Είναι το πιο μπασκετικό κράτος στον κόσμο. Η χώρα που το μπάσκετ είναι κάτι παραπάνω από ένα άθλημα. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει από ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και δεν θα μπορούσε να μην πρωταγωνιστεί. Η εθνική Λιθουανίας δεν έχει περάσει κάποια περίοδο κυριαρχίας στην Ευρώπη (όπως έκαναν για παράδειγμα οι Ισπανοί στην προηγούμενη δεκαετία), αλλά έχει καταφέρει στις σχεδόν τρεις δεκαετίες παρουσίας της μετά την ανεξαρτητοποίηση να μην βρεθεί ποτέ σε παρακμή και να βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο. Απόδειξη για αυτό τα συνολικά 11 μετάλλια, από τα οποία τα 9 έχουν έρθει μετά το 1992. Συγκεκριμένα, η Λιθουανία έχει 3 χάλκινα Ολυμπιακά μετάλλια (1992, 1996, 2000), άλλο ένα χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2010) και 7 μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ: 3 χρυσά (1937, 1939, 2003), 3 ασημένια (1995, 2013, 2015) και ένα χάλκινο(2007).
Στο φετινό ρόστερ δεν θα μπορούσαν να μην υπάρχουν παίχτες με καλή παρουσία στο ΝΒΑ. Η ομάδα θα στηριχτεί για άλλη μια φορά στη γραμμή ψηλών της με τους Βαλαντσιούνας και Σαμπόνις να ξεχωρίζουν. Εκτός από αυτούς όμως υπάρχει ένας πολύ επιτυχημένος κορμός προερχόμενος από τη Ζαλγκίρις Κάουνας, ενώ δεν είναι και λίγοι οι γνώριμοι από τη θητεία τους στην Ελλάδα: από τον Γιόνας Ματσιούλις με το διπλό επιτυχημένο πέρασμα από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ ως τον Κουζμίνσκας, που φέτος θα παίξει στον Ολυμπιακό και από τον Λεκαβίτσιους, που τα τελευταία δύο χρόνια φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟ πριν επιστρέψει στο Κάουνας ως τον Σεϊμπούτις, που ξεκίνησε τη διεθνή του καριέρα στον Ολυμπιακό και το Μαρούσι.
Το μπάσκετ που παίζει η Λιθουανία μας είναι γνωστό. Στηρίζεται στη γρήγορη σκέψη, τη γρήγορη εκτέλεση, το μακρινό σουτ, αλλά μετά από καλή κυκλοφορία της μπάλας και βέβαια στην εκμετάλλευση ενός από τους κορυφαίους σέντερ της διοργάνωσης, που έχει την τύχη να διαθέτει στο πρόσωπο του Γιόνας Βαλαντσιούνας.
Στον πάγκο της Λιθουανίας βρίσκεται για δεύτερη διοργάνωση ο Νταΐνιους Αντομάιτις. Οι Λιθουανοί παρά τη μεγάλη τους αγάπη για το μπάσκετ και τη φανατική υποστήριξη στις ομάδες τους αγαπούν περισσότερο από όλα την εθνική τους και γι’ αυτό δεν διστάζουν να διατηρούν στη θέση του τον ομοσπονδιακό προπονητή παρόλο που πέρσι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρίτας, μιας από τις διεκδικήτριες του πρωταθλήματος στη χώρα. Φαίνεται ότι σε αντίθεση με τα μέρη μας οι Λιθουανοί πιστεύουν πως ο προπονητής της εθνικής παραμένει αμερόληπτος στις κρίσεις του. Ο Αντομάιτις λοιπόν θα προσπαθήσει να φέρει κι αυτός μια μεγάλη επιτυχία και να συνεχίσει ένα εντυπωσιακό σερί: κάθε προπονητής που έχει καθίσει στον πάγκο της εθνικής Λιθουανίας μετά το 1992 έχει κερδίσει κάποιο μετάλλιο!
Πως Προκρίθηκε
Η Λιθουανία ήταν μαζί με τη δική μας εθνική οι δύο ομάδες με το καλύτερο ρεκόρ στα προκριματικά. Στον πρώτο γύρο τερμάτισε αήττητη στον όμιλο με Πολωνία, Ουγγαρία και Κόσοβο και στο δεύτερο γύρο είχε ρεκόρ 5-1 απέναντι σε Ιταλία, Κροατία και Ολλανδία. Έτσι με συνολικό ρεκόρ 11-1 (χάνοντας μόνο στην Ιταλία) πήρε την πρόκριση για την Κίνα.
Το Ρόστερ
#
Player
Pos
Height
Year
5
Mantas Kalnietis
PG
1.95
1986
8
Jonas Maciulis
F
1.98
1985
10
Renaldas Seibutis
G
1.96
1985
11
Domantas Sabonis
PF
2.11
1996
13
Paulius Jankunas
PF
2.06
1984
17
Jonas Valanciunas
C
2.11
1992
19
Mindaugas Kuzminskas
F
2.05
1989
31
Rokas Giedraitis
SF
2.00
1992
40
Marius Grigonis
SG
1.98
1994
43
Lukas Lekavicius
PG
1.84
1994
51
Arnas Butkevicius
SF
1.96
1992
92
Edgaras Ulanovas
SF
1.98
1992
Depth Chart
1
2
3
PG
Kalnietis
Lekavicius
SG
Grigonis
Seibutis
Butkevicius
SF
Ulanovas
Maciulis
Giedraitis
PF
Sabonis
Kuzminskas
Jankunas
C
Valanciunas
Ο Σταρ
Έχοντας ανακηρυχθεί καλύτερος Λιθουανός μπασκετμπολίστας τέσσερις φορές σε ηλικία μόλις 27 χρονών είναι αναμενόμενο ο σταρ της λιθουανικής ομάδας να μην είναι άλλος από τον Γιόνας Βαλαντσιούνας. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι αυτός; Δεν είναι πολλοί οι παίχτες στο Παγκόσμιο Κύπελλο που είχαν πέρσι 15,6 ppg και 8,6 rpg στο ΝΒΑ έχοντας εδώ και εφτά χρόνια βασικό ρόλο εκεί. Οι Λιθουανοί θα χρειαστούν την ικανότητά του στο low post και στα ριμπάουντ για να πάνε μακριά στη διοργάνωση. Θα πρέπει να μείνει μακριά από φάουλ και να φθείρει ο ίδιος τους αντίπαλους ψηλούς, ώστε να οδηγήσει τη Λιθουανία σε άλλη μια διάκριση.
Ο X-Factor
Σε ένα ρόστερ που χαρακτηρίζεται από τη δυνατή frontline και το μεγάλο βάθος στις θέσεις 3-4 ο παίχτης-κλειδί είναι εκείνος που μπορεί να προσφέρει και στις δύο θέσεις των φόργουορντ, εκείνος που μπορεί να μετατρέψει μια ψηλή frontline σε ευέλικτη, αυτός που μπορεί να ανοίξει μια αντίπαλη άμυνα με το σουτ του από τη θέση 4, που μπορεί να δώσει αθλητικότητα στη γραμμή ψηλών και που έχει την ικανότητα να τα πετύχει όλα αυτά σε τόσο υψηλό επίπεδο. Ίσως δεν ξεκινάει, ίσως προέρχεται από κακή σεζόν στο Μιλάνο, ίσως κινδυνέψει να χαθεί ανάμεσα στο 3 και το 4, ανάμεσα στην περιφέρεια και τη ρακέτα, αλλά ο καλός Μιντάουγκας Κουζμίνσκας ανεβάζει επίπεδο την εθνική Λιθουανίας.
Τα Συν
Όταν μιλάμε για τη Λιθουανία, μιλάμε για μια σχολή μπάσκετ. Μιλάμε για μια από τις λίγες ομάδες στον κόσμο που μπορούν να συνδυάσουν το θέαμα με την ουσία. Το πρώτο πλεονέκτημα λοιπόν της εθνικής τους είναι ότι όποιοι κι αν παίζουν, θα δούμε το στυλ μπάσκετ που τους έχει φέρει τόσες επιτυχίες. Θα δούμε τόσο ωραίο, όσο και αποτελεσματικό μπάσκετ και αυτός ο τρόπος παιχνιδιού και η ομοιογένεια που συνήθως διαθέτουν σαν ομάδα θα κάνει και τους λιγότερο ταλαντούχους παίχτες να δείχνουν υψηλότερου επιπέδου από ότι στην πραγματικότητα. Οι Λιθουανοί διαθέτουν επίσης μια δυνατή γραμμή ψηλών. Το δίδυμο Βαλαντσιούνας-Σαμπόνις είναι από τα καλύτερα του τουρνουά από πλευράς ταλέντου, χωρίς όμως να μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την ομάδα τους σοφτ. Με παίχτες μαχητές όπως ο Ουλανόβας, ο Ματσιούλις και ο Γιανκούνας η Λιθουανία καταφέρνει να συνδυάζει ταλέντο και δύναμη.
Τα Πλην
Η ανισορροπία ταλέντου ανάμεσα στους ψηλούς και τους κοντούς είναι εμφανής. Για άλλη μια φορά δεν υπάρχει δεύτερος αξιόπιστος οργανωτής πέρα από τον Καλνιέτις. Ο Λεκαβίτσιους απέκτησε εμπειρία στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν έγινε εγκεφαλικός γκαρντ. Οι σούτινγκ γκαρντ δεν είναι δημιουργικοί κι έτσι το βάρος πέφτει και στο low post για να δημιουργήσουν φάσεις. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους Λιθουανούς να πετύχουν διακρίσεις στο παρελθόν, όμως τα χρόνια περνάνε, ο Καλνιέτις είναι πια στα 33 και τα καλύτερα χρόνια του έχουν περάσει. Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να καλυφθεί το έλλειμμα αυτό. Πίσω από τον Βαλαντσιούνας δεν υπάρχει ανάλογο μπακ απ (Σαμπόνις και Γιανκούνας θα καλύπτουν τη θέση κατά συνθήκη). Ο Γκουντάιτις, που θα μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο, είναι τραυματίας κι έτσι ο Αντομάιτις ελπίζει να κρατήσει το σέντερ του μακριά από φάουλ και κούραση.
Στο προηγούμενο Μουντομπάσκετ
Αξιόλογη πορεία έκαναν οι Λιθουανοί το 2014 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Στον όμιλο είχαν να αντιμετωπίσουν τις Μεξικό-Αγκόλα-Αυστραλία-Ν.Κορέα-Σλοβενία και παρά την ήττα από τους Αυστραλούς, με τη νίκη επί της Σλοβενίας την τελευταία αγωνιστική πήραν την πρώτη θέση. Αυτή τους έφερε στο δεύτερο γύρο αντιμέτωπους με τη Νέα Ζηλανδία, την οποία κέρδισαν, έστω και με δυσκολία. Στον προημιτελικό βρήκαν απέναντί τους την Τουρκία και με τη νίκη με 73-61 προκρίθηκαν για δεύτερη συνεχόμενη φορά στα ημιτελικά. Εκεί τους περίμεναν οι ΗΠΑ, που δεν είχαν πρόβλημα να επικρατήσουν με 96-68 και έτσι το μετάλλιο θα παιζόταν σε ένα ματς-επανάληψη του τελικού του Ευρωμπάσκετ της προηγούμενης χρονιάς. Η Λιθουανία δεν κατάφερε να πάρει τη ρεβάνς για την ήττα του 2013 κι έτσι έμεινε στην τέταρτη θέση.
Ο Στόχος
Για μια ομάδα που από την επανεμφάνισή της και μετά έχει κερδίσει 9 μετάλλια (και δύο τέταρτες θέσεις) σε 26 χρόνια επιτυχία μπορεί να θεωρείται μόνο η παρουσία στους ημιτελικούς και η διεκδίκηση μεταλλίου. Όμως η κληρωτίδα δεν φέρθηκε καλά στους Λιθουανούς στέλνοντάς τους στον όμιλο μαζί με Καναδά και Αυστραλία. Ένας από τους τρεις θα μείνει πρόωρα εκτός, ενώ και στη συνέχεια θα περιμένουν οι Γάλλοι. Σαν να μην έφτανε αυτό, όποιος μείνει δεύτερος σε αυτό τον όμιλο κινδυνεύει να πέσει πάνω στους Αμερικάνους στον προημιτελικό (ή στην Ελλάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο)! Ίσως λοιπόν η πρόκριση στους 8 να είναι ένας πρώτος ρεαλιστικός στόχος για τη Λιθουανία. Από εκεί και πέρα ότι παραπάνω έρθει, είναι ευπρόσδεκτο.
Το Ερώτημα
Αν πάρουν μετάλλιο, θα ανέβουν στο βάθρο με τα πολύχρωμα μπλουζάκια (στα χρώματα της σημαίας τους) του 1992;