';
?>
We feel devotion
DataCenter
GAME PREVIEWS
Semifinal Preview: Φενερμπαχτσέ - Ρεάλ
Η ανάλυση των δύο ομάδων ενόψει της αναμέτρησης τους στο δεύτερο ημιτελικό του Final 4.
Δημοσιεύτηκε: 19/05/2017 13:46
Γολιάθ εναντίον ...Γολιάθ, στο σημερινό δεύτερο ημιτελικό του Final Four της Κωνσταντινούπολης, με την Φενερμπαχτσέ να ...υποδέχεται ουσιαστικά την Ρεάλ σε έναν από τους πιο ...πολυναμενόμενους ημιτελικούς των τελευταίων ετών. Από την μία πλευρά η Ρεάλ που πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια τόσο με τις πορείες της, όσο και με το αγωνιστικό της στυλ, τερματίζοντας στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου κι από την άλλη μια ομάδα που έχει χτιστεί αποκλειστικά για να κερδίσει αυτό το τρόπαιο (και φυσικά να ακολουθήσει συνέχεια), έχοντας φορμαριστεί στην πιο κατάλληλη περίοδο. Τα ατού και των δύο ομάδων πολλά, τα ρόστερ τους άκρως ποιοτικά κι αν η Ρεάλ έχει την ευχέρεια να διαθέτει ένα πιο πλήρες ρόστερ με 12 παίκτες που μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή την έκβαση ενός ματς, στην άλλη πλευρά κάθεται ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς που ξέρει καλύτερα από τον καθένα πως να φτάνει στην κατάκτηση ενός Final Four. Ας τα δούμε αναλυτικά λοιπόν...
Οι δύο ομάδες έχουν διαφορετικό προσανατολισμό στο παιχνίδι τους, με τη Φενερμπαχτσέ να παίζει πιο κοντρολαρισμένο μπάσκετ, δίνοντας αρκετή έμφαση στην άμυνα και επιδιώκοντας ένα πιο χαμηλό τέμπο, ενώ από την άλλη, η Ρεάλ είναι η ομάδα που παίζει πιο ελεύθερα, επιδιώκει να φτάσει τα ματς σε μεγάλα σκορ κι αυτό γιατί διαθέτει το επιθετικό ταλέντο, αλλά και την ιδιοσυγκρασία να το κάνει. Σε κάθε περίπτωση, είναι δύο ομάδες που χαίρεται να τις βλέπει κανείς, την Φενέρ ίσως περισσότερο για τακτικούς λόγους και την Ρεάλ από άποψη θεάματος και γρήγορου μπάσκετ.
Η διαφορά αυτή αποτυπώνεται και στα νούμερα, με την Φενέρ να πετυχαίνει 76,2 πόντους και να δέχεται μόλις 73,9, ενώ στον αντίποδα, η Ρεάλ σκοράρει 86 και δέχεται 78,6. Σε αντίθεση με άλλες χρονιές πάντως, η ισπανική ομάδα φαίνεται να δείχνει λίγη περισσότερη προσοχή στο αμυντικό κομμάτι, ή τουλάχιστον να είναι αποτελεσματικότερη σ' αυτό, πιθανώς χάρη στα αθλητικά προσόντα των παικτών της.
Η κυριαρχία της Ρεάλ επί των αντιπάλων της φαίνεται με τον πλέον περίτρανο τρόπο στο ράνκινγκ, όπου συγκεντρώνει 22 περισσότερες μονάδες αξιολόγησης σε κάθε ματς, φτάνοντας 101,6 κατά μέσο όρο, ενώ από την άλλη, το πιο κλειστό παιχνίδι της Φενέρ είναι λογικό να μην της επιτρέπει την ίδια υπεροχή, έχοντας πάντως 10 μονάδες διαφορά από τους αντιπάλους της.
Στην κατηγορία των σουτ, οι δύο ομάδες εκτελούν με παρόμοια ποσοστά στις βολές (75,4% η Φενέρ, 76,7% η Ρεάλ), ωστόσο η μεγάλη διαφορά παρατηρείται στα δίποντα, όπου οι Μαδριλένοι έχουν το εντυπωσιακό 56,9% (λόγω Ayon και σία). Ο αριθμός αυτός είναι ιδιαίτερα ...απειλητικός για μια ομάδα που επιτρέπει ευστοχία 51,6% από το δίποντο στους αντιπάλους της, όπως η Φενέρ και σίγουρα η ομάδα του Ομπράντοβιτς θα πρέπει να περιορίσει όχι μόνο τον Ayon, που εκτελεί με το αδιανόητο 71,4%, αλλά και τη δημιουργία της Ρεάλ, που μοιράζει 20,5 ασσίστ σε κάθε παιχνίδι!
Υποπίπτοντας μόλις σε 12 λάθη κατά μέσο όρο, η ισπανική ομάδα διαθέτει το εντυπωσιακό 1,715 στην αναλογία ασσίστ/λαθών, όμως η Φενερμπαχτσέ αναμένεται να περιορίσει αυτό το τόσο υψηλό νούμερο, καθώς επιτρέπει στους αντιπάλους της 1,293 ασσίστ για κάθε λάθος (νούμερο πάντως που επίσης δεν είναι εξαιρετικό). Έτσι, ο περιορισμός της δημιουργίας και των εύκολων καλαθιών αποτελεί ένα μείζον ζήτημα για την Φενερμπαχτσέ.
Στον αντίποδα βέβαια, ούτε η Ρεάλ μπορεί να αισθάνεται ασφαλής με 51,7% που έχει στα δίποντα η Φενέρ, από τη στιγμή που η ίδια επιτρέπει το 50,7% στους αντιπάλους της. Επιπρόσθετα, οι Τούρκοι αποτελούν πιο επικίνδυνη ομάδα έξω από τα 6,75μ. καθώς εκτελούν με ποσοστό 39,6%, έχοντας μάλιστα ουκ ολίγους παίκτες που εκτελούν με ποσοστά της τάξης του 40% και του 45%. Η Ρεάλ από την άλλη εκτελεί με 37,5%, αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι το ποσοστό του Llull για παράδειγμα βρίσκεται κάπου στο 32,5%, τότε αντιλαμβάνεται ότι η ισπανική ομάδα είναι επίσης πολύ επικίνδυνη συνολικά έξω από τη γραμμή του τριπόντου. Και οι δύο ομάδες επιτρέπουν το ίδιο, χαμηλό ποσοστό στους αντιπάλους τους, με 35%.
Όσον αφορά τη δημιουργία της Φενέρ, η τουρκική ομάδα είναι επίσης πολύ ικανή, μοιράζοντας μεν 17,2 ασσίστ ανά ματς, αλλά υποπίπτοντας παράλληλα μόλις σε 12,6 λάθη. Φυσικά το 1,715 ασσίστ/λαθών της Ρεάλ δεν το πιάνει, αλλά και 1,365 που έχει είναι μια διόλου αμελητέα επίδοση, τη στιγμή μάλιστα που η Ρεάλ στέκεται σε παρόμοιο ανασταλτικό επίπεδο, επιτρέποντας 1,271 ασσίστ για κάθε λάθος των αντιπάλων της.
Στο κομμάτι των ρημπάουντ και των κατοχών τέλος, η ισπανική ομάδα αποτελεί μια από τις πιο δυνατές ομάδες της διοργάνωσης, κερδίζοντας σχεδόν 4 ρημπάουντ περισσότερα από τους αντιπάλους της σε κάθε ματς, τη στιγμή που η Φενέρ βρίσκεται σε ισορροπία με 32,5 ρημπάουντ ανά παιχνίδι. Έτσι, ο συνδυασμός των περισσότερων κατοχών από τα ρημπάουντ, των υψηλών ποσοστών, αλλά και της μεγάλης και αποτελεσματικής δημιουργίας θέτουν το σύνολο του Πάμπλο Λάσο ως φαβορί σε κάθε αναμέτρηση που δίνει. Με μία μοναδική εξαίρεση, το σημερινό ημιτελικό απέναντι σε μια ομάδα που έχει καταφέρει να φορμαριστεί την κατάλληλη περίοδο. Η γενική στατιστική υπεροχή της Ρεάλ αποτυπώνεται στους αριθμούς για όλη την τρέχουσα σεζόν, δηλαδή την κανονική περίοδο και τα playoffs. Δεν θα πρέπει να αγνοούμε όμως ότι η Φενερμπαχτσέ αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα μέσα στη σεζόν, κάτι που δεν της επέτρεψε να αγωνιστεί στο 100% καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έτσι, η πραγματική διαφορά μπορεί να είναι σαφώς μικρότερη, όπως εξάλλου υπονοεί ...ξεκάθαρα και η απόδοση της ομάδας του Ομπράντοβιτς στη σειρά των playoffs με τον Παναθηναϊκό.
Φενερμπαχτσέ
Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς μπορεί να μην διαθέτει το βάθος της Ρεάλ, αυτό όμως μικρή σημασία έχει σε αγώνες Final 4. Ίσως σε μια σειρά playoffs η διαφορά να μπορούσε να φανεί (φάνηκε εξάλλου στην κανονική περίοδο), αν και αυτό έχει ήδη διαψευστεί ...πέρυσι, με το σκούπισμα της Φενέρ επί της Ρεάλ. Φέτος βέβαια οι Ισπανοί παρουσιάζονται πιο σοβαροί. Σε κάθε περίπτωση, σε έναν ημιτελικό, το μειονέκτημα της ομάδας της Φενερμπαχτσέ μπορεί να μετατραπεί σε πλεονέκτημα, αφού μπορεί να μην διαθέτει 12 ισάξιους παίκτες, ωστόσο οι 8-9 που θα χρησιμοποιήσει ο Σέρβος κόουτς θα είναι ίσως πιο έτοιμοι να ενταχθούν στο rotation και στο παιχνίδι της ομάδας.
Έτσι, στην περιφέρεια δεσπόζει η παρουσία του Bogdan Bogdanovic, ο οποίος αν και βελτιώνεται χρόνο με το χρόνο, φέτος είναι που έκανε την breakout season του και θεωρείται πλέον, αναμφίβολα, ένας από τους κορυφαίους παίκτες της διοργάνωσης, παρά μάλιστα τον τραυματισμό που αντιμετώπισε μεσούσης της περιόδου. Ο Σέρβος άσσος μπορεί να σκοράρει, αλλά και να δημιουργήσει και συμπληρώνεται κατάλληλα από ένα αρκετά ετερόκλητο δίδυμο στη θέση του point guard, με τον Κώστα Σλούκα να αποτελεί τον "εγκέφαλο" της τουρκικής ομάδας και τον Bobby Dixon τον ..."τρελό του χωριού", έναν σουτέρ "φυλακισμένο" σε κορμί άσσου. Και οι τρεις αυτοί παίκτες πάντως μπορούν να πάρουν και να βάλουν κρίσιμα σουτ (ο Σλούκας εξάλλου το 'χει αποδείξει αυτό πολλάκις). Η γραμμή των γκαρντ συμπληρώνεται από τον Τούρκο σουτέρ Melih Mahmutoglu, που ναι μεν δεν συνηθίζει να παίρνει μπόλικο χρόνο συμμετοχής, εντούτοις, έχει δώσει δείγματα της εκτελεστικής του δεινότητας κάθε φορά που τον χρειάστηκε η ομάδα του.
Στη θέση 3 υπάρχουν οι πιο ...ανασταλτικοί, Kalinic και Nunnally, με τον πρώτο να κάνει κάθε είδους ...χαμαλοδουλειά στο γήπεδο και το δεύτερο να έχει μπει στο ρόλο που του έχει δώσει ο Ομπράντοβιτς, παρά το επιθετικό του ταλέντο (πρόσφατα σκόραρε 40 πόντους στην Τουρκία).
Στη θέση 3 παίρνει χρόνο και ο Luigi Datome, άλλος ένας παίκτης (ίσως ο 1ος), με εξαιρετική επαφή με το καλάθι. Ο Ιταλός χρησιμοποιείται και στο 4 από τον Ομπράντοβιτς και πιθανώς να παίξει εκεί ταυτόχρονα με τον Randolph. Αν από την άλλη υπάρχει ο Reyes στο παρκέ, τότε είναι φυσιολογικό ο Ζοτς να ακολουθήσει το σχέδιο των ...δίδυμων πύργων, με Udoh και Vesely, με τον πρώτο να αποτελεί με διαφορά τον καλύτερο σέντερ της φετινής Euroleague, ενώ ο Vesely έχει περάσει σε πιο δεύτερο ρόλο φέτος, παρότι πέρυσι αποτέλεσε μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ρόστερ της Φενερμπαχτσέ είναι ότι διαθέτει ευελιξία καθώς οι περισσότεροι παίκτες χρησιμοποιούνται όχι σε μία, αλλά σε δύο θέσεις. Έτσι, το χαρακτηριστικό αυτό ξεπερνά κατά κάποιο τρόπο το αριθμητικό μειονέκτημα της τουρκικής ομάδας, αφού ανά πάσα στιγμή έχει τουλάχιστον 2 ή και 3 παίκτες που μπορούν να βοθήσουν σε κάθε θέση.
Ρεάλ
Στην αρχή της σεζόν, όλοι έλεγαν ότι η Ρεάλ πήρε μεν σημαντικούς παίκτες, ενισχύθηκε σε κάποιες θέσεις, αλλά έχασε τον Sergio Rodriguez κι αυτό θα της στοίχιζε στην πορεία της χρονιάς. Κανείς όμως (εκτός του Πάμπλο Λάσο) δεν περίμενε το ξεπέταγμα του Luka Doncic, ενός παίκτη που παρότι μόλις πριν λίγο καιρό ενηλικιώθηκε, διαθέτει κάποια αγωνιστικά χαρακτηριστικά που παρόμοιά του έχουμε καιρό να δούμε στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μπορεί να μην είναι ακόμα στο επίπεδο που βρίσκεται ο Rodriguez, εξάλλου αποτελεί διαφορετικό πλέι μέικερ, σίγουρα ωστόσο έχει γεμίσει και με το παραπάνω τη θέση του point guard των Μαδριλένων, μαζί με τον Sergio Llull βέβαια που αποτελεί πλέον τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της βασίλισσας.
Έτσι, με το δίδυμο αυτό και παίκτες ρολίστες όπως ο σουτέρ Carroll, ο αμυντικός Draper, αλλά και ο do-it-all πλέον Rudy Fernandez, η Ρεάλ διαθέτει μια ίσως όχι και πολύ εντυπωσιακή περιφερειακή γραμμή, σίγουρα όμως πλήρη όσον αφορά τις αρμοδιότητες και τις ικανότητες που φέρει κάθε της παίκτης στο παρκέ. Ρόλιστες πολυτελείας αποτελούν επίσης οι Jeffery Taylor και Jonas Maciulis στο 3 (συνήθως), παίκτες δηλαδή που ...κάνουν τη "λάντζα" και συμπληρώνουν υποδειγματικά τις "βεντέτες" της ομάδας που βλέπουν πρώτα καλάθι.
Από εκεί και πέρα, η γραμμή των ψηλών των Ισπανών αποτελεί πιθανότατα την πιο πλήρη frontline της Euroleague, αφού οποιοσδήποτε παίκτης θα μπορούσε να είναι βασικός σε μια άλλη ομάδα. Αρκεί να σκεφτούμε ότι ο Trey Thompkins, παίκτης που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του με την Νίζνι δύο χρόνια πριν και αποτέλεσε "καυτό" μεταγραφικό στόχο εκείνου του καλοκαιριού, αποτελεί τον ...5ο ψηλό της βασίλισσας. Αυτοί που ξεχωρίζουν βέβαια δεν είναι άλλοι από τους Ayon και Randolph, δύο παίκτες που έχουν περάσει από την All-Euroleague Team τα δύο τελευταία χρόνια (ο Randolph πέρυσι, ο Ayon και τις δύο χρονιές) και που πέρα από το επιθετικό τους ταλέντο βοηθούν σε πολλά ακόμα κομμάτια του παιχνιδιού.
Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο Othello Hunter, που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε με τον Ολυμπιακό, έχοντας καθιερωθεί πλέον στη διοργάνωση, ενώ παίκτες όπως ο Reyes και ο Nocioni μπορούν να πληγώσουν οποιονδήποτε αντίπαλο μέσα και έξω από το καλάθι αντίστοιχα.
Η πρωταθλήτρια Ισπανίας κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη θέση της κανονικής διάρκειας της διοργάνωσης με ρεκόρ 23-7, αποτελώντας την σταθερότερη σε απόδοση ομάδα της EuroLeague στον φετινό μαραθώνιο των 30 αγωνιστικών. Ουσιαστικά, το πλεονέκτημα έδρας ήταν εξασφαλισμένο για τους Ισπανούς από πολύ νωρίς και το μόνο που περιμέναμε να μάθουμε ήταν αν θα βρισκόταν στην πρώτη ή στη δεύτερη θέση, στην άτυπη κόντρα με την ΤΣΣΚΑ. Στα playoffs έπεσε πάνω στην «πρωτάρα» Νταρουσάφακα και δεν δυσκολεύτηκε να επικρατήσει με σκορ 3-1, παρά το γεγονός πως στο Game 2 δέχθηκε break στην Μαδρίτη. Απάντησε όμως με break στο break και στο τέταρτο παιχνίδι δεν απειλήθηκε σε κανένα σημείο επικρατώντας με 78-89, περνώντας έτσι στο 4ο Final 4 τα τελευταία πέντε χρόνια.
Από την άλλη, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ταλαιπωρημένη από αρκετούς τραυματισμούς μέσα στη χρονιά (Σλούκας, Bogdanovic, Vesely) και στηριζόμενη εξ’ αρχής σε ένα μικρό ροτέισον πέρασε από «χίλια κύματα» μέχρι να βρεθεί στο τρίτο συνεχόμενο Final 4 που διεξάγεται μάλιστα στην πόλη της. Η πέμπτη θέση της Regular Season, με ρεκόρ 18-12, μάλλον την κολακεύει παρά την ...υποτιμά, ειδικά με την εικόνα της στο δεύτερο γύρο της διοργάνωσης. Ουσιαστικά η παρτίδα «σώθηκε» την τελευταία αγωνιστική όπου η ανεπάντεχη ήττα της Μπασκόνια από την Ζαλγκίρις (και η δικιά της δύσκολη νίκη στην παράταση κόντρα στην αδιάφορη Μπαρτσελόνα) την έστειλε πάνω στον Παναθηναϊκό αντί για την ΤΣΣΚΑ και άνοιξε το δρόμο για μια μεγαλειώδη πρόκριση – «σκούπα» κόντρα στους ανέτοιμους (όπως φάνηκε) κυπελλούχους Ελλάδας, αφού ο «γάτος» Ζοτς ζει και αναπνέει για τέτοιες αναμετρήσεις.
Από μια νίκη στην έδρα τους είχαν οι δύο ομάδες στις δύο φετινές αναμετρήσεις τους κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου. Στο παιχνίδι του πρώτου γύρου, για την 10η αγωνιστική της διοργάνωσης, η Φενέρ επικράτησε με 78-77 σε ένα παιχνίδι που ήταν ντέρμπι καθ’ όλη τη διάρκειά του. Οι Τούρκοι ευτύχησαν να έχουν «διψήφιους» 6 (από τους 7 που χρησιμοποιήθηκαν συνολικά!) παίκτες, με κορυφαίους τους Nunnally και Udoh με 18 και 14 πόντους αντίστοιχα (ο δεύτερος είχε και 10 ριμπάουντ), ενώ από 11 πέτυχαν οι Σλούκας (μαζί με 6 ασσίστ) και Vesely και από 10 οι Dixon και Kalinic. Από την πλευρά των ηττημένων, που έχασαν την ευκαιρία να πάρουν το ροζ φύλλο αφού ο Llull αστόχησε σε δίποντο 4,7" πριν τη λήξη και με το σκορ ισόπαλο, αυτοί που ξεχώρισαν ήταν οι Randolph με 16 πόντους, ο Llull με 14 και 8 ασσίστ και οι δύο centers, Ayon και Hunter, που πρόσθεσαν από 12 πόντους ο καθένας και είχαν και 12 ριμπάουντ συνολικά.
Στον δεύτερο γύρο και στην 29η και προτελευταία αγωνιστική η Ρεάλ, σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι, κατάφερε να κάμψει την αντίσταση της Φενερμπαχτσέ (που καιγόταν για την νίκη) με σκορ 61-56. Llull με 16 πόντους (αλλά μόλις 11 στο ranking) και Rudy με 11 οι μοναδικοί που ξεχώρισαν από πλευράς νικητών, ενώ από την άλλη ο Bogdanovic πέτυχε 15 πόντους (αλλά με 5/16 σουτ και 6 μόλις μονάδες στην αξιολόγηση) και οι Vesely (ο καλύτερος του γηπέδου βάση ranking, 18 μονάδες) και Dixon από 11.
- Το σκορ του αγώνα και σε πόσο υψηλά επίπεδα θα φτάσει. Η Φενερμπαχτσέ κατάφερε να περιορίσει αισθητά την επιθετική συγκομιδή της Ρεάλ τόσο στον πρώτο μεταξύ τους αγώνα στην κανονική περίοδο (77 πόντοι), όσο και (πολύ περισσότερο), στο δεύτερο, όπου οι Ισπανοί πέτυχαν μόλις 61 πόντους. Αυτομάτως λοιπόν, οι γηπεδούχοι δείχνουν να έχουν βρει τρόπο να περιορίσουν ένα από τα σημαντικότερα ατού της ομάδας του Πάμπλο Λάσο, ακόμα και σε περιόδους που δεν ήταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Με την Φενέρ να "πετάει φωτιές" το τελευταίο διάστημα βέβαια, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δείχνει ικανή να σταθεί ανταγωνιστική ακόμα και σε ένα πιο υψηλό σκορ.
- Η μάχη της ρακέτας. Μπορεί η Φενερμπαχτσέ να διαθέτει το καλύτερο ίσως δίδυμο ...πύργων στη διοργάνωση με Udoh - Vesely, ωστόσο στον ημιτελικό αυτό τίθεται αντιμέτωπη με την πιο γεμάτη frontline της Euroleague που δεν είναι άλλη από αυτή της Ρεάλ. Προεξαρχόντων των Ayon και Randolph, αλλά και με πολύτιμες βοήθειες από παίκτες όπως ο Hunter και ο Thompkins, η ισπανική ομάδα έχει την ικανότητα όχι μόνο να πληγώσει επιθετικά τους Τούρκους, αλλά και να τους φθείρει με φάουλ. Σημαντική συμβολή σε αυτό θα προσπαθήσει να έχει φυσικά και ο Felipe Reyes, ενώ ο Πάμπλο Λάσο έχει την πολυτέλεια να φέρνει ως 6ο ψηλό τον πολύπειρο Antres Nocioni, ο οποίος είχε αναδειχθεί MVP του Final 4 του 2015!
- Ο περιορισμός της δημιουργίας και των εύκολων καλαθιών για την Ρεάλ, βάσει των αριθμών που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
- Η ευστοχία από τη γραμμή των βολών. Τετριμμένο ως σημείο-κλειδί, αλλά αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν αναμετρώνται ομάδες που διαθέτουν πολλούς παίκτες με έφεση στο να κερδίζουν φάουλ, αλλά και παίκτες με ...αρνητικό ιστορικό, όπως το 1/10 του Jan Vesely στον περσινό τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Σε ένα ντέρμπι που κρίνεται στον πόντο, οι ελεύθερες βολές είναι αυτές που μπορούν να κρίνουν το νικητή και η ψυχολογία των δύο ομάδων στα κρίσιμα αυτή που μπορεί να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της μίας ή της άλλης.
- Μιας που λέμε για ψυχολογία, αν η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι πιο στρωτή, από την αρχή έως το τέλος καλά σχεδιασμένη και γνωρίζει κάθε στιγμή τι πρέπει να κάνει στο γήπεδο, να εκμεταλλευτεί τα "μις ματς" και να βρει τον ελεύθερο παίκτη, η Ρεάλ είναι περισσότερο ομάδα ενστίκτου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αξιοποιήσει τα δυνατά της σημεία σε κάθε ευκαιρία. Ωστόσο, παίζοντας πιο απελευθερωμένο μπάσκετ και επιτρέποντας στους παίκτες της να ξεδιπλώσουν το αστείρευτο επιθετικό τους ταλέντο, η ισπανική ομάδα μπορεί να αποκτήσει μια ψυχολογία με την μπορεί να καταστρέψει οποιονδήποτε αντίπαλο! Από την άλλη όμως, θα πρέπει να αναζητήσει λύσεις που ναι μεν διαθέτει (είναι γεμάτη με έμπειρους παίκτες), αλλά δεν έχει ...συνηθίσει να αξιοποιεί, αν το παιχνίδι δεν της βγει και η ψυχολογία πάει με το μέρος του αντιπάλου. Κάτι διόλου απίθανο και λόγω έδρας.
- Οι x-factors. Πολλοί είναι οι παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά κι από τη μία κι από την άλλη πλευρά, ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι συγκεκριμένοι που διαθέτουν το ειδικό βάρος ή την ποιότητα για να οδηγήσουν την ομάδα τους στη νίκη. Κι αν για την Ρεάλ είχαν βγει μπροστά Nocioni, Maciulis και Carroll στον τελικό του 2015 με τον Ολυμπιακό, δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν ούτε οι πιο ...παλιοί της βασίλισσας, όπως ο Rudy Fernandez και ο Felipe Reyes, που έχουν περάσει πλέον σε ...δεύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. Από την άλλη, ο Ομπράντοβιτς σίγουρα θέλει να μην ...κόψει την κοτσίδα του ο Luigi Datome, που δεν προέρχεται από πολύ καλή σεζόν, όμως έχει την ικανότητα να πετύχει μεγάλα καλάθια, ενώ θα χρειαστεί να αξιοποιήσει και παίκτες όπως ο επίσης πολύ έμπειρος Pero Antic για τις μάχες στο ζωγραφιστό.
Σύγκριση
| Fenerbahce (21-12) | 19/5/2017, 21:30 | Real Madrid (26-8) |
|---|---|---|
 | VS |  |
| Performance | ||
| 87.1 | Team Ranking | 101.6 |
| 77.1 | Opponent Ranking | 79.6 |
| 10 | Ranking +/- | 22 |
| Scoring | ||
| 76.2 | Team Points | 86 |
| 73.9 | Opponent Points | 78.6 |
| 2.3 | Points +/- | 7.4 |
| Shooting | ||
| 75.4 | Team 1pt % | 76.7 |
| 51.7 | Team 2pt % | 56.9 |
| 51.6 | Opponent 2pt % | 50.7 |
| 39.6 | Team 3pt % | 37.5 |
| 35 | Opponent 3pt % | 35.2 |
| 1.62 | 2pt/3pt attempts | 1.45 |
| Possesions | ||
| 32.5 | Team Rebounds | 36.3 |
| 32.4 | Opponent Rebounds | 32.4 |
| 0.1 | Rebounds +/- | 3.9 |
| 66.45 | Possesions | 69.72 |
| Playmaking | ||
| 17.2 | Team Assists | 20.5 |
| 12.6 | Team Turnovers | 12 |
| 1.365 | Team As/To | 1.715 |
| 1.293 | Opponent As/To | 1.271 |
| 22.58 | Assists/Points % | 23.86 |
| 22.44 | Opponent As/Pts % | 19.51 |
| Best 5 | ||
| 62.32 | Best 5 Ranking % | 62.18 |
| Key Players % | ||
| Dixon 14.67 | Points | Llull 17.37 |
| Udoh 20.5 | Rebounds | Ayon 14.33 |
| Sloukas 21.83 | Assists | Llull 26.07 |
| Udoh 20.04 | Index Rating | Llull 15.1 |
Οι δύο ομάδες έχουν διαφορετικό προσανατολισμό στο παιχνίδι τους, με τη Φενερμπαχτσέ να παίζει πιο κοντρολαρισμένο μπάσκετ, δίνοντας αρκετή έμφαση στην άμυνα και επιδιώκοντας ένα πιο χαμηλό τέμπο, ενώ από την άλλη, η Ρεάλ είναι η ομάδα που παίζει πιο ελεύθερα, επιδιώκει να φτάσει τα ματς σε μεγάλα σκορ κι αυτό γιατί διαθέτει το επιθετικό ταλέντο, αλλά και την ιδιοσυγκρασία να το κάνει. Σε κάθε περίπτωση, είναι δύο ομάδες που χαίρεται να τις βλέπει κανείς, την Φενέρ ίσως περισσότερο για τακτικούς λόγους και την Ρεάλ από άποψη θεάματος και γρήγορου μπάσκετ.
Η διαφορά αυτή αποτυπώνεται και στα νούμερα, με την Φενέρ να πετυχαίνει 76,2 πόντους και να δέχεται μόλις 73,9, ενώ στον αντίποδα, η Ρεάλ σκοράρει 86 και δέχεται 78,6. Σε αντίθεση με άλλες χρονιές πάντως, η ισπανική ομάδα φαίνεται να δείχνει λίγη περισσότερη προσοχή στο αμυντικό κομμάτι, ή τουλάχιστον να είναι αποτελεσματικότερη σ' αυτό, πιθανώς χάρη στα αθλητικά προσόντα των παικτών της.
Η κυριαρχία της Ρεάλ επί των αντιπάλων της φαίνεται με τον πλέον περίτρανο τρόπο στο ράνκινγκ, όπου συγκεντρώνει 22 περισσότερες μονάδες αξιολόγησης σε κάθε ματς, φτάνοντας 101,6 κατά μέσο όρο, ενώ από την άλλη, το πιο κλειστό παιχνίδι της Φενέρ είναι λογικό να μην της επιτρέπει την ίδια υπεροχή, έχοντας πάντως 10 μονάδες διαφορά από τους αντιπάλους της.
Στην κατηγορία των σουτ, οι δύο ομάδες εκτελούν με παρόμοια ποσοστά στις βολές (75,4% η Φενέρ, 76,7% η Ρεάλ), ωστόσο η μεγάλη διαφορά παρατηρείται στα δίποντα, όπου οι Μαδριλένοι έχουν το εντυπωσιακό 56,9% (λόγω Ayon και σία). Ο αριθμός αυτός είναι ιδιαίτερα ...απειλητικός για μια ομάδα που επιτρέπει ευστοχία 51,6% από το δίποντο στους αντιπάλους της, όπως η Φενέρ και σίγουρα η ομάδα του Ομπράντοβιτς θα πρέπει να περιορίσει όχι μόνο τον Ayon, που εκτελεί με το αδιανόητο 71,4%, αλλά και τη δημιουργία της Ρεάλ, που μοιράζει 20,5 ασσίστ σε κάθε παιχνίδι!
Υποπίπτοντας μόλις σε 12 λάθη κατά μέσο όρο, η ισπανική ομάδα διαθέτει το εντυπωσιακό 1,715 στην αναλογία ασσίστ/λαθών, όμως η Φενερμπαχτσέ αναμένεται να περιορίσει αυτό το τόσο υψηλό νούμερο, καθώς επιτρέπει στους αντιπάλους της 1,293 ασσίστ για κάθε λάθος (νούμερο πάντως που επίσης δεν είναι εξαιρετικό). Έτσι, ο περιορισμός της δημιουργίας και των εύκολων καλαθιών αποτελεί ένα μείζον ζήτημα για την Φενερμπαχτσέ.
Στον αντίποδα βέβαια, ούτε η Ρεάλ μπορεί να αισθάνεται ασφαλής με 51,7% που έχει στα δίποντα η Φενέρ, από τη στιγμή που η ίδια επιτρέπει το 50,7% στους αντιπάλους της. Επιπρόσθετα, οι Τούρκοι αποτελούν πιο επικίνδυνη ομάδα έξω από τα 6,75μ. καθώς εκτελούν με ποσοστό 39,6%, έχοντας μάλιστα ουκ ολίγους παίκτες που εκτελούν με ποσοστά της τάξης του 40% και του 45%. Η Ρεάλ από την άλλη εκτελεί με 37,5%, αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι το ποσοστό του Llull για παράδειγμα βρίσκεται κάπου στο 32,5%, τότε αντιλαμβάνεται ότι η ισπανική ομάδα είναι επίσης πολύ επικίνδυνη συνολικά έξω από τη γραμμή του τριπόντου. Και οι δύο ομάδες επιτρέπουν το ίδιο, χαμηλό ποσοστό στους αντιπάλους τους, με 35%.
Όσον αφορά τη δημιουργία της Φενέρ, η τουρκική ομάδα είναι επίσης πολύ ικανή, μοιράζοντας μεν 17,2 ασσίστ ανά ματς, αλλά υποπίπτοντας παράλληλα μόλις σε 12,6 λάθη. Φυσικά το 1,715 ασσίστ/λαθών της Ρεάλ δεν το πιάνει, αλλά και 1,365 που έχει είναι μια διόλου αμελητέα επίδοση, τη στιγμή μάλιστα που η Ρεάλ στέκεται σε παρόμοιο ανασταλτικό επίπεδο, επιτρέποντας 1,271 ασσίστ για κάθε λάθος των αντιπάλων της.
Στο κομμάτι των ρημπάουντ και των κατοχών τέλος, η ισπανική ομάδα αποτελεί μια από τις πιο δυνατές ομάδες της διοργάνωσης, κερδίζοντας σχεδόν 4 ρημπάουντ περισσότερα από τους αντιπάλους της σε κάθε ματς, τη στιγμή που η Φενέρ βρίσκεται σε ισορροπία με 32,5 ρημπάουντ ανά παιχνίδι. Έτσι, ο συνδυασμός των περισσότερων κατοχών από τα ρημπάουντ, των υψηλών ποσοστών, αλλά και της μεγάλης και αποτελεσματικής δημιουργίας θέτουν το σύνολο του Πάμπλο Λάσο ως φαβορί σε κάθε αναμέτρηση που δίνει. Με μία μοναδική εξαίρεση, το σημερινό ημιτελικό απέναντι σε μια ομάδα που έχει καταφέρει να φορμαριστεί την κατάλληλη περίοδο. Η γενική στατιστική υπεροχή της Ρεάλ αποτυπώνεται στους αριθμούς για όλη την τρέχουσα σεζόν, δηλαδή την κανονική περίοδο και τα playoffs. Δεν θα πρέπει να αγνοούμε όμως ότι η Φενερμπαχτσέ αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα μέσα στη σεζόν, κάτι που δεν της επέτρεψε να αγωνιστεί στο 100% καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έτσι, η πραγματική διαφορά μπορεί να είναι σαφώς μικρότερη, όπως εξάλλου υπονοεί ...ξεκάθαρα και η απόδοση της ομάδας του Ομπράντοβιτς στη σειρά των playoffs με τον Παναθηναϊκό.
Τα ρόστερ
Φενερμπαχτσέ
Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς μπορεί να μην διαθέτει το βάθος της Ρεάλ, αυτό όμως μικρή σημασία έχει σε αγώνες Final 4. Ίσως σε μια σειρά playoffs η διαφορά να μπορούσε να φανεί (φάνηκε εξάλλου στην κανονική περίοδο), αν και αυτό έχει ήδη διαψευστεί ...πέρυσι, με το σκούπισμα της Φενέρ επί της Ρεάλ. Φέτος βέβαια οι Ισπανοί παρουσιάζονται πιο σοβαροί. Σε κάθε περίπτωση, σε έναν ημιτελικό, το μειονέκτημα της ομάδας της Φενερμπαχτσέ μπορεί να μετατραπεί σε πλεονέκτημα, αφού μπορεί να μην διαθέτει 12 ισάξιους παίκτες, ωστόσο οι 8-9 που θα χρησιμοποιήσει ο Σέρβος κόουτς θα είναι ίσως πιο έτοιμοι να ενταχθούν στο rotation και στο παιχνίδι της ομάδας.
Έτσι, στην περιφέρεια δεσπόζει η παρουσία του Bogdan Bogdanovic, ο οποίος αν και βελτιώνεται χρόνο με το χρόνο, φέτος είναι που έκανε την breakout season του και θεωρείται πλέον, αναμφίβολα, ένας από τους κορυφαίους παίκτες της διοργάνωσης, παρά μάλιστα τον τραυματισμό που αντιμετώπισε μεσούσης της περιόδου. Ο Σέρβος άσσος μπορεί να σκοράρει, αλλά και να δημιουργήσει και συμπληρώνεται κατάλληλα από ένα αρκετά ετερόκλητο δίδυμο στη θέση του point guard, με τον Κώστα Σλούκα να αποτελεί τον "εγκέφαλο" της τουρκικής ομάδας και τον Bobby Dixon τον ..."τρελό του χωριού", έναν σουτέρ "φυλακισμένο" σε κορμί άσσου. Και οι τρεις αυτοί παίκτες πάντως μπορούν να πάρουν και να βάλουν κρίσιμα σουτ (ο Σλούκας εξάλλου το 'χει αποδείξει αυτό πολλάκις). Η γραμμή των γκαρντ συμπληρώνεται από τον Τούρκο σουτέρ Melih Mahmutoglu, που ναι μεν δεν συνηθίζει να παίρνει μπόλικο χρόνο συμμετοχής, εντούτοις, έχει δώσει δείγματα της εκτελεστικής του δεινότητας κάθε φορά που τον χρειάστηκε η ομάδα του.
Στη θέση 3 υπάρχουν οι πιο ...ανασταλτικοί, Kalinic και Nunnally, με τον πρώτο να κάνει κάθε είδους ...χαμαλοδουλειά στο γήπεδο και το δεύτερο να έχει μπει στο ρόλο που του έχει δώσει ο Ομπράντοβιτς, παρά το επιθετικό του ταλέντο (πρόσφατα σκόραρε 40 πόντους στην Τουρκία).
Στη θέση 3 παίρνει χρόνο και ο Luigi Datome, άλλος ένας παίκτης (ίσως ο 1ος), με εξαιρετική επαφή με το καλάθι. Ο Ιταλός χρησιμοποιείται και στο 4 από τον Ομπράντοβιτς και πιθανώς να παίξει εκεί ταυτόχρονα με τον Randolph. Αν από την άλλη υπάρχει ο Reyes στο παρκέ, τότε είναι φυσιολογικό ο Ζοτς να ακολουθήσει το σχέδιο των ...δίδυμων πύργων, με Udoh και Vesely, με τον πρώτο να αποτελεί με διαφορά τον καλύτερο σέντερ της φετινής Euroleague, ενώ ο Vesely έχει περάσει σε πιο δεύτερο ρόλο φέτος, παρότι πέρυσι αποτέλεσε μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ρόστερ της Φενερμπαχτσέ είναι ότι διαθέτει ευελιξία καθώς οι περισσότεροι παίκτες χρησιμοποιούνται όχι σε μία, αλλά σε δύο θέσεις. Έτσι, το χαρακτηριστικό αυτό ξεπερνά κατά κάποιο τρόπο το αριθμητικό μειονέκτημα της τουρκικής ομάδας, αφού ανά πάσα στιγμή έχει τουλάχιστον 2 ή και 3 παίκτες που μπορούν να βοθήσουν σε κάθε θέση.
Ρεάλ
Στην αρχή της σεζόν, όλοι έλεγαν ότι η Ρεάλ πήρε μεν σημαντικούς παίκτες, ενισχύθηκε σε κάποιες θέσεις, αλλά έχασε τον Sergio Rodriguez κι αυτό θα της στοίχιζε στην πορεία της χρονιάς. Κανείς όμως (εκτός του Πάμπλο Λάσο) δεν περίμενε το ξεπέταγμα του Luka Doncic, ενός παίκτη που παρότι μόλις πριν λίγο καιρό ενηλικιώθηκε, διαθέτει κάποια αγωνιστικά χαρακτηριστικά που παρόμοιά του έχουμε καιρό να δούμε στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Μπορεί να μην είναι ακόμα στο επίπεδο που βρίσκεται ο Rodriguez, εξάλλου αποτελεί διαφορετικό πλέι μέικερ, σίγουρα ωστόσο έχει γεμίσει και με το παραπάνω τη θέση του point guard των Μαδριλένων, μαζί με τον Sergio Llull βέβαια που αποτελεί πλέον τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της βασίλισσας.
Έτσι, με το δίδυμο αυτό και παίκτες ρολίστες όπως ο σουτέρ Carroll, ο αμυντικός Draper, αλλά και ο do-it-all πλέον Rudy Fernandez, η Ρεάλ διαθέτει μια ίσως όχι και πολύ εντυπωσιακή περιφερειακή γραμμή, σίγουρα όμως πλήρη όσον αφορά τις αρμοδιότητες και τις ικανότητες που φέρει κάθε της παίκτης στο παρκέ. Ρόλιστες πολυτελείας αποτελούν επίσης οι Jeffery Taylor και Jonas Maciulis στο 3 (συνήθως), παίκτες δηλαδή που ...κάνουν τη "λάντζα" και συμπληρώνουν υποδειγματικά τις "βεντέτες" της ομάδας που βλέπουν πρώτα καλάθι.
Από εκεί και πέρα, η γραμμή των ψηλών των Ισπανών αποτελεί πιθανότατα την πιο πλήρη frontline της Euroleague, αφού οποιοσδήποτε παίκτης θα μπορούσε να είναι βασικός σε μια άλλη ομάδα. Αρκεί να σκεφτούμε ότι ο Trey Thompkins, παίκτης που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του με την Νίζνι δύο χρόνια πριν και αποτέλεσε "καυτό" μεταγραφικό στόχο εκείνου του καλοκαιριού, αποτελεί τον ...5ο ψηλό της βασίλισσας. Αυτοί που ξεχωρίζουν βέβαια δεν είναι άλλοι από τους Ayon και Randolph, δύο παίκτες που έχουν περάσει από την All-Euroleague Team τα δύο τελευταία χρόνια (ο Randolph πέρυσι, ο Ayon και τις δύο χρονιές) και που πέρα από το επιθετικό τους ταλέντο βοηθούν σε πολλά ακόμα κομμάτια του παιχνιδιού.
Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο Othello Hunter, που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε με τον Ολυμπιακό, έχοντας καθιερωθεί πλέον στη διοργάνωση, ενώ παίκτες όπως ο Reyes και ο Nocioni μπορούν να πληγώσουν οποιονδήποτε αντίπαλο μέσα και έξω από το καλάθι αντίστοιχα.
Πορεία
Η πρωταθλήτρια Ισπανίας κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη θέση της κανονικής διάρκειας της διοργάνωσης με ρεκόρ 23-7, αποτελώντας την σταθερότερη σε απόδοση ομάδα της EuroLeague στον φετινό μαραθώνιο των 30 αγωνιστικών. Ουσιαστικά, το πλεονέκτημα έδρας ήταν εξασφαλισμένο για τους Ισπανούς από πολύ νωρίς και το μόνο που περιμέναμε να μάθουμε ήταν αν θα βρισκόταν στην πρώτη ή στη δεύτερη θέση, στην άτυπη κόντρα με την ΤΣΣΚΑ. Στα playoffs έπεσε πάνω στην «πρωτάρα» Νταρουσάφακα και δεν δυσκολεύτηκε να επικρατήσει με σκορ 3-1, παρά το γεγονός πως στο Game 2 δέχθηκε break στην Μαδρίτη. Απάντησε όμως με break στο break και στο τέταρτο παιχνίδι δεν απειλήθηκε σε κανένα σημείο επικρατώντας με 78-89, περνώντας έτσι στο 4ο Final 4 τα τελευταία πέντε χρόνια.
Από την άλλη, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ταλαιπωρημένη από αρκετούς τραυματισμούς μέσα στη χρονιά (Σλούκας, Bogdanovic, Vesely) και στηριζόμενη εξ’ αρχής σε ένα μικρό ροτέισον πέρασε από «χίλια κύματα» μέχρι να βρεθεί στο τρίτο συνεχόμενο Final 4 που διεξάγεται μάλιστα στην πόλη της. Η πέμπτη θέση της Regular Season, με ρεκόρ 18-12, μάλλον την κολακεύει παρά την ...υποτιμά, ειδικά με την εικόνα της στο δεύτερο γύρο της διοργάνωσης. Ουσιαστικά η παρτίδα «σώθηκε» την τελευταία αγωνιστική όπου η ανεπάντεχη ήττα της Μπασκόνια από την Ζαλγκίρις (και η δικιά της δύσκολη νίκη στην παράταση κόντρα στην αδιάφορη Μπαρτσελόνα) την έστειλε πάνω στον Παναθηναϊκό αντί για την ΤΣΣΚΑ και άνοιξε το δρόμο για μια μεγαλειώδη πρόκριση – «σκούπα» κόντρα στους ανέτοιμους (όπως φάνηκε) κυπελλούχους Ελλάδας, αφού ο «γάτος» Ζοτς ζει και αναπνέει για τέτοιες αναμετρήσεις.
Φετινές Αναμετρήσεις
Από μια νίκη στην έδρα τους είχαν οι δύο ομάδες στις δύο φετινές αναμετρήσεις τους κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου. Στο παιχνίδι του πρώτου γύρου, για την 10η αγωνιστική της διοργάνωσης, η Φενέρ επικράτησε με 78-77 σε ένα παιχνίδι που ήταν ντέρμπι καθ’ όλη τη διάρκειά του. Οι Τούρκοι ευτύχησαν να έχουν «διψήφιους» 6 (από τους 7 που χρησιμοποιήθηκαν συνολικά!) παίκτες, με κορυφαίους τους Nunnally και Udoh με 18 και 14 πόντους αντίστοιχα (ο δεύτερος είχε και 10 ριμπάουντ), ενώ από 11 πέτυχαν οι Σλούκας (μαζί με 6 ασσίστ) και Vesely και από 10 οι Dixon και Kalinic. Από την πλευρά των ηττημένων, που έχασαν την ευκαιρία να πάρουν το ροζ φύλλο αφού ο Llull αστόχησε σε δίποντο 4,7" πριν τη λήξη και με το σκορ ισόπαλο, αυτοί που ξεχώρισαν ήταν οι Randolph με 16 πόντους, ο Llull με 14 και 8 ασσίστ και οι δύο centers, Ayon και Hunter, που πρόσθεσαν από 12 πόντους ο καθένας και είχαν και 12 ριμπάουντ συνολικά.
Στον δεύτερο γύρο και στην 29η και προτελευταία αγωνιστική η Ρεάλ, σε ένα κακό ποιοτικά παιχνίδι, κατάφερε να κάμψει την αντίσταση της Φενερμπαχτσέ (που καιγόταν για την νίκη) με σκορ 61-56. Llull με 16 πόντους (αλλά μόλις 11 στο ranking) και Rudy με 11 οι μοναδικοί που ξεχώρισαν από πλευράς νικητών, ενώ από την άλλη ο Bogdanovic πέτυχε 15 πόντους (αλλά με 5/16 σουτ και 6 μόλις μονάδες στην αξιολόγηση) και οι Vesely (ο καλύτερος του γηπέδου βάση ranking, 18 μονάδες) και Dixon από 11.
Σημεία-κλειδιά
- Το σκορ του αγώνα και σε πόσο υψηλά επίπεδα θα φτάσει. Η Φενερμπαχτσέ κατάφερε να περιορίσει αισθητά την επιθετική συγκομιδή της Ρεάλ τόσο στον πρώτο μεταξύ τους αγώνα στην κανονική περίοδο (77 πόντοι), όσο και (πολύ περισσότερο), στο δεύτερο, όπου οι Ισπανοί πέτυχαν μόλις 61 πόντους. Αυτομάτως λοιπόν, οι γηπεδούχοι δείχνουν να έχουν βρει τρόπο να περιορίσουν ένα από τα σημαντικότερα ατού της ομάδας του Πάμπλο Λάσο, ακόμα και σε περιόδους που δεν ήταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Με την Φενέρ να "πετάει φωτιές" το τελευταίο διάστημα βέβαια, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δείχνει ικανή να σταθεί ανταγωνιστική ακόμα και σε ένα πιο υψηλό σκορ.
- Η μάχη της ρακέτας. Μπορεί η Φενερμπαχτσέ να διαθέτει το καλύτερο ίσως δίδυμο ...πύργων στη διοργάνωση με Udoh - Vesely, ωστόσο στον ημιτελικό αυτό τίθεται αντιμέτωπη με την πιο γεμάτη frontline της Euroleague που δεν είναι άλλη από αυτή της Ρεάλ. Προεξαρχόντων των Ayon και Randolph, αλλά και με πολύτιμες βοήθειες από παίκτες όπως ο Hunter και ο Thompkins, η ισπανική ομάδα έχει την ικανότητα όχι μόνο να πληγώσει επιθετικά τους Τούρκους, αλλά και να τους φθείρει με φάουλ. Σημαντική συμβολή σε αυτό θα προσπαθήσει να έχει φυσικά και ο Felipe Reyes, ενώ ο Πάμπλο Λάσο έχει την πολυτέλεια να φέρνει ως 6ο ψηλό τον πολύπειρο Antres Nocioni, ο οποίος είχε αναδειχθεί MVP του Final 4 του 2015!
- Ο περιορισμός της δημιουργίας και των εύκολων καλαθιών για την Ρεάλ, βάσει των αριθμών που αναφέρθηκαν προηγουμένως.
- Η ευστοχία από τη γραμμή των βολών. Τετριμμένο ως σημείο-κλειδί, αλλά αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν αναμετρώνται ομάδες που διαθέτουν πολλούς παίκτες με έφεση στο να κερδίζουν φάουλ, αλλά και παίκτες με ...αρνητικό ιστορικό, όπως το 1/10 του Jan Vesely στον περσινό τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Σε ένα ντέρμπι που κρίνεται στον πόντο, οι ελεύθερες βολές είναι αυτές που μπορούν να κρίνουν το νικητή και η ψυχολογία των δύο ομάδων στα κρίσιμα αυτή που μπορεί να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της μίας ή της άλλης.
- Μιας που λέμε για ψυχολογία, αν η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι πιο στρωτή, από την αρχή έως το τέλος καλά σχεδιασμένη και γνωρίζει κάθε στιγμή τι πρέπει να κάνει στο γήπεδο, να εκμεταλλευτεί τα "μις ματς" και να βρει τον ελεύθερο παίκτη, η Ρεάλ είναι περισσότερο ομάδα ενστίκτου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αξιοποιήσει τα δυνατά της σημεία σε κάθε ευκαιρία. Ωστόσο, παίζοντας πιο απελευθερωμένο μπάσκετ και επιτρέποντας στους παίκτες της να ξεδιπλώσουν το αστείρευτο επιθετικό τους ταλέντο, η ισπανική ομάδα μπορεί να αποκτήσει μια ψυχολογία με την μπορεί να καταστρέψει οποιονδήποτε αντίπαλο! Από την άλλη όμως, θα πρέπει να αναζητήσει λύσεις που ναι μεν διαθέτει (είναι γεμάτη με έμπειρους παίκτες), αλλά δεν έχει ...συνηθίσει να αξιοποιεί, αν το παιχνίδι δεν της βγει και η ψυχολογία πάει με το μέρος του αντιπάλου. Κάτι διόλου απίθανο και λόγω έδρας.
- Οι x-factors. Πολλοί είναι οι παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά κι από τη μία κι από την άλλη πλευρά, ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι συγκεκριμένοι που διαθέτουν το ειδικό βάρος ή την ποιότητα για να οδηγήσουν την ομάδα τους στη νίκη. Κι αν για την Ρεάλ είχαν βγει μπροστά Nocioni, Maciulis και Carroll στον τελικό του 2015 με τον Ολυμπιακό, δεν θα πρέπει να υποτιμηθούν ούτε οι πιο ...παλιοί της βασίλισσας, όπως ο Rudy Fernandez και ο Felipe Reyes, που έχουν περάσει πλέον σε ...δεύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. Από την άλλη, ο Ομπράντοβιτς σίγουρα θέλει να μην ...κόψει την κοτσίδα του ο Luigi Datome, που δεν προέρχεται από πολύ καλή σεζόν, όμως έχει την ικανότητα να πετύχει μεγάλα καλάθια, ενώ θα χρειαστεί να αξιοποιήσει και παίκτες όπως ο επίσης πολύ έμπειρος Pero Antic για τις μάχες στο ζωγραφιστό.
