';
?>
We feel devotion
DataCenter
EUROLEAGUE ANALYSIS
Saras: The end of New Era
Έχοντας αφήσει ήδη έντονο το στίγμα του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με την Ζαλγκίρις, η νέα σελίδα στην καριέρα του Σάρας έχει στόχο να ανεβάσει την Μπαρτσελόνα στην κορυφή.
Δημοσιεύτηκε: 09/07/2020 16:33
Τέλος εποχής για τους Λιθουανούς, καθώς μετά από σχεδόν πέντε σεζόν ο Sarunas Jasιkevicius αποχωρεί από το "σπίτι" του για να μετακομίσει σε μια από τις ομάδες που δέθηκε αρκετά ως παίκτης, με σκοπό να βάλει και αυτήν στον ίσιο δρόμο μετά από πολλά χρόνια, την Μπαρτσελόνα. Στις 15 Ιανουαρίου του 2016 στο πάντα εχθρικό για αυτόν Palacio de Deportes της Ρεάλ, ο Sarunas Jasikevicius κάθεται για πρώτη φορά ως προπονητής στον πάγκο της Ζαλγκίρις, αρχικά ως υπηρεσιακός προπονητής και μια λύση ανάγκης μέχρι να βρεθεί νέος προπονητής. Αυτή η λύση ανάγκης έμελλε να κρατήσει κάτι παραπάνω από πέντε χρόνια, μια πενταετία που επανέφερε την ομάδα του Κάουνας και πάλι στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τί έγινε αυτά τα πέντε χρόνια όμως στο Κάουνας;
Το καλοκαίρι του 2016, ενώ όλες οι ομάδες ετοιμάζονταν για μια νέα εποχή στην Euroleague με το νέο format, ο Σάρας στο πρώτο του καλοκαίρι ως προπονητής άρχισε να φτιάχνει την ομάδα με τις δικές του αρχές. Πρώτη κίνηση που άναψε την σπίθα για την συνέχεια ήταν ο Kevin Pangos που μόλις στην πρώτη του χρονιά στην Euroleague στο πλάι του Leo Westermann αλλά και με το "λιθουανικό κορμό" με τους Ulanovas, Milankis, αλλά και τον έμπειρο Palius Jankunas πάλεψαν μέχρι το τέλος για την είσοδο στο playoffs, αλλά τελικά με ρεκόρ 14-16 η Ζαλγκίρις τερμάτισε στην 10η θέση.
Μπορεί ο Westermann, ένας από τους πιο ποιοτικούς παίκτες της Ζαλγκίρις εκείνη τη χρονιά να μετακόμισε στην ΤΣΣΚΑ ωστόσο η off-σεζόν έμελλε να είναι η πιο σημαντική της σύγχρονης ιστορίας της. Δίπλα στον Kevin Pangos o Σάρας εμπιστεύτηκε τον Vasilije Micic, ενώ με τρεις ακόμα κινήσεις αυτές των Axel Toupane, Aaron White και Brandon Davies Davies έφεραν αθλητικότητα στην ομάδα κάτι που της έλειπε πολύ. Στα χαρτιά λοιπόν η Ζαλγκίρις έδειχνε ότι έχει μια καλή ομάδα που μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις την είσοδο της στα playoffs, κανείς όμως δεν μπορούσε να προβλέψει αυτό που έγινε.
H Ζαλγκίρις λοιπόν εκείνη την χρονιά ήταν παιχνίδι με παιχνίδι καλύτερη, οι παίκτες της τρύπαγαν το ταβάνι τους, ενώ πολλές φορές έμοιαζαν με ρομπότ που εκτελούσαν με ακρίβεια τις εντολές του προπονητή. H διαρκής βελτίωση της ομάδας μέσα στην σεζόν είχε ως αποτέλεσμα οι Λιθουανοί να τερματίσουν με ρεκόρ 18-12 στην έκτη θέση της regular season. Κλειδί της πορείας της Ζαλγκίρις ήταν η αποτελεσματικότητα της στα σουτ αλλά και στα rebounds.
Όπως βλέπουμε παραπάνω στον πίνακα του Overbasket.com η Ζαλγκίρις ήταν από τις κορυφαίες ομάδες στο TSR (Points scored over tried) με 52.8% όπως και στο TRR (Rebounds grabbed over rebound option) με 52.6%, ενώ ήταν από τις καλύτερες ομάδες της λίγκας στο AST/TO ratio.
Η Ζαλγκίρις όπως είναι γνωστό με τρομερό μπάσκετ δίκαια απέκλεισε τον Ολυμπιακό και προκρίθηκε στο Final 4 για πρώτη φορά μετά από 1999. Eκεί παρότι πάλεψε αρκετά δεν κατάφερε να κάμψει την αντίσταση της Φενερμπαχτσέ και συμβιβάστηκε με την τρίτη θέση καθώς κέρδισε στον μικρό τελικό την ΤΣΣΚΑ
Καλά τα γραπτά αλλά επειδή αυτά που μένουν είναι η εικόνα ας δούμε τι έκανε εκείνη την χρονιά η Ζαλγκίρις. Το playbook του Sarunas Jasikevicius είναι πλούσιο, προσπαθεί να διαβάσει όσο καλύτερα μπορεί το παιχνίδι και χρησιμοποιεί αναλόγως τα plays, πολλές φορές μάλιστα επιμένει σε ένα play σε συνεχόμενες επιθέσεις αλλά με παραλλαγές.
Σήμα κατατεθέν της Ζαλγκίρις είναι το transition. Οι Λιθουανοί όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούν να διαβάσουν την αντίπαλη άμυνα και να χτυπήσουν πριν προλάβει να οργανωθεί.
Από τον Micic στον Walkup ακόμα και με τον Pangos, ψηλά στο playbook του Σάρας είναι λεγόμενο "UCLA cut" δηλαδή ένα play που βλέπουμε τον point guard να ποστάρει τον αντίπαλο και από εκεί να εκδηλώνεται η επίθεση.
Ο Jasikevicius είναι ένας προπονητής που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα δυνατά σημεία των παικτών του, έτσι γίνεται και με τον Jankunas και τον Milankis.
O Paulius Jankunas είναι ένας παίκτης που τόσα χρόνια στην Euroleague βγάζει το ψωμί του (και) με το καλό του mid-range σουτ, ενω η Ζαλγκίρις με τους Davies και Jankunas μέσα στο παρκέ έπαιζε αρκετά το γνωστό High-Low.
O Arturas Milankis είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ της Euroleague, έτσι τα γνωστά συστήματα stagger και Hammer δεν γινόταν να λείπουν από το παιχνίδι της Ζαλγκίρις.
To παραδοσιακό Pick n Roll δεν λείπει από κανένα προπονητικό playbook, έτσι δεν γίνεται να λείπει και από της Ζαλγκίρις.
Παρότι έχασε παίκτες όπως ο Pangos και ο Micic, η Ζαλγκίρις συνέχισε και την επόμενη χρονιά να παίζει ελκυστικό μπάσκετ. Οι Ulanovas και Grigonis έκαναν step-up, ενώ οι Wolters και Walkup δεν ήταν συνεπείς όπως οι προκάτοχοι τους αλλά βοήθησαν σημαντικά (ο δεύτερος βέβαια έχει επιδείξει τρομακτική βελτίωση από τότε, όπως και οι περισσότεροι παίκτες στη δεύτερη σεζόν τους στη λιθουανική ομάδα, σε σχέση με την πρώτη). Με σερί μεγάλες νίκες στο τέλος της regular season και εκμεταλλευόμενη τις ισοβαθμίες η Ζαλγκίρις πήρε και πάλι το εισιτήριο για τα playoffs.
Ο Jasikevicius πιο άνετος πλέον μετά την επιτυχία αλλά και με τα βλέμματα στραμμένα πάνω του ακόμα και από την άλλη όχθη του Ατλαντικού παρουσίασε για άλλη μια χρονιά μια ομάδα που προσπάθησε να τρυπήσει το ταβάνι της αλλά βρέθηκε στον δρόμο της η Φενερμπαχτσέ του δάσκαλου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Η φετινή σεζόν άρχισε άσχημα και όλα έδειχναν τέλος εποχής καθώς με την αποχώρηση του Davies και του White οι βασικοί πυλώνες τις ομάδας που έφτασε στο Final 4 είχαν φύγει. Ωστόσο η Ζαλγκίρις με ντεμαράζ στο δεύτερο γύρο φαινόταν ότι θα έμπαινε για άλλη μια σεζόν στα playoffs. Ο covid-19 άλλαξε τα σχέδια και έδωσε τέλος στην θητεία του Sarunas Jasikevicius στην Ζαλγκίρις.
Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε ότι το playbook του Saras παραμένει πιστό στις αρχές του και χρονιά με την χρονιά εμπλουτίζεται παρά τις αλλαγές του ρόστερ.
Η αποχώρηση του Sarunas Jasikevicius σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής μιας ομάδας που με βάσει το χαμηλό της μπάτζετ έκανε διαρκείς υπερβάσεις, μια ομάδα που ξεπερνούσε συνέχεια το ταβάνι της και έφτασε ένα βήμα πριν την κορυφή της Ευρώπης, μια ομάδα που έβγαλε μια φουρνιά παικτών που πρωταγωνιστούν στις μεγάλες ομάδες της Euroleague. O Saras μετά από πέντε σεζόν και 140 παιχνίδια στον πάγκο της Ζαλγκίρις (66-74) αποχωρεί έχοντας τη συνείδηση του καθαρή και ξέροντας πως κανείς προπονητής τα τελευταία χρόνια στην Euroleague δεν παρουσίασε σε διάρκεια ένα τόσο ελκυστικό project, ενώ στην διάθεση του είχε τόσο λίγα.
Βιώνοντας πρωτόγνωρες συνθήκες στη ζωή αλλά και στο μπάσκετ πολλές ομάδες θα αναγκαστούν να αλλάξουν τα πλάνα τους, πολλές ομάδες θα πάνε σε δραματική μείωση του μπάτζετ για να μπορέσουν να ανταπεξέρθουν, η Ζαλγκίρις της πενταετίας 2015-2020 είναι ένα τρανό παράδειγμα για αυτές τις ομάδες. Οι ομάδες λοιπόν που θα ρίξουν τα μπάτζετ τους πρέπει να έχουν πλάνο και όραμα και για να πετύχει αυτό το πλάνο δεν θέλει εκπτώσεις στην άκρη του πάγκου. Θέλει έναν προπονητή με όραμα και μάτι ώστε να φέρει τον νέο Micic από την Τόφας και τον νέο Davies από την Μονακό.
Η Μπαρτσελόνα στην αρχή της χρονιάς τρόμαζε και για πολλούς ήταν αδιαφιλονίκητο φαβορί για να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης. Όπως είναι λογικό οι κραδασμοί της φετινής αποτυχίας (καλώς ή κακώς, μόνο στην ACB πάντως, εκεί όπου απέτυχε και η Ρεάλ όμως, δεδομένου ότι η Euroleague διεκόπη οριστικά) είναι μεγάλοι και η διοίκηση όφειλε να κάνει αυτή την αλλαγή. O Bertomeu έφερε έναν από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη και δυναμώνει ακόμα περισσότερο την ομάδα με την προσθήκη του Νικ Καλάθη. Μπορεί ο Σάρας να πηγαίνει σε ένα γνώριμο περιβάλλον για τον ίδιο, μπορεί να πηγαίνει στην Βαρκελώνη ως μεσσίας αλλά δεν θα είναι όλα ρόδινα, καθώς καλείται άμεσα να πετύχει. Μπορεί να έχει στα χέρια του ένα ρόστερ που φαίνεται άτρωτο ωστόσο ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και η επιτυχία δεν είναι δεδομένη. Με τον Jasikevicius η Μπαρτσελόνα θα μπει στις σωστές βάσεις, αλλά αυτό βέβαια θέλει δουλειά ώστε να μπορέσουν οι παίκτες να εφαρμόσουν το "ρομποτικό μπάσκετ" που έπαιζε η Ζαλγκίρις.
Μπορεί ο Σάρας να ήταν η πιο safe επιλογή για την Μπαρτσελόνα αλλά υπάρχουν ερωτηματικά δίπλα στο όνομα του. Ποιά είναι αυτά;
Ο Σάρας για πρώτη φορά στην καριέρα του καλείται να προπονήσει superstars οι οποίοι μάλιστα διψάνε για διακρίσεις. Το ένα ερώτημα είναι λοιπόν αν θα συνεχίσει αυτόν τον "κυριαρχικό κοουτσάρισμα" και στην Μπαρτσελόνα, όπου όλα περνούν υπό τον έλεγχό του.
Το άλλο ερώτημα είναι πως θα λειτουργήσει σε μια ομάδα κάτω από αφόρητη πίεση;
Η Μπαρτσελόνα για πρώτη φορά μετά την Pascual εποχή φαίνεται να έχει το πακέτο ώστε να ανέβει και πάλι στην κορυφή, ωστόσο η διοίκηση και ο κόσμος των Μπλαουγκράνα πρέπει να έχουν υπομονή καθώς ίσως ..."η νέα Βαρκελώνη δεν θα χτιστεί σε μια μέρα".
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το φετινό της project είναι ένα από τα πλέον φιλόδοξα όλων των εποχών στην Euroleague και αναμένεται σε κάθε περίπτωση με τεράστιο ενδιαφέρον για κάθε μπασκετόφιλο!
ΥΓ. Η ψαλίδα στην Euroleague πάει να ανοίξει επικίνδυνα καθώς πέντε-έξι ομάδες φαίνεται να ξεφεύγουν από τις υπόλοιπες, όπως όλα δείχνουν πάμε σε μια διοργάνωση τριών ταχυτήτων. Μένει να δούμε και τις υπόλοιπες μεταγραφικές κινήσεις για να έχουμε μια πλήρη εικόνα.
ΥΓ2. Laso, Jasikevicius, Ataman, Ιτούδης, Μπαρτζώκας, Σφαιρόπουλος, Messina, Kokoskov οι πάγκοι όλο και δυναμώνουν. Όσο για τον "μεγάλο"; Θα βλέπει από απόσταση, για να ξαναμπεί σύντομα στο παιχνίδι με τις δικές του προϋποθέσεις.
ΥΓ3. Οι φήμες για την απόκτηση του Πάου Γκασόλ από τους Καταλανούς όλο και πληθαίνουν. Εφόσον επαληθευθούν, το φετινό ρόστερ των Μπλαουγκράνα δείχνει να ξεφεύγει ακόμα και για τα άλλα μεγαθήρια της διοργάνωσης (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Εφές).
Η αρχή
Το καλοκαίρι του 2016, ενώ όλες οι ομάδες ετοιμάζονταν για μια νέα εποχή στην Euroleague με το νέο format, ο Σάρας στο πρώτο του καλοκαίρι ως προπονητής άρχισε να φτιάχνει την ομάδα με τις δικές του αρχές. Πρώτη κίνηση που άναψε την σπίθα για την συνέχεια ήταν ο Kevin Pangos που μόλις στην πρώτη του χρονιά στην Euroleague στο πλάι του Leo Westermann αλλά και με το "λιθουανικό κορμό" με τους Ulanovas, Milankis, αλλά και τον έμπειρο Palius Jankunas πάλεψαν μέχρι το τέλος για την είσοδο στο playoffs, αλλά τελικά με ρεκόρ 14-16 η Ζαλγκίρις τερμάτισε στην 10η θέση.
Το καλοκαίρι που τα άλλαξε όλα
Μπορεί ο Westermann, ένας από τους πιο ποιοτικούς παίκτες της Ζαλγκίρις εκείνη τη χρονιά να μετακόμισε στην ΤΣΣΚΑ ωστόσο η off-σεζόν έμελλε να είναι η πιο σημαντική της σύγχρονης ιστορίας της. Δίπλα στον Kevin Pangos o Σάρας εμπιστεύτηκε τον Vasilije Micic, ενώ με τρεις ακόμα κινήσεις αυτές των Axel Toupane, Aaron White και Brandon Davies Davies έφεραν αθλητικότητα στην ομάδα κάτι που της έλειπε πολύ. Στα χαρτιά λοιπόν η Ζαλγκίρις έδειχνε ότι έχει μια καλή ομάδα που μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις την είσοδο της στα playoffs, κανείς όμως δεν μπορούσε να προβλέψει αυτό που έγινε.
H Ζαλγκίρις λοιπόν εκείνη την χρονιά ήταν παιχνίδι με παιχνίδι καλύτερη, οι παίκτες της τρύπαγαν το ταβάνι τους, ενώ πολλές φορές έμοιαζαν με ρομπότ που εκτελούσαν με ακρίβεια τις εντολές του προπονητή. H διαρκής βελτίωση της ομάδας μέσα στην σεζόν είχε ως αποτέλεσμα οι Λιθουανοί να τερματίσουν με ρεκόρ 18-12 στην έκτη θέση της regular season. Κλειδί της πορείας της Ζαλγκίρις ήταν η αποτελεσματικότητα της στα σουτ αλλά και στα rebounds.
Όπως βλέπουμε παραπάνω στον πίνακα του Overbasket.com η Ζαλγκίρις ήταν από τις κορυφαίες ομάδες στο TSR (Points scored over tried) με 52.8% όπως και στο TRR (Rebounds grabbed over rebound option) με 52.6%, ενώ ήταν από τις καλύτερες ομάδες της λίγκας στο AST/TO ratio.
Η Ζαλγκίρις όπως είναι γνωστό με τρομερό μπάσκετ δίκαια απέκλεισε τον Ολυμπιακό και προκρίθηκε στο Final 4 για πρώτη φορά μετά από 1999. Eκεί παρότι πάλεψε αρκετά δεν κατάφερε να κάμψει την αντίσταση της Φενερμπαχτσέ και συμβιβάστηκε με την τρίτη θέση καθώς κέρδισε στον μικρό τελικό την ΤΣΣΚΑ
Μια καλοκουρδισμένη μηχανή
Καλά τα γραπτά αλλά επειδή αυτά που μένουν είναι η εικόνα ας δούμε τι έκανε εκείνη την χρονιά η Ζαλγκίρις. Το playbook του Sarunas Jasikevicius είναι πλούσιο, προσπαθεί να διαβάσει όσο καλύτερα μπορεί το παιχνίδι και χρησιμοποιεί αναλόγως τα plays, πολλές φορές μάλιστα επιμένει σε ένα play σε συνεχόμενες επιθέσεις αλλά με παραλλαγές.
Σήμα κατατεθέν της Ζαλγκίρις είναι το transition. Οι Λιθουανοί όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούν να διαβάσουν την αντίπαλη άμυνα και να χτυπήσουν πριν προλάβει να οργανωθεί.
Από τον Micic στον Walkup ακόμα και με τον Pangos, ψηλά στο playbook του Σάρας είναι λεγόμενο "UCLA cut" δηλαδή ένα play που βλέπουμε τον point guard να ποστάρει τον αντίπαλο και από εκεί να εκδηλώνεται η επίθεση.
Ο Jasikevicius είναι ένας προπονητής που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα δυνατά σημεία των παικτών του, έτσι γίνεται και με τον Jankunas και τον Milankis.
O Paulius Jankunas είναι ένας παίκτης που τόσα χρόνια στην Euroleague βγάζει το ψωμί του (και) με το καλό του mid-range σουτ, ενω η Ζαλγκίρις με τους Davies και Jankunas μέσα στο παρκέ έπαιζε αρκετά το γνωστό High-Low.
O Arturas Milankis είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ της Euroleague, έτσι τα γνωστά συστήματα stagger και Hammer δεν γινόταν να λείπουν από το παιχνίδι της Ζαλγκίρις.
To παραδοσιακό Pick n Roll δεν λείπει από κανένα προπονητικό playbook, έτσι δεν γίνεται να λείπει και από της Ζαλγκίρις.
Η συνέπεια κάνει την διαφορά
Παρότι έχασε παίκτες όπως ο Pangos και ο Micic, η Ζαλγκίρις συνέχισε και την επόμενη χρονιά να παίζει ελκυστικό μπάσκετ. Οι Ulanovas και Grigonis έκαναν step-up, ενώ οι Wolters και Walkup δεν ήταν συνεπείς όπως οι προκάτοχοι τους αλλά βοήθησαν σημαντικά (ο δεύτερος βέβαια έχει επιδείξει τρομακτική βελτίωση από τότε, όπως και οι περισσότεροι παίκτες στη δεύτερη σεζόν τους στη λιθουανική ομάδα, σε σχέση με την πρώτη). Με σερί μεγάλες νίκες στο τέλος της regular season και εκμεταλλευόμενη τις ισοβαθμίες η Ζαλγκίρις πήρε και πάλι το εισιτήριο για τα playoffs.
For coaches that like to run Stack/Spain PNR this is a creative one out of floppy action with an empty corner from Zalgiris Head Coach Šarūnas Jasikevičius. @FastModel diagram is attached. pic.twitter.com/9N0Yfk5K6U
— Ryan Pannone (@RyanPannone) October 17, 2018
Ο Jasikevicius πιο άνετος πλέον μετά την επιτυχία αλλά και με τα βλέμματα στραμμένα πάνω του ακόμα και από την άλλη όχθη του Ατλαντικού παρουσίασε για άλλη μια χρονιά μια ομάδα που προσπάθησε να τρυπήσει το ταβάνι της αλλά βρέθηκε στον δρόμο της η Φενερμπαχτσέ του δάσκαλου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Remember what happened on this day last year? 🧐 Let’s look back at the emotional game where Zalgiris tied the @EuroLeague playoffss series against @FBBasketbol! 💪 pic.twitter.com/cXekBYy45E
— BC Zalgiris Kaunas (@bczalgiris) April 18, 2020
The Last Dance
Η φετινή σεζόν άρχισε άσχημα και όλα έδειχναν τέλος εποχής καθώς με την αποχώρηση του Davies και του White οι βασικοί πυλώνες τις ομάδας που έφτασε στο Final 4 είχαν φύγει. Ωστόσο η Ζαλγκίρις με ντεμαράζ στο δεύτερο γύρο φαινόταν ότι θα έμπαινε για άλλη μια σεζόν στα playoffs. Ο covid-19 άλλαξε τα σχέδια και έδωσε τέλος στην θητεία του Sarunas Jasikevicius στην Ζαλγκίρις.
Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε ότι το playbook του Saras παραμένει πιστό στις αρχές του και χρονιά με την χρονιά εμπλουτίζεται παρά τις αλλαγές του ρόστερ.
Μια ομάδα που θα θυμόμαστε
Η αποχώρηση του Sarunas Jasikevicius σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής μιας ομάδας που με βάσει το χαμηλό της μπάτζετ έκανε διαρκείς υπερβάσεις, μια ομάδα που ξεπερνούσε συνέχεια το ταβάνι της και έφτασε ένα βήμα πριν την κορυφή της Ευρώπης, μια ομάδα που έβγαλε μια φουρνιά παικτών που πρωταγωνιστούν στις μεγάλες ομάδες της Euroleague. O Saras μετά από πέντε σεζόν και 140 παιχνίδια στον πάγκο της Ζαλγκίρις (66-74) αποχωρεί έχοντας τη συνείδηση του καθαρή και ξέροντας πως κανείς προπονητής τα τελευταία χρόνια στην Euroleague δεν παρουσίασε σε διάρκεια ένα τόσο ελκυστικό project, ενώ στην διάθεση του είχε τόσο λίγα.
Παράδειγμα για πολλούς
Βιώνοντας πρωτόγνωρες συνθήκες στη ζωή αλλά και στο μπάσκετ πολλές ομάδες θα αναγκαστούν να αλλάξουν τα πλάνα τους, πολλές ομάδες θα πάνε σε δραματική μείωση του μπάτζετ για να μπορέσουν να ανταπεξέρθουν, η Ζαλγκίρις της πενταετίας 2015-2020 είναι ένα τρανό παράδειγμα για αυτές τις ομάδες. Οι ομάδες λοιπόν που θα ρίξουν τα μπάτζετ τους πρέπει να έχουν πλάνο και όραμα και για να πετύχει αυτό το πλάνο δεν θέλει εκπτώσεις στην άκρη του πάγκου. Θέλει έναν προπονητή με όραμα και μάτι ώστε να φέρει τον νέο Micic από την Τόφας και τον νέο Davies από την Μονακό.
Διαφορετικές απαιτήσεις - Νέοι στόχοι
Η Μπαρτσελόνα στην αρχή της χρονιάς τρόμαζε και για πολλούς ήταν αδιαφιλονίκητο φαβορί για να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης. Όπως είναι λογικό οι κραδασμοί της φετινής αποτυχίας (καλώς ή κακώς, μόνο στην ACB πάντως, εκεί όπου απέτυχε και η Ρεάλ όμως, δεδομένου ότι η Euroleague διεκόπη οριστικά) είναι μεγάλοι και η διοίκηση όφειλε να κάνει αυτή την αλλαγή. O Bertomeu έφερε έναν από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη και δυναμώνει ακόμα περισσότερο την ομάδα με την προσθήκη του Νικ Καλάθη. Μπορεί ο Σάρας να πηγαίνει σε ένα γνώριμο περιβάλλον για τον ίδιο, μπορεί να πηγαίνει στην Βαρκελώνη ως μεσσίας αλλά δεν θα είναι όλα ρόδινα, καθώς καλείται άμεσα να πετύχει. Μπορεί να έχει στα χέρια του ένα ρόστερ που φαίνεται άτρωτο ωστόσο ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και η επιτυχία δεν είναι δεδομένη. Με τον Jasikevicius η Μπαρτσελόνα θα μπει στις σωστές βάσεις, αλλά αυτό βέβαια θέλει δουλειά ώστε να μπορέσουν οι παίκτες να εφαρμόσουν το "ρομποτικό μπάσκετ" που έπαιζε η Ζαλγκίρις.
Μπορεί ο Σάρας να ήταν η πιο safe επιλογή για την Μπαρτσελόνα αλλά υπάρχουν ερωτηματικά δίπλα στο όνομα του. Ποιά είναι αυτά;
Ο Σάρας για πρώτη φορά στην καριέρα του καλείται να προπονήσει superstars οι οποίοι μάλιστα διψάνε για διακρίσεις. Το ένα ερώτημα είναι λοιπόν αν θα συνεχίσει αυτόν τον "κυριαρχικό κοουτσάρισμα" και στην Μπαρτσελόνα, όπου όλα περνούν υπό τον έλεγχό του.
Το άλλο ερώτημα είναι πως θα λειτουργήσει σε μια ομάδα κάτω από αφόρητη πίεση;
Η Μπαρτσελόνα για πρώτη φορά μετά την Pascual εποχή φαίνεται να έχει το πακέτο ώστε να ανέβει και πάλι στην κορυφή, ωστόσο η διοίκηση και ο κόσμος των Μπλαουγκράνα πρέπει να έχουν υπομονή καθώς ίσως ..."η νέα Βαρκελώνη δεν θα χτιστεί σε μια μέρα".
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το φετινό της project είναι ένα από τα πλέον φιλόδοξα όλων των εποχών στην Euroleague και αναμένεται σε κάθε περίπτωση με τεράστιο ενδιαφέρον για κάθε μπασκετόφιλο!
ΥΓ. Η ψαλίδα στην Euroleague πάει να ανοίξει επικίνδυνα καθώς πέντε-έξι ομάδες φαίνεται να ξεφεύγουν από τις υπόλοιπες, όπως όλα δείχνουν πάμε σε μια διοργάνωση τριών ταχυτήτων. Μένει να δούμε και τις υπόλοιπες μεταγραφικές κινήσεις για να έχουμε μια πλήρη εικόνα.
ΥΓ2. Laso, Jasikevicius, Ataman, Ιτούδης, Μπαρτζώκας, Σφαιρόπουλος, Messina, Kokoskov οι πάγκοι όλο και δυναμώνουν. Όσο για τον "μεγάλο"; Θα βλέπει από απόσταση, για να ξαναμπεί σύντομα στο παιχνίδι με τις δικές του προϋποθέσεις.
ΥΓ3. Οι φήμες για την απόκτηση του Πάου Γκασόλ από τους Καταλανούς όλο και πληθαίνουν. Εφόσον επαληθευθούν, το φετινό ρόστερ των Μπλαουγκράνα δείχνει να ξεφεύγει ακόμα και για τα άλλα μεγαθήρια της διοργάνωσης (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Εφές).
