';
?>
We feel devotion
DataCenter
GAME PREVIEWS
Συν ...Πειραιά και χείρα κίνει!
Ώρα νίκης για τον Ολυμπιακό του Σφαιρόπουλου απέναντι στην ανανεωμένη και με αύρα Περάσοβιτς, Εφές Πίλσεν!
Δημοσιεύτηκε: 19/10/2016 14:37
Ημερομηνία: Πέμπτη 20 Οκτωβρίου. Ώρα: 19:45. Μέρος: Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Πρωταγωνιστές: Ολυμπιακός και Εφές Πίλσεν, δυο αντίπαλοι με σημεία επαφής και κοινούς "μπασκετικούς" τόπους αλλά και διαφορές. Οι μονομάχοι διασταυρώνουν τα ξίφη τους στο φαληρικό στάδιο με εν δυνάμει "λάφυρο" την πρώτη τους νίκη στη φετινή Ευρωλίγκα, μια νίκη που πέραν του ψυχολογικού και βαθμολογικού κέρδους, προσφέρει πολύτιμο χρόνο στην προσπάθεια αμφότερων να βρουν τα πατήματά τους στα πρώτα μέτρα του μαραθωνίου που καλούνται να διανύσουν.
Η πρώτη και προφανής ομοιότητα είναι η ήττα της πρεμιέρας και μάλιστα επί ισπανικού εδάφους. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε για δυόμιση, σχεδόν τρεις, περιόδους στη Μαδρίτη να διεκδικήσει μια μεγάλη νίκη αλλά η έλλειψη συγκέντρωσης στη συνέχεια έφερε μια βαριά ήττα που αδίκησε εν πολλοίς την προσπάθεια των ερυθρόλευκων. Μια προσπάθεια διόλου εύκολη αφού βασίστηκε στην άμυνα (με εξαίρεση τον Γιουλ), τον έλεγχο των ριμπάουντ και το "σπάσιμο" του φρενήρη ρυθμού που ψάχνει η Ρεάλ σε κάθε της παιχνίδι. Στην επίθεση, ο Γκριν ήταν κάτι παραπάνω από εκτός ρυθμού, τα 3 πεντάρια έδωσαν μαζί 9(!) πόντους, ο Παπανικολάου κόντεψε να "χτίσει" 2ο Palacios des Deportes στη Μαδρίτη με τα τραγικά του σουτ και μόνο Πρίντεζης, Σπανούλης και Λοτζέσκι έδειχναν κατά διαστήματα να ξεκολλάνε το ερυθρόλευκο σκοράρισμα.
Η Εφές σε ένα έργο με διαφορετικό σενάριο, κατέληξε στο ίδιο αποτέλεσμα, την ήττα δηλαδή, στην έδρα της Μπασκόνια με 85-84 χάρη σε μια εύστοχη βολή του Σενγκέλια λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. Σαφώς πιο επώδυνη η απώλεια για τους Τούρκους αφού εκτός του ότι ήρθε στον πόντο, έγινε με αντίπαλο μια ομάδα που ανήκει στο συνάφι αυτών που ok και να χάσεις στην έδρα τους δεν χάνεσαι, ενδεχόμενη όμως νίκη δίνει μεγάλο αβάτζο αφού δεν θα 'ναι πολλοί αυτοί που θα το καταφέρουν. Ο τομέας ριμπάουντ ήταν αυτός που πλήγωσε σε μεγάλο βαθμό την ομάδα του Περάσοβιτς, η οποία περιορίστηκε σε 13 κατοχές λιγότερες απ' τους Βάσκους, αποτέλεσμα του 40-27 που ήταν ο συνολικός αριθμός "σκουπιδιών" για Μπασκόνια και Εφές αντίστοιχα.
Στις εγχώριες υποχρεώσεις που ακολούθησαν, ο Ολυμπιακός "σμπαράλιασε" κυριολεκτικά τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, με τη διαφορά των 25 πόντων στο τελικό αποτέλεσμα να λέει την πάσα αλήθεια σε σχέση με την εικόνα του ματς. Οι Τούρκοι συνέχισαν και αυτοί με νίκη επί της αδύναμης Άνκαρα Κολειλιλέρ με 109-60, σε ένα ματς που δεν μπορεί, ασφαλώς, να εξαχθεί κανένα σοβαρό συμπέρασμα.
Η μικρή, θεωρητικά και βάσει της ως τώρα εικόνας, διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των ομάδων υπαγορεύει μια διττή προσέγγιση του επερχόμενου ντέρμπι. Η πρώτη μορφή αυτής της προσέγγισης έχει να κάνει με τη "γλώσσα" των αριθμών. Και αν η "κλισεδιά" ότι ο επιστημονικότερος τρόπος να πεις ψέμματα είναι τα νούμερα πάντα υπάρχει σαν επιχείρημα, η αποτύπωση μιας πραγματικότητας με τον πιο αντικειμενικό τρόπο γίνεται μόνο μέσω των αριθμών, οι οποίοι μας "είπαν" πολλά και ενδιαφέροντα την 1η ευρω-αγωνιστική.
Στα, αγαπημένα μου είναι η αλήθεια, ριμπάουντ ο Ολυμπιακός μάζεψε 35, εκ των οποίων 10 επιθετικά, ενώ η Εφές μόλις και μετά βίας 27, με 13 όμως επιθετικά. Η διαφορά, δεδομένα δεν είναι στα πιο δυνατά και αθλητικά κορμιά αλλά στη διάθεση για μάχες και δυνατές επαφές κοντά στη ρακέτα και την ομαδική προσήλωση στον συγκεκριμένο τομέα. Τα μπλοκ άουτ έλειψαν απ' τους Τούρκους και ο χώρος που δεν κατάφεραν να κερδίσουν δεν ισοσταθμίστηκε ποτέ από τα αδιαμφισβήτητα αθλητικά προσόντα του Ντάνστον, του Μπράουν ή ακόμη και του Χάνικατ ή του Τόμας. Η παρουσία του γίγαντα Όμιτς για μόλις 12 λεπτά στο παρκέ σίγουρα επιδείνωσε την κατάσταση και πιστεύω ότι ο Περάσοβιτς τον υπολογίζει πολύ περισσότερο για το ματς του ΣΕΦ, σε ένα πιο βολικό ματσάρισμα με αντίπαλο τον Μιλουτίνοφ. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, από την άλλη, με μπροστάρη τον Μπιρτς και τα 10 "σκουπίδια" που συνέλλεξε στο μαδριλένικο παρκέ δείχνουν πόσο ομαδική υπόθεση μπορεί να γίνει το πράγμα με τους Μάντζαρη και Σπανούλη να ακολουθούν με 4 έκαστος.
Στην ενότητα ευστοχία, η Εφές σούταρε αρκετά καλύτερα και πιο συγκεκριμένα, με 50% στα δίποντα και 35% έξω απ'τα 6 και 75, όταν ο Ολυμπιακός έφτασε στο 42% και 29% στους αντίστοιχους τομείς απέναντι στην όχι και πιο σκληροτράχηλη άμυνα του κόσμου. Βέβαια, άλλο Μαδρίτη και άλλο Πειραιάς, πράγμα που είδαμε και στο παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναικό, με ποσοστά εμφανώς βελτιωμένα για τους ερυθρόλευκους. Κάτι αντίστοιχο πρέπει να κάνουν φυσικά και την Πέμπτη "ροκανίζοντας" παράλληλα αυτό το πενηντάρι των Τούρκων στα σουτ 2 πόντων μέσα από πιεστική άμυνα στις επιθέσεις μισού γηπέδου.
Η τελευταία παρατήρηση σχετικά με τη στατιστική έχει να κάνει με τον σχεδόν όμοιο δείκτη ασσιστ προς λάθη των 2 μονομάχων στα ματς της πρεμιέρας. 15/12 το κλάσμα για τον πρωταθλητή Ελλάδος, 15/11 για τους δευτεραθλητές Τουρκίας, πράγμα που στηρίζει αρκετά την προοπτική του αμφίρροπου της επερχόμενης αναμέτρησης. Ίσα βάρκα ίσα πανιά, κατά κάποιο τρόπο, στον λόγο "δημιουργία-καταστροφή" για τους δύο, δείκτη που, στη μεγάλη πλειοψηφία των παιχνιδιών, "βγάζει" νικητή αυτόν που διαμορφώνει τον υψηλότερο. Εξαίρεση το Μπασκόνια- Εφές που ο δείκτης ήταν με το μέρος των ηττημένων? Σύμφωνοι. Αλλά πόση είπαμε ήταν η διαφορά στα ριμπάουντ? 13? Αγαπήστε τα και έσεις λοιπόν!
Η δεύτερη μορφή προσέγγισης αφορά αυτά που περιμένω να βγάλουν στο παρκέ οι ομάδες και που πιθανώς να μην αποτυπωθούν σε κάποια στήλη της στατιστικής, με πρώτο και βασικότερο τις γρήγορες επιστροφές. Όσο και να μη συγκρίνονται ένα φιλικό με μια επίσημη αναμέτρηση, στα "2 Αοράκια" στο Ηράκλειο πριν από ένα μήνα περίπου το transition αποτέλεσε τη ναυαρχίδα της επικράτησης για την ομάδα του Περάσοβιτς. Αιφνιδιασμοί που οι αργές εώς ανύπαρκτες επιστροφές του Ολυμπιακού "έθρεψαν" ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να βρουν εύκολα καλάθια και να οικοδομήσουν από νωρίς μια διψήφια διαφορά. Στο μεταξύ, ο Σφαιρόπουλος δείχνει να δούλεψε πάνω σ'αυτήν την πρώιμη μα τόσο εμφανή αδυναμία των Πειραιωτών, πράγμα που βγήκε για μεγάλο μέρος του παιχνιδιού απέναντι στη, μετρ του transition, Ρεάλ και στον κακό μεν, με εντολή όμως να τρέξει (κατά δήλωση του Πεδουλάκη), Παναθηναικό.
Στο σετ παιχνίδι, η Εφές είναι πιθανότερο να υστερήσει. Οι Ερτέλ και Γκρέιντζερ δείχνουν απελπιστικά μόνοι στο κομμάτι δημιουργία, με τον πρώτο συχνά να αναλώνεται συνεχόμενα σουτ αδιαφορώντας για τους 4 συμπαίκτες του και την αξιοποίησή τους. Χάκετ και Μάντζαρης πρέπει να καταθέσουν ξανά το γνωστό αμυντικό τους ένστικτο, να "αποσχίσουν" τους 2 καλύτερους, κατά τεκμήριο, πασέρ των Τούρκων απ'την υπόλοιπη ομάδα αδρανοποιώντας έτσι κομμάτια του παιχνιδιού τους όπως την αξιοποίηση του Ντάνστον ή των κοψιμάτων προς το καλάθι των Χάνικατ, Οσμάν και Τόμας. Οι ερυθρόλευκοι έχουν φέτος, πιο πολύ από ποτέ, την επιλογή Σπανούλη στις ασσίστ, αποτέλεσμα της βοήθειας που επιστρατεύεται συχνά στο μαρκάρισμά του, με τον αρχηγό του Ολυμπιακού να μην βρίσκεται μόνιμα σε mode σκοραρίσματος.
Ο Παπαπέτρου μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά εφόσον χρησιμοποιηθεί. Πολλοί απόρησαν με την τρίλεπτη παρουσία του την 1η αγωνιστική, αναμεσά τους και ο γράφων. Εν πάσει περιπτώση, αμυντικά μπορεί να προβληματίσει αρκετά τον εντυπωσιακά αθλητικό Χάνικατ ο οποίος συχνά συνεισφέρει στις 4 γραμμές πολλά περισσότερα της στατιστικής του. Δεν θα έχει εύκολα ριμπάουντ, δεν θα βρει αμαρκάριστα σουτ και δεν θα μπορεί να γενικότερα να εκμεταλλευτεί μις ματς καταστάσεις, απλούστατα γιατί δεν θα υπάρχει τέτοιο. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον ΝτεΣον Τόμας, που απειλεί τόσο με σουτ όσο και με κινήσεις χωρίς τη μπάλα προς το αντίπαλο καλάθι.
Κεφάλαιο Πρίντεζης. Η μπάλα πρέπει να ακουμπήσει όσο γίνεται περισσότερο στον κορυφαίο της Ευρώπης, στο παιχνίδι με πλάτη. Τόσο απλό, όσο ακούγεται. Οι ερυθρόλευκοι έχουν το απόλυτο "σιγουράκι" σε μια σετ επίθεση, το ποστάρισμα του Έλληνα φόργουορντ, και οφείλουν να το εκμεταλλευτούν ολοκληρωτικά απέναντι στον Μπράουν είτε εκθέτοντας είτε φθείροντάς τον με φάουλ αφού επιθετικά ο Αμερικανός μπορεί να "πληγώσει" αρκετά, κυρίως με το περιφερειακό του σουτ. Εξάλλου, μην ξεχνάτε ότι στο παιχνίδι με την Μπασκόνια και οι καλύτεροι παίκτες των γηπεδούχων ήταν οι τρεις ψηλοί της (Μπαρνιάνι, Σενγκέλια, Βόιτμαν), με τρομερά ποσοστά ευστοχίας.
Μια ξεχωριστή αναφορά αξίζει για την ως τώρα φετινή παρουσία του και ο Μιλουτίνοφ. Ο "δεινόσαυρος" των Πειραιωτών δείχνει μια πολύ διαφορετική αντίμετώπιση απέναντι στο παιχνίδι, με πολυ πιο συγκεντρωμένες άμυνες, μεγάλη διάθεση στο ριμπάουντ και κατάτι περισσότερη αυτοπεποίθηση στο επιθετικό κομμάτι, σε σχέση με πέρυσι. Αυτό που πιστεύω βελτίωσε κατά πολύ είναι η αμυντική συμπεριφορά του με τη συνδρομή και του τεχνικού σταφ, αφού δεν επιχειρεί πια να ακολουθήσει τον εκάστοτε "κοντό" στα σκριν που γίνονται (χετζ άουτ),κάτι που τον εξέθετε τρομερά λόγω των μοιραία, για το ύψος του, αργών ποδιών του, αλλά περιμένει πιο κοντά στη ρακέτα κόβοντας πιθανά ντράιβ ή σουτ από μέση απόσταση. Όπως προανέφερα πιστεύω σε μεγάλυτερη χρησιμοποίηση του Όμιτς σ'αυτό το ματς, ενός ψηλού που έδειξε πέρυσι στο Eurocup ότι μπορεί να σκοράρει με υψηλή συχνότητα αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά,με τον Μιλουτίνοφ να καλείται να αποδείξει ότι τα πρωτα σημάδια βελτίωσης μόνο τυχαία δεν είναι.
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δει την συνολική του άμυνα σαν ζωντανό οργανισμό και να επιτρέψει πάνω της όσο το δυνατό λιγότερες "πληγές". Ακόμη και ο Οσμάν με τον Κόττον μπορούν να δώσουν αξιόπιστες καταλήξεις στα plays των Τούρκων και έτσι θεωρώ ότι εκτός απο ατομική συγκέντρωση θα χρειαστεί και ομαδική σωστή "αναχαίτιση" της Εφές μέσα από σωστές περιστροφές, έγκαιρο διάβασμα και σωστή αντιμετώπιση, ακόμη και με "έξυπνα" φαουλ πιθανών μις ματς που θα διαμορφωθούν, διάθεση στο ριμπάουντ και γρήγορες επιστροφές που θα κόψουν τις ορέξεις αιφνιδιασμού στους αντίπαλους γκάρντ.
Το βράδυ της Πέμπτης θα ξέρουμε ποιος εκ των δύο θα κάνει σεφτέ στις Ευρωπαικές νίκες και ποιος θα κληθεί να διαχειριστεί ένα 0-2 στην πλάτη του, που αν και πρώιμο, αποτελεί σίγουρα "βαρίδι" όταν μιλάμε για ομάδες με φιλοδοξίες και βλέψεις ακόμη και για Final Four στη φετινή διοργάνωση. Ως τότε αναμονή προς απόλαυση του αμφίρροπου σαραντάλεπτου!
Η πρώτη και προφανής ομοιότητα είναι η ήττα της πρεμιέρας και μάλιστα επί ισπανικού εδάφους. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε για δυόμιση, σχεδόν τρεις, περιόδους στη Μαδρίτη να διεκδικήσει μια μεγάλη νίκη αλλά η έλλειψη συγκέντρωσης στη συνέχεια έφερε μια βαριά ήττα που αδίκησε εν πολλοίς την προσπάθεια των ερυθρόλευκων. Μια προσπάθεια διόλου εύκολη αφού βασίστηκε στην άμυνα (με εξαίρεση τον Γιουλ), τον έλεγχο των ριμπάουντ και το "σπάσιμο" του φρενήρη ρυθμού που ψάχνει η Ρεάλ σε κάθε της παιχνίδι. Στην επίθεση, ο Γκριν ήταν κάτι παραπάνω από εκτός ρυθμού, τα 3 πεντάρια έδωσαν μαζί 9(!) πόντους, ο Παπανικολάου κόντεψε να "χτίσει" 2ο Palacios des Deportes στη Μαδρίτη με τα τραγικά του σουτ και μόνο Πρίντεζης, Σπανούλης και Λοτζέσκι έδειχναν κατά διαστήματα να ξεκολλάνε το ερυθρόλευκο σκοράρισμα.
Η Εφές σε ένα έργο με διαφορετικό σενάριο, κατέληξε στο ίδιο αποτέλεσμα, την ήττα δηλαδή, στην έδρα της Μπασκόνια με 85-84 χάρη σε μια εύστοχη βολή του Σενγκέλια λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. Σαφώς πιο επώδυνη η απώλεια για τους Τούρκους αφού εκτός του ότι ήρθε στον πόντο, έγινε με αντίπαλο μια ομάδα που ανήκει στο συνάφι αυτών που ok και να χάσεις στην έδρα τους δεν χάνεσαι, ενδεχόμενη όμως νίκη δίνει μεγάλο αβάτζο αφού δεν θα 'ναι πολλοί αυτοί που θα το καταφέρουν. Ο τομέας ριμπάουντ ήταν αυτός που πλήγωσε σε μεγάλο βαθμό την ομάδα του Περάσοβιτς, η οποία περιορίστηκε σε 13 κατοχές λιγότερες απ' τους Βάσκους, αποτέλεσμα του 40-27 που ήταν ο συνολικός αριθμός "σκουπιδιών" για Μπασκόνια και Εφές αντίστοιχα.
Στις εγχώριες υποχρεώσεις που ακολούθησαν, ο Ολυμπιακός "σμπαράλιασε" κυριολεκτικά τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, με τη διαφορά των 25 πόντων στο τελικό αποτέλεσμα να λέει την πάσα αλήθεια σε σχέση με την εικόνα του ματς. Οι Τούρκοι συνέχισαν και αυτοί με νίκη επί της αδύναμης Άνκαρα Κολειλιλέρ με 109-60, σε ένα ματς που δεν μπορεί, ασφαλώς, να εξαχθεί κανένα σοβαρό συμπέρασμα.
Η μικρή, θεωρητικά και βάσει της ως τώρα εικόνας, διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των ομάδων υπαγορεύει μια διττή προσέγγιση του επερχόμενου ντέρμπι. Η πρώτη μορφή αυτής της προσέγγισης έχει να κάνει με τη "γλώσσα" των αριθμών. Και αν η "κλισεδιά" ότι ο επιστημονικότερος τρόπος να πεις ψέμματα είναι τα νούμερα πάντα υπάρχει σαν επιχείρημα, η αποτύπωση μιας πραγματικότητας με τον πιο αντικειμενικό τρόπο γίνεται μόνο μέσω των αριθμών, οι οποίοι μας "είπαν" πολλά και ενδιαφέροντα την 1η ευρω-αγωνιστική.
Στα, αγαπημένα μου είναι η αλήθεια, ριμπάουντ ο Ολυμπιακός μάζεψε 35, εκ των οποίων 10 επιθετικά, ενώ η Εφές μόλις και μετά βίας 27, με 13 όμως επιθετικά. Η διαφορά, δεδομένα δεν είναι στα πιο δυνατά και αθλητικά κορμιά αλλά στη διάθεση για μάχες και δυνατές επαφές κοντά στη ρακέτα και την ομαδική προσήλωση στον συγκεκριμένο τομέα. Τα μπλοκ άουτ έλειψαν απ' τους Τούρκους και ο χώρος που δεν κατάφεραν να κερδίσουν δεν ισοσταθμίστηκε ποτέ από τα αδιαμφισβήτητα αθλητικά προσόντα του Ντάνστον, του Μπράουν ή ακόμη και του Χάνικατ ή του Τόμας. Η παρουσία του γίγαντα Όμιτς για μόλις 12 λεπτά στο παρκέ σίγουρα επιδείνωσε την κατάσταση και πιστεύω ότι ο Περάσοβιτς τον υπολογίζει πολύ περισσότερο για το ματς του ΣΕΦ, σε ένα πιο βολικό ματσάρισμα με αντίπαλο τον Μιλουτίνοφ. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, από την άλλη, με μπροστάρη τον Μπιρτς και τα 10 "σκουπίδια" που συνέλλεξε στο μαδριλένικο παρκέ δείχνουν πόσο ομαδική υπόθεση μπορεί να γίνει το πράγμα με τους Μάντζαρη και Σπανούλη να ακολουθούν με 4 έκαστος.
Στην ενότητα ευστοχία, η Εφές σούταρε αρκετά καλύτερα και πιο συγκεκριμένα, με 50% στα δίποντα και 35% έξω απ'τα 6 και 75, όταν ο Ολυμπιακός έφτασε στο 42% και 29% στους αντίστοιχους τομείς απέναντι στην όχι και πιο σκληροτράχηλη άμυνα του κόσμου. Βέβαια, άλλο Μαδρίτη και άλλο Πειραιάς, πράγμα που είδαμε και στο παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναικό, με ποσοστά εμφανώς βελτιωμένα για τους ερυθρόλευκους. Κάτι αντίστοιχο πρέπει να κάνουν φυσικά και την Πέμπτη "ροκανίζοντας" παράλληλα αυτό το πενηντάρι των Τούρκων στα σουτ 2 πόντων μέσα από πιεστική άμυνα στις επιθέσεις μισού γηπέδου.
Η τελευταία παρατήρηση σχετικά με τη στατιστική έχει να κάνει με τον σχεδόν όμοιο δείκτη ασσιστ προς λάθη των 2 μονομάχων στα ματς της πρεμιέρας. 15/12 το κλάσμα για τον πρωταθλητή Ελλάδος, 15/11 για τους δευτεραθλητές Τουρκίας, πράγμα που στηρίζει αρκετά την προοπτική του αμφίρροπου της επερχόμενης αναμέτρησης. Ίσα βάρκα ίσα πανιά, κατά κάποιο τρόπο, στον λόγο "δημιουργία-καταστροφή" για τους δύο, δείκτη που, στη μεγάλη πλειοψηφία των παιχνιδιών, "βγάζει" νικητή αυτόν που διαμορφώνει τον υψηλότερο. Εξαίρεση το Μπασκόνια- Εφές που ο δείκτης ήταν με το μέρος των ηττημένων? Σύμφωνοι. Αλλά πόση είπαμε ήταν η διαφορά στα ριμπάουντ? 13? Αγαπήστε τα και έσεις λοιπόν!
Η δεύτερη μορφή προσέγγισης αφορά αυτά που περιμένω να βγάλουν στο παρκέ οι ομάδες και που πιθανώς να μην αποτυπωθούν σε κάποια στήλη της στατιστικής, με πρώτο και βασικότερο τις γρήγορες επιστροφές. Όσο και να μη συγκρίνονται ένα φιλικό με μια επίσημη αναμέτρηση, στα "2 Αοράκια" στο Ηράκλειο πριν από ένα μήνα περίπου το transition αποτέλεσε τη ναυαρχίδα της επικράτησης για την ομάδα του Περάσοβιτς. Αιφνιδιασμοί που οι αργές εώς ανύπαρκτες επιστροφές του Ολυμπιακού "έθρεψαν" ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να βρουν εύκολα καλάθια και να οικοδομήσουν από νωρίς μια διψήφια διαφορά. Στο μεταξύ, ο Σφαιρόπουλος δείχνει να δούλεψε πάνω σ'αυτήν την πρώιμη μα τόσο εμφανή αδυναμία των Πειραιωτών, πράγμα που βγήκε για μεγάλο μέρος του παιχνιδιού απέναντι στη, μετρ του transition, Ρεάλ και στον κακό μεν, με εντολή όμως να τρέξει (κατά δήλωση του Πεδουλάκη), Παναθηναικό.
Στο σετ παιχνίδι, η Εφές είναι πιθανότερο να υστερήσει. Οι Ερτέλ και Γκρέιντζερ δείχνουν απελπιστικά μόνοι στο κομμάτι δημιουργία, με τον πρώτο συχνά να αναλώνεται συνεχόμενα σουτ αδιαφορώντας για τους 4 συμπαίκτες του και την αξιοποίησή τους. Χάκετ και Μάντζαρης πρέπει να καταθέσουν ξανά το γνωστό αμυντικό τους ένστικτο, να "αποσχίσουν" τους 2 καλύτερους, κατά τεκμήριο, πασέρ των Τούρκων απ'την υπόλοιπη ομάδα αδρανοποιώντας έτσι κομμάτια του παιχνιδιού τους όπως την αξιοποίηση του Ντάνστον ή των κοψιμάτων προς το καλάθι των Χάνικατ, Οσμάν και Τόμας. Οι ερυθρόλευκοι έχουν φέτος, πιο πολύ από ποτέ, την επιλογή Σπανούλη στις ασσίστ, αποτέλεσμα της βοήθειας που επιστρατεύεται συχνά στο μαρκάρισμά του, με τον αρχηγό του Ολυμπιακού να μην βρίσκεται μόνιμα σε mode σκοραρίσματος.
Ο Παπαπέτρου μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά εφόσον χρησιμοποιηθεί. Πολλοί απόρησαν με την τρίλεπτη παρουσία του την 1η αγωνιστική, αναμεσά τους και ο γράφων. Εν πάσει περιπτώση, αμυντικά μπορεί να προβληματίσει αρκετά τον εντυπωσιακά αθλητικό Χάνικατ ο οποίος συχνά συνεισφέρει στις 4 γραμμές πολλά περισσότερα της στατιστικής του. Δεν θα έχει εύκολα ριμπάουντ, δεν θα βρει αμαρκάριστα σουτ και δεν θα μπορεί να γενικότερα να εκμεταλλευτεί μις ματς καταστάσεις, απλούστατα γιατί δεν θα υπάρχει τέτοιο. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον ΝτεΣον Τόμας, που απειλεί τόσο με σουτ όσο και με κινήσεις χωρίς τη μπάλα προς το αντίπαλο καλάθι.
Κεφάλαιο Πρίντεζης. Η μπάλα πρέπει να ακουμπήσει όσο γίνεται περισσότερο στον κορυφαίο της Ευρώπης, στο παιχνίδι με πλάτη. Τόσο απλό, όσο ακούγεται. Οι ερυθρόλευκοι έχουν το απόλυτο "σιγουράκι" σε μια σετ επίθεση, το ποστάρισμα του Έλληνα φόργουορντ, και οφείλουν να το εκμεταλλευτούν ολοκληρωτικά απέναντι στον Μπράουν είτε εκθέτοντας είτε φθείροντάς τον με φάουλ αφού επιθετικά ο Αμερικανός μπορεί να "πληγώσει" αρκετά, κυρίως με το περιφερειακό του σουτ. Εξάλλου, μην ξεχνάτε ότι στο παιχνίδι με την Μπασκόνια και οι καλύτεροι παίκτες των γηπεδούχων ήταν οι τρεις ψηλοί της (Μπαρνιάνι, Σενγκέλια, Βόιτμαν), με τρομερά ποσοστά ευστοχίας.
Μια ξεχωριστή αναφορά αξίζει για την ως τώρα φετινή παρουσία του και ο Μιλουτίνοφ. Ο "δεινόσαυρος" των Πειραιωτών δείχνει μια πολύ διαφορετική αντίμετώπιση απέναντι στο παιχνίδι, με πολυ πιο συγκεντρωμένες άμυνες, μεγάλη διάθεση στο ριμπάουντ και κατάτι περισσότερη αυτοπεποίθηση στο επιθετικό κομμάτι, σε σχέση με πέρυσι. Αυτό που πιστεύω βελτίωσε κατά πολύ είναι η αμυντική συμπεριφορά του με τη συνδρομή και του τεχνικού σταφ, αφού δεν επιχειρεί πια να ακολουθήσει τον εκάστοτε "κοντό" στα σκριν που γίνονται (χετζ άουτ),κάτι που τον εξέθετε τρομερά λόγω των μοιραία, για το ύψος του, αργών ποδιών του, αλλά περιμένει πιο κοντά στη ρακέτα κόβοντας πιθανά ντράιβ ή σουτ από μέση απόσταση. Όπως προανέφερα πιστεύω σε μεγάλυτερη χρησιμοποίηση του Όμιτς σ'αυτό το ματς, ενός ψηλού που έδειξε πέρυσι στο Eurocup ότι μπορεί να σκοράρει με υψηλή συχνότητα αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά,με τον Μιλουτίνοφ να καλείται να αποδείξει ότι τα πρωτα σημάδια βελτίωσης μόνο τυχαία δεν είναι.
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δει την συνολική του άμυνα σαν ζωντανό οργανισμό και να επιτρέψει πάνω της όσο το δυνατό λιγότερες "πληγές". Ακόμη και ο Οσμάν με τον Κόττον μπορούν να δώσουν αξιόπιστες καταλήξεις στα plays των Τούρκων και έτσι θεωρώ ότι εκτός απο ατομική συγκέντρωση θα χρειαστεί και ομαδική σωστή "αναχαίτιση" της Εφές μέσα από σωστές περιστροφές, έγκαιρο διάβασμα και σωστή αντιμετώπιση, ακόμη και με "έξυπνα" φαουλ πιθανών μις ματς που θα διαμορφωθούν, διάθεση στο ριμπάουντ και γρήγορες επιστροφές που θα κόψουν τις ορέξεις αιφνιδιασμού στους αντίπαλους γκάρντ.
Το βράδυ της Πέμπτης θα ξέρουμε ποιος εκ των δύο θα κάνει σεφτέ στις Ευρωπαικές νίκες και ποιος θα κληθεί να διαχειριστεί ένα 0-2 στην πλάτη του, που αν και πρώιμο, αποτελεί σίγουρα "βαρίδι" όταν μιλάμε για ομάδες με φιλοδοξίες και βλέψεις ακόμη και για Final Four στη φετινή διοργάνωση. Ως τότε αναμονή προς απόλαυση του αμφίρροπου σαραντάλεπτου!
