγάλο ποσό, αυτή την φορά για τα μάτια του Al Horford, ενός ιδιαίτερα ποιοτικού και έμπειρου παίκτη, για τον οποίο όμως τα 109 εκατομμύρια, σε συνδυασμό με την ηλικία του είναι τελικά ακόμα μια κακή επιλογή.
Μια ομάδα με τον Ben Simmons στον άσσο με την γνωστή του αδυναμία θέλει παίκτες με έφεση στο σουτ. Οι Sixers διέθεταν έναν από τους κορυφαίους σουτέρ στο ΝΒΑ, τον JJ Reddick ο οποίος αποχώρησε και αυτός μετακομίζοντας στους New Orleans Pelicans.
Τα λάθη πολλά, ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω και οι Sixers πρέπει να ανασυνταχτούν και να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα με καινούριο προπονητή πλέον. Οι πρώτες φήμες θέλουν τους Jason Kidd και Tyronn Lue ως τα μεγάλα φαβορί για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας. Οι φήμες αυτές δείχνουν πως ο Elton Brand δεν έχει παραδειγματιστεί από τα λάθη του και πάει σε προπονητές "ονόματα", ενώ υπάρχουν στην αγορά προπονητές που με την δουλειά τους έχουν δείξει ότι μπορούν να βάλουν τους Sixers και πάλι στον σωστό δρόμο. Ένας τέτοιος προπονητής είναι ο τέως τεχνικός των Brooklyn Nets, Kenny Atkinson.
Ήδη από την αρχή της χρονιάς, αλλά κυρίως μετά τον αποκλεισμό από τους Boston Celtics, άρχισαν να φουντώνουν τα σενάρια για ενδεδειγμένη ανταλλαγή είτε του Joel Embiid είτε του έτερου superstar της ομάδας, Ben Simmons. Η περσινή post-season για τους Sixers δεν ήταν άσχημη, ενδεχομένως αν εκείνο το ιστορικό σουτ του Kawhi που αργά και βασανιστικά κατέληξε στο καλάθι των Sixers δεν έμπαινε η Φιλαδέλφεια τώρα να ήταν πρωταθλήτρια. Σε εκείνη την post-season και ο Embiid και ο Simmons απέδειξαν ότι αν πλαισιωθούν με τα κατάλληλα "εργαλεία" μπορούν να γίνουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα στο ΝΒΑ παρά τις χτυπητές αδυναμίες τους.
Είναι λογικό ότι την επόμενη χρονιά οι φιλοδοξίες στην Φιλαδέλφεια δεν θα είναι ίδιες με φέτος. Ο νέος προπονητής μπορεί να επενδύσει σε αυτή την ηρεμία που θα υπάρξει και να εκμεταλλευτεί το πλούσιο ταλέντο και των δύο, ένα ταλέντο που και από τους δύο έχει μείνει ανεκμετάλλευτο, καθώς κανείς από τους δύο δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την εικόνα της ομάδας. O μεν Embiid οφείλει να φτιάξει καλύτερα το κορμί του, να μην παρουσιάζει τόσα σκαμπανεβάσματα στο παιχνίδι του και να πατήσει περισσότερο στην ρακέτα, ο δε Simmons πρέπει επιτέλους να βάλει στο παιχνίδι του το περιφερειακό σουτ. Είναι κρίμα για έναν παίκτη που είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς (μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας φέτος) και ένας από τους καλύτερους παίκτες στο μισό γήπεδο στη λίγκα να μην μεγιστοποιήσει το ταλέντο του.
Η επόμενη μέρα στην Φιλαδέλφεια, εφόσον δεν υπάρξει κάποια μεγάλη έκπληξη μόνο καλύτερη μπορεί να είναι, εφόσον επιτέλους το franchise λειτουργήσει με βάσει την λογική όπως έκανε τα πρώτα χρόνια του "Trust The Process". Μπορεί αυτό το Process να έχει λάβει τέλος αλλά ίσως το τελικό του αποτέλεσμα δεν το ξέρουμε ακόμα.
Το κάζο του πρόωρου αποκλεισμού φέτος είναι τεράστιο, καθώς οι Bucks μπήκαν στο Ορλάντο ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση της ανατολικής περιφέρειας. Μπορεί βάσει ρεκόρ να ήταν η καλύτερη ομάδα στο ΝΒΑ, μπορεί να έχουν στο ρόστερ τον MVP Γιάννη, όμως όλα αυτά δεν ήταν αρκετά ώστε οι Bucks να κάνουν το βήμα παραπάνω. Αντιθέτως φέτος στην post-season έκαναν βήματα προς τα πίσω και οι λόγοι είναι πολλοί.
Όπως και στην περίπτωση των Sixers οι Bucks στο draft του 2014 έχασαν κοσμοϊστορική ευκαιρία επιλέγοντας τον Jabari Parker αντί του Joel Embiid. Αν οι Bucks επέλεγαν τον Καμερουνέζο σέντερ οι Bucks δύσκολα δεν θα είχαν έστω ένα πρωτάθλημα. Με τα αν και τα γιατί όμως δεν γράφεται ιστορία. Οι Bucks παρότι έκαναν αυτό το λάθος, από την αφάνεια έφτασαν στην κορυφή. Αυτό έγινε χάρη στις επόμενες εύστοχες επιλογές στο draft και τη σωστή στελέχωση του ρόστερ γύρω από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που με τη δουλειά του έφτασε στο σημείο να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.
Όταν όλη η ομάδα ανεβαίνει είναι λογικό να ανεβαίνουν και οι προσδοκίες και ο πήχης. Ο πήχης φέτος έφτανε στους τελικούς του ΝΒΑ κάτι όμως που είναι έργο και των υπολοίπων ομάδων της περιφέρειας και ίσως λιγότερο των Bucks. Οι Sixers που μπήκαν ως συνεδιεκδικητές όσο πέρναγε ο καιρός παρέπαιαν, οι Celtics με το νεανικό τους ενθουσιασμό ήταν λογικό να μην μπορούν σε μια κούρσα πρωταθλήματος να παραμείνουν σταθεροί, οι Heat ήταν μια ομάδα που μονταρίστηκε κυρίως μετά τις ανταλλαγές και τις προσθήκες που έκανε, ενώ οι πρωταθλητές Raptors έχασαν τον καλύτερο τους παίκτη. Στα χαρτιά λοιπόν οι Bucks μπήκαν ως πρώτο, ως το απόλυτο φαβορί στην Ανατολή κάτι που έκανε αρκετούς να ξεχάσουν τα λάθη και τις παθογένειες των ελαφιών για μια ολόκληρη χρονιά και να τα θυμηθούν πάλι στην φούσκα. Ποιά ήταν αυτά όμως;
Μπορεί οι Bucks να μην έκαναν πολλές προσθαφαιρέσεις αλλά έχασαν έναν από τους κορυφαίους παίκτες τους, έναν παίκτη που με τη νηφαλιότητα στο παιχνίδι του έδινε ένεση ηρεμίας σε όλη την ομάδα και το βασικότερο απ' όλα ήταν ιδανικός να παίζει δίπλα στον Γιάννη. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Malcolm Brogdon που μετακόμισε στους Pacers. Από την άλλη οι Bucks επέλεξαν να κρατήσουν το Erick Bledsoe που μπορεί να είναι ένας από τους πιο εκρηκτικούς point guard στην λίγκα αλλά είναι επιρρεπής στο λάθος, συχνά βραχυκυκλώνει και λειτουργεί αρνητικά για την ομάδα, κάτι που είδαμε και στο Ορλάντο.
Καλώς ή κακώς το ΝΒΑ και όχι μόνο είναι και βιομηχανία χρήματος κι έτσι συχνά πυκνά κρίνουμε παίκτες όχι μόνο από την απόδοση τους αλλά και από τον τραπεζικό τους λογαριασμό και τα συμβόλαια που υπογράφουν. Το περασμένο καλοκαίρι ο Khris Middleton υπέγραψε max συμβόλαιο που σε βάθος πενταετίας θα του αποφέρει ένα ποσό κοντά στα 180 εκατομμύρια, χρήματα υπερβολικά για έναν παίκτη του επιπέδου του. Σε καμία περίπτωση ο Middleton δεν είναι κακός παίκτης (το απέδειξε εξάλλου στη μοναδική νίκη των Ελαφιών επί των Heat) είναι όμως ένας παίκτης δεύτερης βαθμίδας και όχι super star και δύσκολα μια ομάδα θα κάνει πρωταθλητισμό με τον ίδιο ως το Νο. 2 της ιεραρχίας της. Οι Bucks λοιπόν όχι μόνο τον κράτησαν αλλά του έδωσαν και ένα μεγάλο μερίδιο του salary cap κάτι που ίσως είναι καταδικαστικό για τα επόμενα χρόνια ειδικά όταν μιλάμε για ένα franchise που γενικά είναι σφιχτό και μετράει μέχρι και το τελευταίο δολάριο.
Όπως είναι λογικό ο Mike Budenholzer είναι αυτός που δέχεται τα περισσότερα πυρά τις τελευταίες ημέρες και όχι αδίκως. Ο coach Bud δεν είναι κακός προπονητής, έχει αποδείξει και με την δουλειά του στην Ατλάντα αλλά και στο Μιλγουόκι ότι είναι ένας καλός προπονητής που βαίνει όμως με τις δικές αρχές χαράζοντας το δικό του δρόμο. Το έδειξε και στους Hawks το δείχνει και στους Bucks, είναι ένας προπονητής που δεν αλλάζει το πλάνο του, δεν προσαρμόζεται στον αντίπαλο και τις περισσότερες φορές δεν έχει plan B στο παιχνίδι του, το άκρως αντίθετο δηλαδή από ότι κάνουν οι τρεις άλλοι προπονητές που βρίσκονται στα ημιτελικά της Ανατολής. Όλα αυτά έχουν κάνει τον Coach Bud να έχει γίνει ένας εξαιρετικός προπονητής regular season που διαχειρίζεται άψογα το ρόστερ του, στην post-season όμως δείχνει ότι υστερεί σε σχέση με τους αντίπαλους προπονητές και πάντα οι ομάδες του σκάνε σαν φούσκα. Σαφώς και δεν γίνεται να αλλάξει η αγωνιστική φιλοσοφία μιας ομάδας από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν όμως δεν υπάρχει plan B στην επίθεση και οι αντίπαλες ομάδες που είναι φτιαγμένες να εξουδετερώσουν τον Γιάννη έχουν αποκωδικοποιήσει το προβλέψιμο παιχνίδι των Bucks, o αποκλεισμός ήταν αναπόφευκτος.
Οι Bucks δεν μπορούν να έχουν μακροπρόθεσμο πλάνο εφόσον κανείς δεν γνωρίζει την απόφαση που θα πάρει ο Γιάννης τον Ιούλιο του 2021. Έτσι λοιπόν για την ώρα το μόνο πλάνο που μπορούν να καταστρώσουν είναι αυτό της επόμενης χρονιάς με δεδομένο πάντα ότι ο Γιάννης θα παραμείνει και δεν θα ζητήσει ανταλλαγή, όπως ο ίδιος είπε.
Εφόσον οι Bucks βάσει ρεκόρ ήταν η καλύτερη ομάδα στο ΝΒΑ μπορεί να μην πάνε στην λογική ριζικών αλλαγών, να πορευτούν με τον ίδιο προπονητή και με την τριάδα Giannis-Middleton-Bledsoe και να αλλάξει το supporting cast τους, με την Ανατολή πιο ισχυρή πλέον αφού του χρόνου θα υπάρχουν και οι Nets. Αυτό το σενάριο το θεωρώ δύσκολο να πραγματοποιηθεί.
Ξέρουμε καλά ότι σε ομάδες όπως οι Bucks που έχουν παίκτες όπως ο Γιάννης συχνά πυκνά στο θέμα του προπονητή κάνουν την χάρη στον superstar φέρνοντας τον προπονητή της αρεσκείας τους. Το έχουμε δει πολλάκις να συμβαίνει και με τον Lebron James αλλά και με τον Kevin Durant. Ο Γιάννης θεωρώ ότι δεν θα είναι τόσο παρεμβατικός στην απόφαση του front-office, μπορεί να έχει κάποιους προβληματισμούς για τον coach Bud αλλά σε γενικές γραμμές η συνύπαρξη τους είναι καλή. Και σε αυτή την περίπτωση η απόφαση που θα πάρει ο Γιάννης ίσως κάνει την αλλαγή προπονητή πιο δύσκολη καθώς αν θέλουν οι Bucks να ρίξουν του χρόνου την τελευταία τους ζαριά για τα τίτλο θα έχουν περισσότερες πιθανότητες με τον ίδιο προπονητή.
Ένα σενάριο που υποβόσκει τις τελευταίες ώρες στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού είναι ότι οι Milwaukee Bucks είναι αποφασισμένοι να κινηθούν δυναμικά στην off-season με σκοπό να φέρουν τον Chris Paul στο Wisconsin. Για να γίνει αυτό βέβαια πρέπει να δοθεί ένα σημαντικό πακέτο από τους Bucks καθώς ο γερόλυκος floor general τον Thunder δεσμεύεται με ένα συμβόλαιο που ξεπερνάει τα 40.000.000 ετησίως. Μένει να δούμε αν οι Bucks είναι αποφασισμένοι να βάλουν στο τραπέζι τους Bledsoe, Lopez ακόμα και τον Khris Middleton με σκοπό η δημιουργηθεί μια ισχυρή ομάδα γύρω από τον Γιάννη.
Σαφώς ο Γιάννης δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το πατατράκ των Bucks, μπορεί να είναι back to back MVP (σύντομα), μπορεί να είναι αυτή την στιγμή ο πιο unguardable παίκτης στο ΝΒΑ, αλλά έχει και αυτός ένα μερίδιο ευθύνης.
Αρχικά παρότι ο Γιάννης τον τελευταίο καιρό έχει φτιάξει αρκετά το περιφερειακό του σουτ αλλά και τα ποσοστά του από την γραμμή της φιλανθρωπίας, αυτά παραμένουν άσχημα και δεν είναι αντάξια ενός superstar. Αν ο Γιάννης σούταρε καλύτερα στη σειρά με τους Heat ο Spoelstra θα άλλαζε τα πλάνα του και ο Γιάννης θα κατάφερνε να διαπεράσει το "τοίχος των Heat" που ήταν απροσπέλαστο. Το θέμα είναι βέβαια ο εκάστοτε προπονητής να καταφέρει να πάρει τα δυνατά σημεία του παίκτη του και να μην επιτρέπει στην αντίπαλη ομάδα να χτυπά τόσο προβλέψιμα στις αδυναμίες του.
Ο Γιάννης είναι ένας διαφορετικός superstar σε σχέση με τους άλλους. Μπορεί η μπάλα στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού να είναι στα χέρια του αλλά ο Γιάννης δεν λειτουργεί σαν γκαρντ. Μπορεί να έχει σπάνια αθλητικά προσόντα που σε συνδυασμό με το ύψος του να τον κάνουν έναν τρομακτικά ικανό παίκτη, αλλά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του δεν είναι τα καλύτερα και όσο και να τα δουλεύει και να βελτιώνεται ενστικτωδώς λειτουργεί σαν ένας PF/C και όχι σαν γκαρντ. Ένα στατιστικό που μας το αποδεικνύει αυτό είναι ότι ο Γιάννης κατά τη διάρκεια των playoffs ήταν ο κορυφαίος pick n roller.
Δεν είναι κακό ούτε τον μειώνει σαν παίκτη ότι λειτουργεί σαν ψηλός, αντιθέτως. Στα μάτια μου αλλά και στα μάτια πολλών ο Γιάννης είναι ένας σύγχρονος Shaquille O'Neal με το ταβάνι του, σε ...εύρος τουλάχιστον, να είναι μεγαλύτερο από του τετράκις πρωταθλητή και hall of famer, λόγω του πληθωρικότερου παιχνιδιού του.
O ίδιος ο Shaq μάλιστα εδώ και σχεδόν δύο χρόνια ήταν από τους πρώτους που στον Γιάννη είδε κάτι από τον εαυτό του.
Μετά τα δύο αποτυχημένα run για το πρωτάθλημα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Γιάννης για να φτάσει μέχρι το τέλος θέλει στο πλάι του έναν κορυφαίο γκαρντ ώστε να τον εκτοξεύσει αλλά και να εκτοξευτεί και αυτός. Είμαστε πλέον στην εποχή των κορυφαίων διδύμων Lebron-Davis, Harden-Westbrook, Kawhi-George και το Durant-Irving που έρχεται. Για να καταφέρει ο Γιάννης να στεφτεί πρωταθλητής με το Milwaukee θέλει δίπλα του κάτι καλύτερο από τον Khris Middleton.
Η χρονιά που πέρασε όπως και αυτή που έρχεται είναι κρίσιμη και για τους Bucks αλλά και για τον Γιάννη καθώς θα κληθεί να λάβει την πιο κρίσιμη απόφαση μέχρι τώρα στην καριέρα του. Μπορεί να είναι μόλις 25 αλλά ήδη τα κατορθώματα του τον έχουν μεγαλώσει αρκετά και ο ίδιος διψάει αρκετά για τίτλους.
Ο Γιάννης δείχνει να έχει δεθεί αρκετά και με την πόλη και με τον franchise που το αναγέννησε. Προσωπικά, ακόμα και με μια νέα αποτυχία την επόμενη χρονιά πιστεύω ότι η παραμονή του στο Milwaukee συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες από το να φύγει. Ο Γιάννης καλώς ή κακώς είναι μια σύγχρονη περίπτωση του Kevin Garnett που θυσίασε και έχασε πολλά παραμένοντας στην Minnesota μέχρι τα 31 του, όπου πήρε την απόφαση να αποχωρήσει. H όρεξη πολλών franchises έχει ήδη ανοίξει που περιμένουν σαν αρπακτικά την πρώτη μέρα του Ιουλίου ώστε να προσφέρουν γη και ύδωρ στον Γιάννη. O Γιάννης τότε καλείται να επιλέξει και μένει να δούμε αν θα βάλει την λογική πάνω από το συναίσθημα.
The Process is Over
Το καλοκαίρι του 2014 που ο Joel Embiid επιλέχθηκε στο Νο. 3 του draft το ξακουστό και "χιλιοφορεμένο" Trust The Process που ψιθυριζόταν από το προηγούμενο καλοκαίρι άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με αποκορύφωμα την επιλογή του Ben Simmons στο draft του 2016 που έφερε αισιοδοξία σε όλο το franchise. Από το 10-72 του 2015-2016 και το 28-54 του 2016-2017, φτάσαμε στο 2017-2018, η οποία ήταν η πρώτη χρονιά συνύπαρξης των Embiid-Simmons και που είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο των Sixers στα playoffs μετά το 2011-2012, καθώς και την πρόκριση στα ημιτελικά της Ανατολής. Εκεί το ταξίδι των Sixers ολοκληρώθηκε αλλά αυτό "λίγο" τους ένοιαζε καθώς το μέλλον φαινόταν λαμπρό.
Η νέα σεζόν άρχισε με αλλαγές στο front-office, με τον Elton Brand να αναλαμβάνει GM της ομάδας. Μάλιστα κατάφερε να πετύχει δυο μεγάλες συμφωνίες, με τον Jimmy Butler και τον Tobias Harris να γίνονται κάτοικοι της Phila. Με μια πεντάδα Simmons-JJ Reddick-Butler-Harris-Embiid οι Sixers για πολλούς έμοιαζαν ως το πρώτο φαβορί, αλλά ο Κawhi Leonard χάλασε το πάρτυ.
Το καλοκαίρι έγιναν πολλές αλλαγές αλλά οι βλέψεις ήταν οι ίδιες. Οι Sixers ψάχνονταν όλη τη φετινή χρονιά και σε συνδυασμό και με τον τραυματισμό του Ben Simmons, ταπεινώθηκαν από τους Celtics με σκούπα στον πρώτο γύρο των playoffs. Ο αποκλεισμός αυτός έφερε την αποχώρηση του Brett Brown και όλη την ομάδα σε μια περίεργη κατάσταση με κανέναν να μην μπορεί να θεωρεί σίγουρο το μέλλον του Ben Simmons και του Joel Embiid στην Φιλαδέλφεια.
Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποτυχίας
Για να φτάσουμε όμως ως εδώ υπήρξαν μια αλληλουχία γεγονότων που εκ του αποτελέσματος βάλτωσαν το Process αντί να το εκτοξεύσουν.
To λάθος του draft του 2015
Μια χρονιά μετά την επιλογή του Joel Embiid και τους Sixers να επιλέγουν ξανά στο Νο.3, η ομάδα πήρε την απόφαση να επιλέξει έναν παίκτη που αγωνιστικά έμοιαζε και αποδείχτηκε στην πορεία ότι "κουτουλάει" με τον Embiid. Ο Jahil Okafor λοιπόν επιλέχθηκε από τους Sixes σε μια φαινομενικά φτωχή κλάση αλλά με επιλογές όπως του Kristaps Porzingis και του Devin Booker να μένουν ανεκμετάλλευτες.
Το έγκλημα του draft του 2017
Μετά από ανταλλαγές οι Sixers έφτασαν να επιλέγουν στο Νο. 1 στο draft του 2017, σε μια κλάση με παίκτες όπως ο Jason Tatum και ο Donovan Mitchell που είναι εν δυνάμει franchise players αλλά και χρήσιμων παικτών όπως οι Jackson, Isaac, Collins, Kuzma, Onunoby. Οι Sixers πήραν την απόφαση να επιλέξουν τον Markelle Fultz που ουσιαστικά εξαιτίας των τραυματισμών δεν έπαιξε ποτέ στους στην ομάδα. Μπορεί ο Fultz να πληγώθηκε από τραυματισμούς ωστόσο και υγιής να παρέμενε φαίνεται να ήταν μια κακή επιλογή (μόλις φέτος στο Ορλάντο άρχισε να δείχνει δείγματα του ταλέντου του) συγκριτικά με τον Tatum και τον Mitchell του οποίος προσπέρασαν οι Sixers, ενώ ήταν ιδανικά fit.
Η επιλογή Elton Brand
Σε ένα franchise που στοχεύει την κορυφή και βρίσκεται στα μισά ενός Project η επιλογή ενός άπειρου general manager μπορεί να είναι ατυχής, όσο ...παιδί της ομάδας και να είναι αυτός.
Κεφάλαιο Jimmy Butler
Τον Νοέμβριο του 2018 οι Sixers έδωσαν τους Dario Saric, Robert Covington, Jerryd Bayless αλλά και draft picks για τα μάτια του Jimmy Butler, μια φυσιολογική αλλά ρισκαδόρικη επιλογή καθώς το καλοκαίρι ο Butler έμενε free agent. Παρότι ο Butler έδεσε αμέσως με την ομάδα και η παρουσία του στα playoffs ήταν εξαιρετική, οι λάθος χειρισμοί των Sixers είχαν ως αποτέλεσμα ο Jimmy Butler να μετακομίσει στο Μαϊάμι, με τις εμφανίσεις του Jimmy στο Ορλάντο να κάνουν την γκρίνια ακόμα μεγαλύτερη στην Φιλαδέλφεια.
Η καταστροφική off-season του 2019
Δεν ήταν όμως μόνο η αποχώρηση του Jimmy Butler αυτή που έφερε τα πράγματα σε αυτή την κατάσταση. O Tobias Harris που και αυτός μετακόμισε στα μέσα της season στην Φιλαδέλφεια (με ανταλλάγματα τους Chandler, Muscala, Shamet και draft picks) ανανέωσε το συμβόλαιο του έναντι 180 εκατομμυρίων, ένα ποσό το οποίο δεν δικαιολογείται, είναι υπερβολικό και πιάνει τεράστιο χώρο στο salary cap.
Σαν να μην έφτανε αυτό οι Sixers αποφάσισαν να δαπανήσουν ένα ακόμα μεγάλο ποσό, αυτή την φορά για τα μάτια του Al Horford, ενός ιδιαίτερα ποιοτικού και έμπειρου παίκτη, για τον οποίο όμως τα 109 εκατομμύρια, σε συνδυασμό με την ηλικία του είναι τελικά ακόμα μια κακή επιλογή.
Μια ομάδα με τον Ben Simmons στον άσσο με την γνωστή του αδυναμία θέλει παίκτες με έφεση στο σουτ. Οι Sixers διέθεταν έναν από τους κορυφαίους σουτέρ στο ΝΒΑ, τον JJ Reddick ο οποίος αποχώρησε και αυτός μετακομίζοντας στους New Orleans Pelicans.
Η επόμενη μέρα
Τα λάθη πολλά, ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω και οι Sixers πρέπει να ανασυνταχτούν και να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα με καινούριο προπονητή πλέον. Οι πρώτες φήμες θέλουν τους Jason Kidd και Tyronn Lue ως τα μεγάλα φαβορί για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας. Οι φήμες αυτές δείχνουν πως ο Elton Brand δεν έχει παραδειγματιστεί από τα λάθη του και πάει σε προπονητές "ονόματα", ενώ υπάρχουν στην αγορά προπονητές που με την δουλειά τους έχουν δείξει ότι μπορούν να βάλουν τους Sixers και πάλι στον σωστό δρόμο. Ένας τέτοιος προπονητής είναι ο τέως τεχνικός των Brooklyn Nets, Kenny Atkinson.
Γιατί είναι λάθος το Embiid ή Simmons
Ήδη από την αρχή της χρονιάς, αλλά κυρίως μετά τον αποκλεισμό από τους Boston Celtics, άρχισαν να φουντώνουν τα σενάρια για ενδεδειγμένη ανταλλαγή είτε του Joel Embiid είτε του έτερου superstar της ομάδας, Ben Simmons. Η περσινή post-season για τους Sixers δεν ήταν άσχημη, ενδεχομένως αν εκείνο το ιστορικό σουτ του Kawhi που αργά και βασανιστικά κατέληξε στο καλάθι των Sixers δεν έμπαινε η Φιλαδέλφεια τώρα να ήταν πρωταθλήτρια. Σε εκείνη την post-season και ο Embiid και ο Simmons απέδειξαν ότι αν πλαισιωθούν με τα κατάλληλα "εργαλεία" μπορούν να γίνουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα στο ΝΒΑ παρά τις χτυπητές αδυναμίες τους.
Είναι λογικό ότι την επόμενη χρονιά οι φιλοδοξίες στην Φιλαδέλφεια δεν θα είναι ίδιες με φέτος. Ο νέος προπονητής μπορεί να επενδύσει σε αυτή την ηρεμία που θα υπάρξει και να εκμεταλλευτεί το πλούσιο ταλέντο και των δύο, ένα ταλέντο που και από τους δύο έχει μείνει ανεκμετάλλευτο, καθώς κανείς από τους δύο δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την εικόνα της ομάδας. O μεν Embiid οφείλει να φτιάξει καλύτερα το κορμί του, να μην παρουσιάζει τόσα σκαμπανεβάσματα στο παιχνίδι του και να πατήσει περισσότερο στην ρακέτα, ο δε Simmons πρέπει επιτέλους να βάλει στο παιχνίδι του το περιφερειακό σουτ. Είναι κρίμα για έναν παίκτη που είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς (μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας φέτος) και ένας από τους καλύτερους παίκτες στο μισό γήπεδο στη λίγκα να μην μεγιστοποιήσει το ταλέντο του.
Η επόμενη μέρα στην Φιλαδέλφεια, εφόσον δεν υπάρξει κάποια μεγάλη έκπληξη μόνο καλύτερη μπορεί να είναι, εφόσον επιτέλους το franchise λειτουργήσει με βάσει την λογική όπως έκανε τα πρώτα χρόνια του "Trust The Process". Μπορεί αυτό το Process να έχει λάβει τέλος αλλά ίσως το τελικό του αποτέλεσμα δεν το ξέρουμε ακόμα.
Milwaukee Bucks: Ένα βήμα πριν την απόλυτη καταστροφή
Το κάζο του πρόωρου αποκλεισμού φέτος είναι τεράστιο, καθώς οι Bucks μπήκαν στο Ορλάντο ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση της ανατολικής περιφέρειας. Μπορεί βάσει ρεκόρ να ήταν η καλύτερη ομάδα στο ΝΒΑ, μπορεί να έχουν στο ρόστερ τον MVP Γιάννη, όμως όλα αυτά δεν ήταν αρκετά ώστε οι Bucks να κάνουν το βήμα παραπάνω. Αντιθέτως φέτος στην post-season έκαναν βήματα προς τα πίσω και οι λόγοι είναι πολλοί.
Όπως και στην περίπτωση των Sixers οι Bucks στο draft του 2014 έχασαν κοσμοϊστορική ευκαιρία επιλέγοντας τον Jabari Parker αντί του Joel Embiid. Αν οι Bucks επέλεγαν τον Καμερουνέζο σέντερ οι Bucks δύσκολα δεν θα είχαν έστω ένα πρωτάθλημα. Με τα αν και τα γιατί όμως δεν γράφεται ιστορία. Οι Bucks παρότι έκαναν αυτό το λάθος, από την αφάνεια έφτασαν στην κορυφή. Αυτό έγινε χάρη στις επόμενες εύστοχες επιλογές στο draft και τη σωστή στελέχωση του ρόστερ γύρω από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που με τη δουλειά του έφτασε στο σημείο να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο.
Όταν όλη η ομάδα ανεβαίνει είναι λογικό να ανεβαίνουν και οι προσδοκίες και ο πήχης. Ο πήχης φέτος έφτανε στους τελικούς του ΝΒΑ κάτι όμως που είναι έργο και των υπολοίπων ομάδων της περιφέρειας και ίσως λιγότερο των Bucks. Οι Sixers που μπήκαν ως συνεδιεκδικητές όσο πέρναγε ο καιρός παρέπαιαν, οι Celtics με το νεανικό τους ενθουσιασμό ήταν λογικό να μην μπορούν σε μια κούρσα πρωταθλήματος να παραμείνουν σταθεροί, οι Heat ήταν μια ομάδα που μονταρίστηκε κυρίως μετά τις ανταλλαγές και τις προσθήκες που έκανε, ενώ οι πρωταθλητές Raptors έχασαν τον καλύτερο τους παίκτη. Στα χαρτιά λοιπόν οι Bucks μπήκαν ως πρώτο, ως το απόλυτο φαβορί στην Ανατολή κάτι που έκανε αρκετούς να ξεχάσουν τα λάθη και τις παθογένειες των ελαφιών για μια ολόκληρη χρονιά και να τα θυμηθούν πάλι στην φούσκα. Ποιά ήταν αυτά όμως;
Κακή off-season αλλά με ίχνος λογικής
Το λάθος στον άσσο
Μπορεί οι Bucks να μην έκαναν πολλές προσθαφαιρέσεις αλλά έχασαν έναν από τους κορυφαίους παίκτες τους, έναν παίκτη που με τη νηφαλιότητα στο παιχνίδι του έδινε ένεση ηρεμίας σε όλη την ομάδα και το βασικότερο απ' όλα ήταν ιδανικός να παίζει δίπλα στον Γιάννη. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Malcolm Brogdon που μετακόμισε στους Pacers. Από την άλλη οι Bucks επέλεξαν να κρατήσουν το Erick Bledsoe που μπορεί να είναι ένας από τους πιο εκρηκτικούς point guard στην λίγκα αλλά είναι επιρρεπής στο λάθος, συχνά βραχυκυκλώνει και λειτουργεί αρνητικά για την ομάδα, κάτι που είδαμε και στο Ορλάντο.
Khris Middleton
Καλώς ή κακώς το ΝΒΑ και όχι μόνο είναι και βιομηχανία χρήματος κι έτσι συχνά πυκνά κρίνουμε παίκτες όχι μόνο από την απόδοση τους αλλά και από τον τραπεζικό τους λογαριασμό και τα συμβόλαια που υπογράφουν. Το περασμένο καλοκαίρι ο Khris Middleton υπέγραψε max συμβόλαιο που σε βάθος πενταετίας θα του αποφέρει ένα ποσό κοντά στα 180 εκατομμύρια, χρήματα υπερβολικά για έναν παίκτη του επιπέδου του. Σε καμία περίπτωση ο Middleton δεν είναι κακός παίκτης (το απέδειξε εξάλλου στη μοναδική νίκη των Ελαφιών επί των Heat) είναι όμως ένας παίκτης δεύτερης βαθμίδας και όχι super star και δύσκολα μια ομάδα θα κάνει πρωταθλητισμό με τον ίδιο ως το Νο. 2 της ιεραρχίας της. Οι Bucks λοιπόν όχι μόνο τον κράτησαν αλλά του έδωσαν και ένα μεγάλο μερίδιο του salary cap κάτι που ίσως είναι καταδικαστικό για τα επόμενα χρόνια ειδικά όταν μιλάμε για ένα franchise που γενικά είναι σφιχτό και μετράει μέχρι και το τελευταίο δολάριο.
Bad Bud
Όπως είναι λογικό ο Mike Budenholzer είναι αυτός που δέχεται τα περισσότερα πυρά τις τελευταίες ημέρες και όχι αδίκως. Ο coach Bud δεν είναι κακός προπονητής, έχει αποδείξει και με την δουλειά του στην Ατλάντα αλλά και στο Μιλγουόκι ότι είναι ένας καλός προπονητής που βαίνει όμως με τις δικές αρχές χαράζοντας το δικό του δρόμο. Το έδειξε και στους Hawks το δείχνει και στους Bucks, είναι ένας προπονητής που δεν αλλάζει το πλάνο του, δεν προσαρμόζεται στον αντίπαλο και τις περισσότερες φορές δεν έχει plan B στο παιχνίδι του, το άκρως αντίθετο δηλαδή από ότι κάνουν οι τρεις άλλοι προπονητές που βρίσκονται στα ημιτελικά της Ανατολής. Όλα αυτά έχουν κάνει τον Coach Bud να έχει γίνει ένας εξαιρετικός προπονητής regular season που διαχειρίζεται άψογα το ρόστερ του, στην post-season όμως δείχνει ότι υστερεί σε σχέση με τους αντίπαλους προπονητές και πάντα οι ομάδες του σκάνε σαν φούσκα. Σαφώς και δεν γίνεται να αλλάξει η αγωνιστική φιλοσοφία μιας ομάδας από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν όμως δεν υπάρχει plan B στην επίθεση και οι αντίπαλες ομάδες που είναι φτιαγμένες να εξουδετερώσουν τον Γιάννη έχουν αποκωδικοποιήσει το προβλέψιμο παιχνίδι των Bucks, o αποκλεισμός ήταν αναπόφευκτος.
Η επόμενη μέρα
Οι Bucks δεν μπορούν να έχουν μακροπρόθεσμο πλάνο εφόσον κανείς δεν γνωρίζει την απόφαση που θα πάρει ο Γιάννης τον Ιούλιο του 2021. Έτσι λοιπόν για την ώρα το μόνο πλάνο που μπορούν να καταστρώσουν είναι αυτό της επόμενης χρονιάς με δεδομένο πάντα ότι ο Γιάννης θα παραμείνει και δεν θα ζητήσει ανταλλαγή, όπως ο ίδιος είπε.
Plan A: Δεν αλλάζει τίποτα
Εφόσον οι Bucks βάσει ρεκόρ ήταν η καλύτερη ομάδα στο ΝΒΑ μπορεί να μην πάνε στην λογική ριζικών αλλαγών, να πορευτούν με τον ίδιο προπονητή και με την τριάδα Giannis-Middleton-Bledsoe και να αλλάξει το supporting cast τους, με την Ανατολή πιο ισχυρή πλέον αφού του χρόνου θα υπάρχουν και οι Nets. Αυτό το σενάριο το θεωρώ δύσκολο να πραγματοποιηθεί.
Plan B: Αλλαγή προπονητή
Ξέρουμε καλά ότι σε ομάδες όπως οι Bucks που έχουν παίκτες όπως ο Γιάννης συχνά πυκνά στο θέμα του προπονητή κάνουν την χάρη στον superstar φέρνοντας τον προπονητή της αρεσκείας τους. Το έχουμε δει πολλάκις να συμβαίνει και με τον Lebron James αλλά και με τον Kevin Durant. Ο Γιάννης θεωρώ ότι δεν θα είναι τόσο παρεμβατικός στην απόφαση του front-office, μπορεί να έχει κάποιους προβληματισμούς για τον coach Bud αλλά σε γενικές γραμμές η συνύπαρξη τους είναι καλή. Και σε αυτή την περίπτωση η απόφαση που θα πάρει ο Γιάννης ίσως κάνει την αλλαγή προπονητή πιο δύσκολη καθώς αν θέλουν οι Bucks να ρίξουν του χρόνου την τελευταία τους ζαριά για τα τίτλο θα έχουν περισσότερες πιθανότητες με τον ίδιο προπονητή.
Plan C: Ανταλλαγές
Ένα σενάριο που υποβόσκει τις τελευταίες ώρες στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού είναι ότι οι Milwaukee Bucks είναι αποφασισμένοι να κινηθούν δυναμικά στην off-season με σκοπό να φέρουν τον Chris Paul στο Wisconsin. Για να γίνει αυτό βέβαια πρέπει να δοθεί ένα σημαντικό πακέτο από τους Bucks καθώς ο γερόλυκος floor general τον Thunder δεσμεύεται με ένα συμβόλαιο που ξεπερνάει τα 40.000.000 ετησίως. Μένει να δούμε αν οι Bucks είναι αποφασισμένοι να βάλουν στο τραπέζι τους Bledsoe, Lopez ακόμα και τον Khris Middleton με σκοπό η δημιουργηθεί μια ισχυρή ομάδα γύρω από τον Γιάννη.
Κεφάλαιο Giannis
Σαφώς ο Γιάννης δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το πατατράκ των Bucks, μπορεί να είναι back to back MVP (σύντομα), μπορεί να είναι αυτή την στιγμή ο πιο unguardable παίκτης στο ΝΒΑ, αλλά έχει και αυτός ένα μερίδιο ευθύνης.
Αρχικά παρότι ο Γιάννης τον τελευταίο καιρό έχει φτιάξει αρκετά το περιφερειακό του σουτ αλλά και τα ποσοστά του από την γραμμή της φιλανθρωπίας, αυτά παραμένουν άσχημα και δεν είναι αντάξια ενός superstar. Αν ο Γιάννης σούταρε καλύτερα στη σειρά με τους Heat ο Spoelstra θα άλλαζε τα πλάνα του και ο Γιάννης θα κατάφερνε να διαπεράσει το "τοίχος των Heat" που ήταν απροσπέλαστο. Το θέμα είναι βέβαια ο εκάστοτε προπονητής να καταφέρει να πάρει τα δυνατά σημεία του παίκτη του και να μην επιτρέπει στην αντίπαλη ομάδα να χτυπά τόσο προβλέψιμα στις αδυναμίες του.
Miami’s defense on Giannis has been excellent pic.twitter.com/UNZ0nLaVBk
— NBA Central (@TheNBACentral) September 3, 2020
This is how good Giannis is.
— Jorge Sedano (@Sedano) September 1, 2020
It’s incredible to see how Heat defended him on this one play early in the 4th Q.
Built a wall at the 3 point line.
4 Miami defenders surrounding him.
(In slow mo - to accentuate how important it is to meet Giannis ASAP) pic.twitter.com/w6gXlKRcpF
Δεν είναι ούτε Lebron, ούτε Durant, ούτε Kawhi
Ο Γιάννης είναι ένας διαφορετικός superstar σε σχέση με τους άλλους. Μπορεί η μπάλα στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού να είναι στα χέρια του αλλά ο Γιάννης δεν λειτουργεί σαν γκαρντ. Μπορεί να έχει σπάνια αθλητικά προσόντα που σε συνδυασμό με το ύψος του να τον κάνουν έναν τρομακτικά ικανό παίκτη, αλλά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του δεν είναι τα καλύτερα και όσο και να τα δουλεύει και να βελτιώνεται ενστικτωδώς λειτουργεί σαν ένας PF/C και όχι σαν γκαρντ. Ένα στατιστικό που μας το αποδεικνύει αυτό είναι ότι ο Γιάννης κατά τη διάρκεια των playoffs ήταν ο κορυφαίος pick n roller.
Giannis Antetokounmpo has only 18 possessions so far in the Playoff as the PnR Rollman.
— Dean Maniatt (@AllTheBucks) September 4, 2020
He's 11/12 (91.7%) from the field in these possessions, producing 1.56 PPP, while also drawing 6 shooting fouls.
Just 18 possessions.
Δεν είναι κακό ούτε τον μειώνει σαν παίκτη ότι λειτουργεί σαν ψηλός, αντιθέτως. Στα μάτια μου αλλά και στα μάτια πολλών ο Γιάννης είναι ένας σύγχρονος Shaquille O'Neal με το ταβάνι του, σε ...εύρος τουλάχιστον, να είναι μεγαλύτερο από του τετράκις πρωταθλητή και hall of famer, λόγω του πληθωρικότερου παιχνιδιού του.
O ίδιος ο Shaq μάλιστα εδώ και σχεδόν δύο χρόνια ήταν από τους πρώτους που στον Γιάννη είδε κάτι από τον εαυτό του.
Shaq dubs Giannis the new Superman 👀
— Bleacher Report NBA (@BR_NBA) November 30, 2018
(via @nbatv)pic.twitter.com/AiElRN2IGD
Μετά τα δύο αποτυχημένα run για το πρωτάθλημα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Γιάννης για να φτάσει μέχρι το τέλος θέλει στο πλάι του έναν κορυφαίο γκαρντ ώστε να τον εκτοξεύσει αλλά και να εκτοξευτεί και αυτός. Είμαστε πλέον στην εποχή των κορυφαίων διδύμων Lebron-Davis, Harden-Westbrook, Kawhi-George και το Durant-Irving που έρχεται. Για να καταφέρει ο Γιάννης να στεφτεί πρωταθλητής με το Milwaukee θέλει δίπλα του κάτι καλύτερο από τον Khris Middleton.
Το Decision που έρχεται και το λάθος του KG
Η χρονιά που πέρασε όπως και αυτή που έρχεται είναι κρίσιμη και για τους Bucks αλλά και για τον Γιάννη καθώς θα κληθεί να λάβει την πιο κρίσιμη απόφαση μέχρι τώρα στην καριέρα του. Μπορεί να είναι μόλις 25 αλλά ήδη τα κατορθώματα του τον έχουν μεγαλώσει αρκετά και ο ίδιος διψάει αρκετά για τίτλους.
A @YahooSports exclusive with Milwaukee Bucks star Giannis Antetokounmpo on teams waiting for him to request a trade in offseason: “That’s not happening. Some see a wall and go in [another direction]. I plow through it.” https://t.co/CBCBZUrMia
— Chris Haynes (@ChrisBHaynes) September 9, 2020
Ο Γιάννης δείχνει να έχει δεθεί αρκετά και με την πόλη και με τον franchise που το αναγέννησε. Προσωπικά, ακόμα και με μια νέα αποτυχία την επόμενη χρονιά πιστεύω ότι η παραμονή του στο Milwaukee συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες από το να φύγει. Ο Γιάννης καλώς ή κακώς είναι μια σύγχρονη περίπτωση του Kevin Garnett που θυσίασε και έχασε πολλά παραμένοντας στην Minnesota μέχρι τα 31 του, όπου πήρε την απόφαση να αποχωρήσει. H όρεξη πολλών franchises έχει ήδη ανοίξει που περιμένουν σαν αρπακτικά την πρώτη μέρα του Ιουλίου ώστε να προσφέρουν γη και ύδωρ στον Γιάννη. O Γιάννης τότε καλείται να επιλέξει και μένει να δούμε αν θα βάλει την λογική πάνω από το συναίσθημα.
