';
?>
We feel devotion
DataCenter
HIGH VOLTAGE
Νέοι εναντίον παλιών!
Το πρώτο δίλημμα της χρονιάς για την High Voltage έχει να κάνει με την ασφάλεια των παλιών και το ρίσκο των νέων ελπιδοφόρων παικτών του Fantasy.
Δημοσιεύτηκε: 06/10/2022 16:32
Ήρθε για άλλη μια φορά το πλήρωμα του χρόνου για το αγαπημένο μας παιχνίδι, το Euroleague Fantasy Challenge να επιστρέψει στις ζωές μας ως μια από τις πλέον (όχι πάντα) απολαυστικές συνήθειες και να μας συντροφεύσει για πολλά βράδια όλους τους επόμενους μήνες. Σήμερα λοιπόν ξεκινάει η νέα σεζόν του παιχνιδιού, η 19η συνολικά, η οποία αναμένεται να είναι πανομοιότυπη με την περσινή, αναφορικά με το gameplay. Όλη την προηγούμενη χρονιά αναφερθήκαμε πολλές φορές στα υπέρ και τα κατά, με τα δεύτερα να είναι αυτά που δυστυχώς επισκιάζουν τα πρώτα κι αυτός είναι ένας λόγος που κάποιοι παίκτες βλέπουν με λιγότερο ενθουσιασμό το παιχνίδι. Θα ήταν ψέμματα αν έλεγα δεν ισχύει και με τον υποφαινόμενο αυτό ως ένα βαθμό, είναι τέτοιο το μικρόβιο της Devotion όμως που πάντα υπερισχύει και οδηγεί με ...μαθηματική ακρίβεια στη συλλογή ράνκινγκ! Εξάλλου, το αρχικό στάδιο της δημιουργίας της ομάδας είναι πάντα απαιτητικό κι απολαυστικό!
Λογικά όλοι έχετε περάσει μια βόλτα από τις λίστες με τις αποκαλούμενες πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παικτών ανά θέση, πάντα κάποιες είναι μέσα, άλλες λείπουν γιατί είναι δύσκολο να τις εντοπίσεις εξ' αρχής, ειδικά μάλιστα φέτος, λόγω των ειδικών συνθηκών της preseason: Eurobasket, διαφορετικά rotation, μικρό δείγμα αγώνων κοκ. Αν σ' όλα αυτά προσθέσουμε το μεγάλο αριθμό ρούκις που μπαίνουν στη διοργάνωση, πολλοί μάλιστα εξ' αυτών με ιδιαίτερα ελπιδοφόρες περγαμηνές, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι διαμορφώνεται ένα αρκετά πολύπλοκο μωσαϊκό από το οποίο θα πρέπει να προκύψει το αρχικό ρόστερ, με τις συγκεκριμένες επιλογές αναγκαστικά να συνοδεύουν κάθε ομάδα για αρκετές εβδομάδες, λόγω του περιορισμού των τριών αλλαγών.
Βάσει αυτών πραγματικά πιστεύω ότι είναι προτιμότερο κανείς να πάει στα "σίγουρα" με παίκτες που έχουν δώσει κάποια δείγματα γραφής στη διοργάνωση και δεν έχουν αλλάξει αγωνιστικό περιβάλλον ή δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο εσωτερικό ανταγωνισμό φέτος. Στην πράξη όμως η προσκόλληση στη λογική αυτή έχει τις δικές της δυσκολίες, αφού όλοι μας λίγο πολύ έχουμε το ψώνιο του σκάουτερ, την "ανάγκη" να ανακαλύψουμε τα νέα πουλέν. Κάπου εκεί φαίνεται πως διαμορφώνεται το πρώτο μεγάλο δίλημμα της χρονιάς για την High Voltage. Ας τα δούμε όμως με τη σειρά.
Δεδομένου ότι η αλλαγή προπονητή επιτρέπεται σε κάθε αγωνιστική, η επιλογή εδώ είναι λογικό να είναι κατά βάση βραχυπρόθεσμη, κάτι που σημαίνει ότι αρκεί να δούμε τα ματς της πρώτης αγωνιστικής για να προχωρήσουμε στην εν λόγω αγορά. Το κακό είναι ότι φέτος δεν παρουσιάζεται κάποια καλή φθηνή ευκαιρία που να μπορεί να θεωρηθεί φαβορί. Θεωρητικά η καλύτερη προσιτή οικονομικά περίπτωση είναι ο Mumbru, που κάποτε τον αγοράζαμε ως παίκτη στο Fantasy, με την Βαλένθια να υποδέχεται την Μπασκόνια, όμως σε τέτοια εγχώρια ντέρμπι μόνο δεδομένο δεν μπορεί να θεωρηθεί το αποτέλεσμα, ειδικά στην πρεμιέρα.
Έτσι, οι πιο safe περιπτώσεις μοιάζουν να είναι οι Αταμάν, Ματέο και Κάτας, με τον προπονητή της Εφές προφανώς να έχει τον πρώτο λόγο, πιθανώς και το πιο εύκολο ματς, αλλά ταυτόχρονα και την ακριβότερη τιμή. Η διαφορά του βέβαια από τους άλλους είναι μικρή, επομένως αξίζει τον κόπο, ωστόσο πιστεύω πως μετά τη διαμόρφωση του αγωνιστικού ρόστερ, ούτε τα 7,7 θα υπάρχουν διαθέσιμα για την αγορά του Κάτας. Όλα αυτά τα κρατάμε λοιπόν, ως μπούσουλα για τη συνέχεια.
Όπως ανέφερα λίγο πριν, θεωρώ καλή τακτική να γίνει επένδυση σε παίκτες που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να σταθούν στο Fantasy και από εκεί θα ξεκινήσει η High Voltage, κυνηγώντας πάντα παίκτες που μπορούν να θεωρηθούν υποτιμημένοι. Πρώτος και καλύτερος είναι ο Edgaras Ulanovas στα 7,2 κρέντιτς, μια τιμή φθηνότερη της περσινής! Ο Λιθουανός ήταν αν μη τι άλλο πειστικός πέρυσι και πραγματικά δεν βλέπω πως μπορεί να μείνει κάτω από τα 7 κρέντιτς, αν δεν συντρέξει κάποιος ιδιαίτερος - άγνωστος μέχρι τώρα - λόγος. Θεωρώ ότι θα προχωρούσα στην απόκτησή του ακόμα και στα 9 κρέντιτς, καθώς ο ρόλος του φέτος στην Ζαλγκίρις δεν φαίνεται να αλλάζει θεαματικά μετά την έλευση των Brazdeikis και Evans. Ο πρώτος θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο ανησυχίας, αλλά στην LKL έχουν ξεκινήσει σε 2/3 ματς μαζί στην πεντάδα, άρα δεν πέφτει απαραίτητα ο ένας πάνω στον άλλον.
Βάσει της ίδιας λογικής, η ομάδα θα προχωρήσει στην απόκτηση του Maodo Lo, παρόλο που αυτός έχει - δικαίως - κοστολογηθεί πιο ακριβά από πέρυσι, στα 10,8 κρέντιτς. Η Άλμπα είναι η ομάδα με τις λιγότερες αλλαγές στην Euroleague, ο εσωτερικός ανταγωνισμός στην περιφέρεια των Γερμανών είναι ο ίδιος (με τον Eriksson μάλιστα εκτός δράσης για την ώρα), επομένως, ο μόνος αστερίσκος στην περίπτωση του διεθνούς γκαρντ είναι πιθανή κούρασή του από την προετοιμασία και τη συμμετοχή στο πρόσφατο Eurobasket. Νομίζω πάντως ότι το level up έχει ήδη γίνει από πέρυσι κι έτσι τα 10,8 κρέντιτς μου φαίνονται ελκυστικά για την απόκτησή του, πόσο μάλλον όταν η Άλμπα αγωνίζεται εντός έδρας, εκεί όπου πέρυσι ο Γερμανός έγραφε 18,8 ράνκινγκ μ.ο. Προφανώς η σεζόν δεν συνεχίζεται από πέρυσι, μπορώ όμως να θεωρήσω το στοιχείο αυτό ως κερασάκι στην τούρτα της απόκτησής του.
Συνεχίζοντας στα σχετικά υψηλά στρώματα τιμών και βαδίζοντας πάντα σε σταθερές ...περσινές αξίες, η ομάδα θα φέρει στη σύνθεσή της τον Chris Jones που φέτος μετακόμισε στην Βαλένθια. Ο Αμερικανός έδωσε τα διαπιστευτήριά του πέρυσι με την Βιλερμπάν και το νέο του περιβάλλον φαίνεται εξίσου ευνοϊκό για υψηλές πτήσεις. Στην ACB έχει ξεκινήσει καλά (17,5 PIR σε δύο ματς), ο Hermansson για την ώρα λείπει κι έτσι ο Jones αναμένεται να αποτελέσει το σημείο αναφοράς στην περιφέρεια των νυχτερίδων, δημιουργώντας ένα ποιοτικότατο δίδυμο πρωταγωνιστών με τον Dubljevic. Η τιμή των 11,5 κρέντιτς δεν είναι αμελητέα, όμως λίγο η περσινή του σταθερότητα-αξιοπιστία, λίγο το ματς της πρεμιέρας εντός έδρας με την Μπασκόνια που δεν τρομάζει, καθιστούν την επένδυσή τους θεμιτή.
Στο ματς αυτό θα αγωνιστεί και o Matthew Costello, που πήρε τα πάνω του στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, αποτελώντας έναν must παίκτη για αρκετές εβδομάδες, κυρίως λόγω χαμηλής τιμής. Φέτος το παιχνίδι τον ξεκινά από το πολύ τίμιο 9,5 σε κρέντιτς, νούμερο που μου επιτρέπει να τον αποκτήσω χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, με τον Αμερικανό να μην έχει εσωτερικό ανταγωνισμό που να προβληματίζει αυτή την στιγμή στους Βάσκους, ενώ έχει ξεκινήσει κι αυτός θετικά τη σεζόν, στα λιγοστά πρώτα επίσημα ματς. Αξιοσημείωτη είναι βέβαια και η έφεσή του σε μεγαλύτερα σκορ ...εκτός έδρας, εκεί όπου πέρυσι έγραφε μ.ο. στη σεζόν 14,2 ράνκινγκ, έναντι 8,9 εντός, έτσι έχει όπως και ο Lo το δικό του ...κερασάκι στη λογική της απόκτησής του. Το που μπορεί να φτάσει ο Costello μένει να το δούμε, για την ώρα πάντως δεν έχω κάποιο αίσθημα ανησυχίας ότι μπορεί να απογοητεύσει και να μην στηρίξει τα 9,5 κρέντιτς μακροπρόθεσμα.
Ο "περσινός" κορμός ολοκληρώνεται, προσωρινά τουλάχιστον, με την απόκτηση του Jaleen Smith της Άλμπα, ενός παίκτη που λίγο πολύ συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά των προηγουμένων: προσιτή τιμή, καλό ξεκίνημα στη σεζόν, εντυπωσιακό ντεμαράζ πέρυσι μετά το αρχικό μούδιασμα κοκ. Θεωρώ ότι και αυτός μπορεί να στηρίξει και με το παραπάνω τα 8,2 κρέντιτς με τα οποία έχει κοστολογηθεί, ελλείψει μάλιστα του Eriksson κι αν μη τι άλλο είναι ένας από τους λίγους παίκτες σ' αυτά τα στρώματα τιμών που δείχνει ότι μπορείς να βασιστείς πάνω του.
Με την πεντάδα αυτή Jones-Lo-Smith-Ulanovas-Costello θεωρώ ότι έχει φτιαχτεί ένας ικανοποιητικός πρώτος κορμός από παίκτες προσιτούς, ως επί των πλείστων, οικονομικά και πιθανώς υποτιμημένους, από τους οποίους η ομάδα δύσκολα να ζημιωθεί, ως σύνολο. Ας εντοπίσουμε όμως κι άλλες περιπτώσεις που μπορούν να θεωρηθούν υποτιμημένες.
Μια τέτοια σίγουρα δεν έμοιαζε ο Dzanan Musa πριν αρχίσει η χρονιά, όμως ο Βόσνιος έχει ξεκινήσει καυτός στα πρώτα ματς με την Ρεάλ, εκμεταλλευόμενος και τους διάφορους τραυματισμούς της βασίλισσας. Γενικά είμαι αρκετά επιφυλακτικός όταν παίκτες έχουν τέτοιο φαντασιακό hype πριν το ξεκίνημα της σεζόν, τα νούμερα όμως είναι αμείλικτα στην περίπτωση του Musa κι έτσι δεν μπορεί να μην έρθει στην ομάδα, ανεξαρτήτως κόστους. Τα 9,5 κρέντιτς δείχνουν αυτή την στιγμή λίγα, ίσως βέβαια στο μέλλον να τον δούμε και χαμηλότερα, αυτή την στιγμή πάντως και με την έλλειψη αξιόλογων περιπτώσεων στους forwards στα 8-10 κρέντιτς, η έλευσή του πραγματοποιείται χωρίς ...τρίτες σκέψεις.
Κάπου εδώ ξεκινά και η ζώνη του διλήμματος, με το μάτι μου αρχικά να πέφτει πάνω στον Keenan Evans της Ζαλγκίρις, ο οποίος θα ερχόταν σίγουρα στην ομάδα αν δεν είχε το εκτός έδρας ματς με την "πρώην" Μακάμπι. Στα λεγόμενα revenge games συνήθως συμφέρει να παίρνεις τον παίκτη, όμως το δίδυμο Brown-Baldwin που βρίσκεται απέναντι δεν με ενθουσιάζει κι έτσι δεν μπορώ να μην θεωρήσω την περίπτωσή του ρίσκο, ειδικά για την 1η αγωνιστική, καθώς συνολικά στα 8,7 κρέντιτς αποτελεί ευκαιρία. Ο Evans εξετάστηκε τόσο για τη θέση του Smith, όσο και αυτή του Cassius Winston, του νέου μπόμπερ της Μπάγερν που αποτελεί την πρώτη ριψοκίνδυνη αγορά της High Voltage.
Ο Αμερικανός κάνει πράγματα και θαύματα στα πρώτα του παιχνίδια με τους Γερμανούς, όμως πέρα από την εκτελεστική του δεινότητα, μ' αρέσει η έφεση που φαίνεται να έχει στο να κερδίζει φάουλ, αφού πηγαίνει πολλές φορές στη γραμμή των βολών. Σε μια περιφέρεια με πληθώρα λύσεων και συγκεκριμένους ρόλους όπως αυτή της Μπάγερν, ο Winston μπορεί να μην θεωρηθεί τόσο υπερπολύτιμος για να πάρει τον πολύ υψηλό χρόνο συμμετοχής, άρα εδώ υπάρχει περισσότερο το ρίσκο της κακής βραδιάς. Από την άλλη βέβαια φαίνεται να υπάρχει κι ο πολύ υψηλός πήχης και τα 10,1 κρέντιτς είναι μια τιμή που μπορώ να αποδεχθώ μεταξύ των δύο σεναρίων.
Ο ρούκι της Μπάγερν κλείνει την αρκετά ανταγωνιστική περιφερειακή τετράδα (Jones, Lo, Winston, Smith). Κρατώ όμως τον Evans ως αουτσάιντερ για το εναλλακτικό πλάνο.
Στους φόργουορντ, μια περίπτωση παρόμοιας λογικής με τον Winston είναι ο Semi Ojeleye της Βίρτους. Υψηλό ταβάνι και δυνατότητες από τη μια, νέο περιβάλλον και πλούσιο ρόστερ ομάδας από την άλλη και όλη η ουσία κι εδώ είναι σε πια πλευρά θα πέσει το νόμισμα. Τα 10,2 κρέντιτς πάντως έχω την εντύπωση ότι αδικούν τον Νιγηριανό-Αμερικανό κι αυτός είναι ο λόγος που προσελκύομαι κι από τη δική του αγορά, με το πλεονέκτημα μάλιστα ότι αγωνίζεται στο Turn 2 (καθώς έχουν μαζευτεί πολλοί από την πρώτη μέρα). Απόντος του Shengelia ο Ojeleye έχει πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα του Σκαριόλο αν και κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει το δύσκολο ματς με την πανίσχυρη Μονακό. Η αλήθεια είναι ότι η δική του περίπτωση με προβληματίζει περισσότερο κι ίσως είναι ένας λόγος που οδηγούμαι στο δίλημμα που θα ακολουθήσει.
Στη θέση του σέντερ, η αρχική μου σκέψη ήταν ο Tavares της Ρεάλ, λόγω των 14,7 κρέντιτς και του Παναθηναϊκού, όμως δυσκολεύομαι να κόψω πολλά κρέντιτς από άλλες θέσεις για να τον αποκτήσω. Αντικειμενικά, μια εκτός έδρας αναμέτρηση κόντρα σε Παπαγιάννη-Gudaitis δεν αποτελεί το όνειρο με το οποίο ξυπνάει και κοιμάται ένας μέσος σέντερ της Euroleague, ο γίγαντας της βασίλισσας βέβαια είναι ξεκάθαρα άλλη περίπτωση.
Από εκεί και πέρα βέβαια γλυκοκοιτάζω τις λύσεις των Mickey και Rivero, με τον πρώτο να είχε θεωρητικά προτεραιότητα, μέχρι να δω να φεύγει η κίτρινη ένδειξη αμφίβολης συμμετοχής από τον Jaiteh στο παιχνίδι. Τον Κουβανό ψηλό της Βαλένθια ομολογώ ότι τον έμαθα μόλις τις τελευταίες μέρες κι έχω εντυπωσιαστεί από το φετινό του ξεκίνημα στη σεζόν. Πέρυσι μάλιστα η Βαλένθια ίσως ήταν και πιο γεμάτη στη γραμμή των ψηλών, με τον Rivero να γράφει 14,8 ράνκινγκ στο Eurocup, επομένως, με βάση και τα πρώτα δείγματα της ACB, ίσως εδώ έχουμε αποκάλυψη από το πουθενά. Θα προτιμούσα βέβαια την τιμή του ακόμα πιο χαμηλά, αλλά είναι μερικές φορές και το βίτσιο μας να θέλουμε τους παίκτες λίγο πιο ακριβούς για να θεωρήσουμε αξιόλογη την απόκτησή τους.
O Jasiel Rivero θα τεθεί αντιμέτωπος με τον Matthew Costello στο ισπανικό ντέρμπι της πρώτης μέρας, κάτι που σημαίνει ότι θα χρειαστεί και η εσωτερική τους διαχείριση, αν τα πάνε εξίσου καλά ή άσχημα. Η ουσία είναι ότι αν ένας αποδώσει κατώτερα του αναμενόμενου, μπορεί να οδεύσει στον πάγκο κι αυτό στη γλώσσα των απλοϊκών πιθανοτήτων μου επιτρέπει κατά 75% να κοιμάμαι ήσυχος.
Είναι δεδομένο πλέον ότι πάμε με προπονητή τον Κάτας, ελπίζοντας πως η πιο δεμένη Ζαλγκίρις δεν θα κάνει την έκπληξη στην καυτή έδρα της πιο ταλαντούχας Μακάμπι, ενώ για την τελευταία θέση forward μπορεί να δοθεί μια ευκαιρία στον Uros Trifunovic στα 5,3 κρέντιτς. Το μπάτζετ της ομάδας επιτρέπει μέχρι 5,7 κρέντιτς, επομένως δεν μπορώ να προσεγγίσω τον Marinkovic της Μπασκόνια κι έτσι θα πάω με έναν παίκτη εκτός των αρχικών λιστών. Ο Σέρβος εντυπωσίασε στην πρεμιέρα της Αδριατικής με 24 Index Rating, αν και αυτό δεν μου λέει κάτι καθώς ο Ομπράντοβιτς μοίρασε σχεδόν ισόποσα τους χρόνους. Από την στιγμή όμως που φαίνεται ότι έστω βρίσκεται στο rotation και παίζοντας απέναντι στην ...αλλέγκρα Άλμπα, υπάρχει ελπίδα για κάποιο σκορ, αν και ως γνωστόν αυτά πολλές φορές γυρίζουν μπούμερανγκ κι έχεις τζάμπα οικονομική ζημιά από το πουθενά.
Κάπως έτσι έχει διαμορφωθεί ένα μιξ από "περσινούς" (Jones, Lo, Costello, Smith, Ulanovas) και νέους (Ojeleye, Winston, Rivero, Musa, Trifunovic) παίκτες το οποίο δημιουργεί κάποιους προβληματισμούς, κυρίως για τους παίκτες που προανέφερα.
Εναλλακτικά, η τριάδα Winston-Ojeleye-Rivero θα μπορούσε να αντικατασταθεί από τους Evans-Marinkovic-Tavares, σενάριο στο οποίο ο Trifunovic θα μπορούσε να αναβαθμιστεί (;) σε Olinde. Στο δεύτερο αυτό πλάνο υπάρχει σχεδόν καθολική επένδυση στους "παλιούς" κι ίσως μια μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά τα ματς που έχουν να δώσουν, ο Evans κυρίως, με κρατούν επιφυλακτικό. Το ρίσκο βέβαια έτσι κι αλλιώς υπάρχει σε κάθε πλευρά, ενώ το ισόποσο μοίρασμα κρέντιτς του πρώτου σεναρίου "καλύπτεται" από τη δεδομένη αρχηγική παρουσία του Tavares στο δεύτερο. Από την άλλη, στο πρώτο σενάριο υπάρχει καλύτερη κατανομή παικτών μεταξύ των δύο ημερών, 6-4, έναντι του δεύτερου με 7-3 και ουσιαστικά τρεις παίκτες να καλύψουν τα κενά του Turn 1 (Lo, Smith, Ojeleye) αντί για δύο (Lo, Smith), αφού έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν προς το παρόν ιδιαίτερες απαιτήσεις από Trifunovic και Olinde.
Το δεύτερο σενάριο ίσως έχει μια δόση λογικής παραπάνω (λόγω εμπειρίας και Tavares), το κακό όμως είναι ότι το άλλο μου καρφώθηκε πρώτο και το "ψώνιο των πουλέν" που ανέφερα στην αρχή του κειμένου, μαζί με τη δυνατότητα κάλυψης κάποιων αστοχιών στο Turn 2, με ωθεί, παραδοσιακά, στην αρχική μου επιλογή. Έτσι και πάντα με την υποσημείωση της πιθανής διαφοροποίησης μέχρι την έναρξη της αγωνιστικής (καθώς εξετάστηκαν πολλά σενάρια και εναλλακτικές έτσι κι αλλιώς), το ρόστερ της High Voltage θα έχει πιθανώς ως εξής:
Ο αρχηγός της ομάδας θα είναι ο Chris Jones, ενώ σε περίπτωση που δεν ικανοποιήσει το σκορ του, το χρίσμα θα πάει στον Maodo Lo.
Devotion.
Λογικά όλοι έχετε περάσει μια βόλτα από τις λίστες με τις αποκαλούμενες πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παικτών ανά θέση, πάντα κάποιες είναι μέσα, άλλες λείπουν γιατί είναι δύσκολο να τις εντοπίσεις εξ' αρχής, ειδικά μάλιστα φέτος, λόγω των ειδικών συνθηκών της preseason: Eurobasket, διαφορετικά rotation, μικρό δείγμα αγώνων κοκ. Αν σ' όλα αυτά προσθέσουμε το μεγάλο αριθμό ρούκις που μπαίνουν στη διοργάνωση, πολλοί μάλιστα εξ' αυτών με ιδιαίτερα ελπιδοφόρες περγαμηνές, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι διαμορφώνεται ένα αρκετά πολύπλοκο μωσαϊκό από το οποίο θα πρέπει να προκύψει το αρχικό ρόστερ, με τις συγκεκριμένες επιλογές αναγκαστικά να συνοδεύουν κάθε ομάδα για αρκετές εβδομάδες, λόγω του περιορισμού των τριών αλλαγών.
Βάσει αυτών πραγματικά πιστεύω ότι είναι προτιμότερο κανείς να πάει στα "σίγουρα" με παίκτες που έχουν δώσει κάποια δείγματα γραφής στη διοργάνωση και δεν έχουν αλλάξει αγωνιστικό περιβάλλον ή δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο εσωτερικό ανταγωνισμό φέτος. Στην πράξη όμως η προσκόλληση στη λογική αυτή έχει τις δικές της δυσκολίες, αφού όλοι μας λίγο πολύ έχουμε το ψώνιο του σκάουτερ, την "ανάγκη" να ανακαλύψουμε τα νέα πουλέν. Κάπου εκεί φαίνεται πως διαμορφώνεται το πρώτο μεγάλο δίλημμα της χρονιάς για την High Voltage. Ας τα δούμε όμως με τη σειρά.
Δεδομένου ότι η αλλαγή προπονητή επιτρέπεται σε κάθε αγωνιστική, η επιλογή εδώ είναι λογικό να είναι κατά βάση βραχυπρόθεσμη, κάτι που σημαίνει ότι αρκεί να δούμε τα ματς της πρώτης αγωνιστικής για να προχωρήσουμε στην εν λόγω αγορά. Το κακό είναι ότι φέτος δεν παρουσιάζεται κάποια καλή φθηνή ευκαιρία που να μπορεί να θεωρηθεί φαβορί. Θεωρητικά η καλύτερη προσιτή οικονομικά περίπτωση είναι ο Mumbru, που κάποτε τον αγοράζαμε ως παίκτη στο Fantasy, με την Βαλένθια να υποδέχεται την Μπασκόνια, όμως σε τέτοια εγχώρια ντέρμπι μόνο δεδομένο δεν μπορεί να θεωρηθεί το αποτέλεσμα, ειδικά στην πρεμιέρα.
Έτσι, οι πιο safe περιπτώσεις μοιάζουν να είναι οι Αταμάν, Ματέο και Κάτας, με τον προπονητή της Εφές προφανώς να έχει τον πρώτο λόγο, πιθανώς και το πιο εύκολο ματς, αλλά ταυτόχρονα και την ακριβότερη τιμή. Η διαφορά του βέβαια από τους άλλους είναι μικρή, επομένως αξίζει τον κόπο, ωστόσο πιστεύω πως μετά τη διαμόρφωση του αγωνιστικού ρόστερ, ούτε τα 7,7 θα υπάρχουν διαθέσιμα για την αγορά του Κάτας. Όλα αυτά τα κρατάμε λοιπόν, ως μπούσουλα για τη συνέχεια.
Όπως ανέφερα λίγο πριν, θεωρώ καλή τακτική να γίνει επένδυση σε παίκτες που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να σταθούν στο Fantasy και από εκεί θα ξεκινήσει η High Voltage, κυνηγώντας πάντα παίκτες που μπορούν να θεωρηθούν υποτιμημένοι. Πρώτος και καλύτερος είναι ο Edgaras Ulanovas στα 7,2 κρέντιτς, μια τιμή φθηνότερη της περσινής! Ο Λιθουανός ήταν αν μη τι άλλο πειστικός πέρυσι και πραγματικά δεν βλέπω πως μπορεί να μείνει κάτω από τα 7 κρέντιτς, αν δεν συντρέξει κάποιος ιδιαίτερος - άγνωστος μέχρι τώρα - λόγος. Θεωρώ ότι θα προχωρούσα στην απόκτησή του ακόμα και στα 9 κρέντιτς, καθώς ο ρόλος του φέτος στην Ζαλγκίρις δεν φαίνεται να αλλάζει θεαματικά μετά την έλευση των Brazdeikis και Evans. Ο πρώτος θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο ανησυχίας, αλλά στην LKL έχουν ξεκινήσει σε 2/3 ματς μαζί στην πεντάδα, άρα δεν πέφτει απαραίτητα ο ένας πάνω στον άλλον.
Βάσει της ίδιας λογικής, η ομάδα θα προχωρήσει στην απόκτηση του Maodo Lo, παρόλο που αυτός έχει - δικαίως - κοστολογηθεί πιο ακριβά από πέρυσι, στα 10,8 κρέντιτς. Η Άλμπα είναι η ομάδα με τις λιγότερες αλλαγές στην Euroleague, ο εσωτερικός ανταγωνισμός στην περιφέρεια των Γερμανών είναι ο ίδιος (με τον Eriksson μάλιστα εκτός δράσης για την ώρα), επομένως, ο μόνος αστερίσκος στην περίπτωση του διεθνούς γκαρντ είναι πιθανή κούρασή του από την προετοιμασία και τη συμμετοχή στο πρόσφατο Eurobasket. Νομίζω πάντως ότι το level up έχει ήδη γίνει από πέρυσι κι έτσι τα 10,8 κρέντιτς μου φαίνονται ελκυστικά για την απόκτησή του, πόσο μάλλον όταν η Άλμπα αγωνίζεται εντός έδρας, εκεί όπου πέρυσι ο Γερμανός έγραφε 18,8 ράνκινγκ μ.ο. Προφανώς η σεζόν δεν συνεχίζεται από πέρυσι, μπορώ όμως να θεωρήσω το στοιχείο αυτό ως κερασάκι στην τούρτα της απόκτησής του.
Συνεχίζοντας στα σχετικά υψηλά στρώματα τιμών και βαδίζοντας πάντα σε σταθερές ...περσινές αξίες, η ομάδα θα φέρει στη σύνθεσή της τον Chris Jones που φέτος μετακόμισε στην Βαλένθια. Ο Αμερικανός έδωσε τα διαπιστευτήριά του πέρυσι με την Βιλερμπάν και το νέο του περιβάλλον φαίνεται εξίσου ευνοϊκό για υψηλές πτήσεις. Στην ACB έχει ξεκινήσει καλά (17,5 PIR σε δύο ματς), ο Hermansson για την ώρα λείπει κι έτσι ο Jones αναμένεται να αποτελέσει το σημείο αναφοράς στην περιφέρεια των νυχτερίδων, δημιουργώντας ένα ποιοτικότατο δίδυμο πρωταγωνιστών με τον Dubljevic. Η τιμή των 11,5 κρέντιτς δεν είναι αμελητέα, όμως λίγο η περσινή του σταθερότητα-αξιοπιστία, λίγο το ματς της πρεμιέρας εντός έδρας με την Μπασκόνια που δεν τρομάζει, καθιστούν την επένδυσή τους θεμιτή.
Στο ματς αυτό θα αγωνιστεί και o Matthew Costello, που πήρε τα πάνω του στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, αποτελώντας έναν must παίκτη για αρκετές εβδομάδες, κυρίως λόγω χαμηλής τιμής. Φέτος το παιχνίδι τον ξεκινά από το πολύ τίμιο 9,5 σε κρέντιτς, νούμερο που μου επιτρέπει να τον αποκτήσω χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, με τον Αμερικανό να μην έχει εσωτερικό ανταγωνισμό που να προβληματίζει αυτή την στιγμή στους Βάσκους, ενώ έχει ξεκινήσει κι αυτός θετικά τη σεζόν, στα λιγοστά πρώτα επίσημα ματς. Αξιοσημείωτη είναι βέβαια και η έφεσή του σε μεγαλύτερα σκορ ...εκτός έδρας, εκεί όπου πέρυσι έγραφε μ.ο. στη σεζόν 14,2 ράνκινγκ, έναντι 8,9 εντός, έτσι έχει όπως και ο Lo το δικό του ...κερασάκι στη λογική της απόκτησής του. Το που μπορεί να φτάσει ο Costello μένει να το δούμε, για την ώρα πάντως δεν έχω κάποιο αίσθημα ανησυχίας ότι μπορεί να απογοητεύσει και να μην στηρίξει τα 9,5 κρέντιτς μακροπρόθεσμα.
Ο "περσινός" κορμός ολοκληρώνεται, προσωρινά τουλάχιστον, με την απόκτηση του Jaleen Smith της Άλμπα, ενός παίκτη που λίγο πολύ συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά των προηγουμένων: προσιτή τιμή, καλό ξεκίνημα στη σεζόν, εντυπωσιακό ντεμαράζ πέρυσι μετά το αρχικό μούδιασμα κοκ. Θεωρώ ότι και αυτός μπορεί να στηρίξει και με το παραπάνω τα 8,2 κρέντιτς με τα οποία έχει κοστολογηθεί, ελλείψει μάλιστα του Eriksson κι αν μη τι άλλο είναι ένας από τους λίγους παίκτες σ' αυτά τα στρώματα τιμών που δείχνει ότι μπορείς να βασιστείς πάνω του.
Με την πεντάδα αυτή Jones-Lo-Smith-Ulanovas-Costello θεωρώ ότι έχει φτιαχτεί ένας ικανοποιητικός πρώτος κορμός από παίκτες προσιτούς, ως επί των πλείστων, οικονομικά και πιθανώς υποτιμημένους, από τους οποίους η ομάδα δύσκολα να ζημιωθεί, ως σύνολο. Ας εντοπίσουμε όμως κι άλλες περιπτώσεις που μπορούν να θεωρηθούν υποτιμημένες.
Μια τέτοια σίγουρα δεν έμοιαζε ο Dzanan Musa πριν αρχίσει η χρονιά, όμως ο Βόσνιος έχει ξεκινήσει καυτός στα πρώτα ματς με την Ρεάλ, εκμεταλλευόμενος και τους διάφορους τραυματισμούς της βασίλισσας. Γενικά είμαι αρκετά επιφυλακτικός όταν παίκτες έχουν τέτοιο φαντασιακό hype πριν το ξεκίνημα της σεζόν, τα νούμερα όμως είναι αμείλικτα στην περίπτωση του Musa κι έτσι δεν μπορεί να μην έρθει στην ομάδα, ανεξαρτήτως κόστους. Τα 9,5 κρέντιτς δείχνουν αυτή την στιγμή λίγα, ίσως βέβαια στο μέλλον να τον δούμε και χαμηλότερα, αυτή την στιγμή πάντως και με την έλλειψη αξιόλογων περιπτώσεων στους forwards στα 8-10 κρέντιτς, η έλευσή του πραγματοποιείται χωρίς ...τρίτες σκέψεις.
Κάπου εδώ ξεκινά και η ζώνη του διλήμματος, με το μάτι μου αρχικά να πέφτει πάνω στον Keenan Evans της Ζαλγκίρις, ο οποίος θα ερχόταν σίγουρα στην ομάδα αν δεν είχε το εκτός έδρας ματς με την "πρώην" Μακάμπι. Στα λεγόμενα revenge games συνήθως συμφέρει να παίρνεις τον παίκτη, όμως το δίδυμο Brown-Baldwin που βρίσκεται απέναντι δεν με ενθουσιάζει κι έτσι δεν μπορώ να μην θεωρήσω την περίπτωσή του ρίσκο, ειδικά για την 1η αγωνιστική, καθώς συνολικά στα 8,7 κρέντιτς αποτελεί ευκαιρία. Ο Evans εξετάστηκε τόσο για τη θέση του Smith, όσο και αυτή του Cassius Winston, του νέου μπόμπερ της Μπάγερν που αποτελεί την πρώτη ριψοκίνδυνη αγορά της High Voltage.
Ο Αμερικανός κάνει πράγματα και θαύματα στα πρώτα του παιχνίδια με τους Γερμανούς, όμως πέρα από την εκτελεστική του δεινότητα, μ' αρέσει η έφεση που φαίνεται να έχει στο να κερδίζει φάουλ, αφού πηγαίνει πολλές φορές στη γραμμή των βολών. Σε μια περιφέρεια με πληθώρα λύσεων και συγκεκριμένους ρόλους όπως αυτή της Μπάγερν, ο Winston μπορεί να μην θεωρηθεί τόσο υπερπολύτιμος για να πάρει τον πολύ υψηλό χρόνο συμμετοχής, άρα εδώ υπάρχει περισσότερο το ρίσκο της κακής βραδιάς. Από την άλλη βέβαια φαίνεται να υπάρχει κι ο πολύ υψηλός πήχης και τα 10,1 κρέντιτς είναι μια τιμή που μπορώ να αποδεχθώ μεταξύ των δύο σεναρίων.
Ο ρούκι της Μπάγερν κλείνει την αρκετά ανταγωνιστική περιφερειακή τετράδα (Jones, Lo, Winston, Smith). Κρατώ όμως τον Evans ως αουτσάιντερ για το εναλλακτικό πλάνο.
Στους φόργουορντ, μια περίπτωση παρόμοιας λογικής με τον Winston είναι ο Semi Ojeleye της Βίρτους. Υψηλό ταβάνι και δυνατότητες από τη μια, νέο περιβάλλον και πλούσιο ρόστερ ομάδας από την άλλη και όλη η ουσία κι εδώ είναι σε πια πλευρά θα πέσει το νόμισμα. Τα 10,2 κρέντιτς πάντως έχω την εντύπωση ότι αδικούν τον Νιγηριανό-Αμερικανό κι αυτός είναι ο λόγος που προσελκύομαι κι από τη δική του αγορά, με το πλεονέκτημα μάλιστα ότι αγωνίζεται στο Turn 2 (καθώς έχουν μαζευτεί πολλοί από την πρώτη μέρα). Απόντος του Shengelia ο Ojeleye έχει πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα του Σκαριόλο αν και κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει το δύσκολο ματς με την πανίσχυρη Μονακό. Η αλήθεια είναι ότι η δική του περίπτωση με προβληματίζει περισσότερο κι ίσως είναι ένας λόγος που οδηγούμαι στο δίλημμα που θα ακολουθήσει.
Στη θέση του σέντερ, η αρχική μου σκέψη ήταν ο Tavares της Ρεάλ, λόγω των 14,7 κρέντιτς και του Παναθηναϊκού, όμως δυσκολεύομαι να κόψω πολλά κρέντιτς από άλλες θέσεις για να τον αποκτήσω. Αντικειμενικά, μια εκτός έδρας αναμέτρηση κόντρα σε Παπαγιάννη-Gudaitis δεν αποτελεί το όνειρο με το οποίο ξυπνάει και κοιμάται ένας μέσος σέντερ της Euroleague, ο γίγαντας της βασίλισσας βέβαια είναι ξεκάθαρα άλλη περίπτωση.
Από εκεί και πέρα βέβαια γλυκοκοιτάζω τις λύσεις των Mickey και Rivero, με τον πρώτο να είχε θεωρητικά προτεραιότητα, μέχρι να δω να φεύγει η κίτρινη ένδειξη αμφίβολης συμμετοχής από τον Jaiteh στο παιχνίδι. Τον Κουβανό ψηλό της Βαλένθια ομολογώ ότι τον έμαθα μόλις τις τελευταίες μέρες κι έχω εντυπωσιαστεί από το φετινό του ξεκίνημα στη σεζόν. Πέρυσι μάλιστα η Βαλένθια ίσως ήταν και πιο γεμάτη στη γραμμή των ψηλών, με τον Rivero να γράφει 14,8 ράνκινγκ στο Eurocup, επομένως, με βάση και τα πρώτα δείγματα της ACB, ίσως εδώ έχουμε αποκάλυψη από το πουθενά. Θα προτιμούσα βέβαια την τιμή του ακόμα πιο χαμηλά, αλλά είναι μερικές φορές και το βίτσιο μας να θέλουμε τους παίκτες λίγο πιο ακριβούς για να θεωρήσουμε αξιόλογη την απόκτησή τους.
O Jasiel Rivero θα τεθεί αντιμέτωπος με τον Matthew Costello στο ισπανικό ντέρμπι της πρώτης μέρας, κάτι που σημαίνει ότι θα χρειαστεί και η εσωτερική τους διαχείριση, αν τα πάνε εξίσου καλά ή άσχημα. Η ουσία είναι ότι αν ένας αποδώσει κατώτερα του αναμενόμενου, μπορεί να οδεύσει στον πάγκο κι αυτό στη γλώσσα των απλοϊκών πιθανοτήτων μου επιτρέπει κατά 75% να κοιμάμαι ήσυχος.
Είναι δεδομένο πλέον ότι πάμε με προπονητή τον Κάτας, ελπίζοντας πως η πιο δεμένη Ζαλγκίρις δεν θα κάνει την έκπληξη στην καυτή έδρα της πιο ταλαντούχας Μακάμπι, ενώ για την τελευταία θέση forward μπορεί να δοθεί μια ευκαιρία στον Uros Trifunovic στα 5,3 κρέντιτς. Το μπάτζετ της ομάδας επιτρέπει μέχρι 5,7 κρέντιτς, επομένως δεν μπορώ να προσεγγίσω τον Marinkovic της Μπασκόνια κι έτσι θα πάω με έναν παίκτη εκτός των αρχικών λιστών. Ο Σέρβος εντυπωσίασε στην πρεμιέρα της Αδριατικής με 24 Index Rating, αν και αυτό δεν μου λέει κάτι καθώς ο Ομπράντοβιτς μοίρασε σχεδόν ισόποσα τους χρόνους. Από την στιγμή όμως που φαίνεται ότι έστω βρίσκεται στο rotation και παίζοντας απέναντι στην ...αλλέγκρα Άλμπα, υπάρχει ελπίδα για κάποιο σκορ, αν και ως γνωστόν αυτά πολλές φορές γυρίζουν μπούμερανγκ κι έχεις τζάμπα οικονομική ζημιά από το πουθενά.
Κάπως έτσι έχει διαμορφωθεί ένα μιξ από "περσινούς" (Jones, Lo, Costello, Smith, Ulanovas) και νέους (Ojeleye, Winston, Rivero, Musa, Trifunovic) παίκτες το οποίο δημιουργεί κάποιους προβληματισμούς, κυρίως για τους παίκτες που προανέφερα.
Εναλλακτικά, η τριάδα Winston-Ojeleye-Rivero θα μπορούσε να αντικατασταθεί από τους Evans-Marinkovic-Tavares, σενάριο στο οποίο ο Trifunovic θα μπορούσε να αναβαθμιστεί (;) σε Olinde. Στο δεύτερο αυτό πλάνο υπάρχει σχεδόν καθολική επένδυση στους "παλιούς" κι ίσως μια μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά τα ματς που έχουν να δώσουν, ο Evans κυρίως, με κρατούν επιφυλακτικό. Το ρίσκο βέβαια έτσι κι αλλιώς υπάρχει σε κάθε πλευρά, ενώ το ισόποσο μοίρασμα κρέντιτς του πρώτου σεναρίου "καλύπτεται" από τη δεδομένη αρχηγική παρουσία του Tavares στο δεύτερο. Από την άλλη, στο πρώτο σενάριο υπάρχει καλύτερη κατανομή παικτών μεταξύ των δύο ημερών, 6-4, έναντι του δεύτερου με 7-3 και ουσιαστικά τρεις παίκτες να καλύψουν τα κενά του Turn 1 (Lo, Smith, Ojeleye) αντί για δύο (Lo, Smith), αφού έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν προς το παρόν ιδιαίτερες απαιτήσεις από Trifunovic και Olinde.
Το δεύτερο σενάριο ίσως έχει μια δόση λογικής παραπάνω (λόγω εμπειρίας και Tavares), το κακό όμως είναι ότι το άλλο μου καρφώθηκε πρώτο και το "ψώνιο των πουλέν" που ανέφερα στην αρχή του κειμένου, μαζί με τη δυνατότητα κάλυψης κάποιων αστοχιών στο Turn 2, με ωθεί, παραδοσιακά, στην αρχική μου επιλογή. Έτσι και πάντα με την υποσημείωση της πιθανής διαφοροποίησης μέχρι την έναρξη της αγωνιστικής (καθώς εξετάστηκαν πολλά σενάρια και εναλλακτικές έτσι κι αλλιώς), το ρόστερ της High Voltage θα έχει πιθανώς ως εξής:
Ο αρχηγός της ομάδας θα είναι ο Chris Jones, ενώ σε περίπτωση που δεν ικανοποιήσει το σκορ του, το χρίσμα θα πάει στον Maodo Lo.
Devotion.
