';
?>
We feel devotion
DataCenter
ELFantasist
Απονομή Δικαιοσύνης
Ο Φαντασιόπληκτος αναλύει τους δύο φιναλίστ της διοργάνωσης μετά από όσα διαδραματίστηκαν στους δύο συγκλονιστικούς ημιτελικούς του Final Four της Κολωνίας
Δημοσιεύτηκε: 28/05/2021 13:04
Ο Φαντασιόπληκτος είναι ένας φαντασιακός παίκτης που γνωρίζει τόσο καλά τις ομάδες, τα ρόστερ, τις αδυναμίες και τις δυνατότητες των παικτών, ώστε να είναι σε θέση να προβλέπει τι ακριβώς θα συμβεί στα παιχνίδια της Euroleague πριν ακόμα ξεκινήσουν. Λόγω αυτή της υπερδύναμης που διαθέτει, οι «προβλέψεις» του είναι ουσιαστικά ανασκοπήσεις της αγωνιστικής που θα ακολουθήσει.
Στο μπάσκετ, όπως άλλωστε και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, στο τέλος θα πάρεις αυτό που αξίζεις. Είναι σαν να υπάρχει μία συμπαντική αρχή η οποία απονέμει στο τέλος δικαιοσύνη ακόμα και αν φαινομενικά τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν διαφορετική τροπή. Κάθε απόσταση στα μαθηματικά έχει ένα σημείο εκκίνησης, μια απαρχή, που στοχεύει να φτάσει σε έναν συγκεκριμένο προορισμό. Το θέμα είναι όμως ότι με την προσθήκη της μεταβλητής του χρόνου, όταν μιλάμε δηλαδή για χωρόχρονο, η πορεία αυτή δεν είναι σχεδόν ποτέ γραμμική, αλλά έχει πολλαπλά παρακλάδια και πισωγυρίσματα που ποτέ δεν υπολόγιζες ότι θα συναντούσες στη πορεία.
Η Εφές ξεκίνησε το 2018 μία αξιοθαύμαστη πορεία από την τελευταία θέση της βαθμολογίας προς την κορυφή της Euroleague. Αυτό το ταξίδι προς τον πρωταθλητισμό διήρκεσε μόλις μία σεζόν, με την τουρκική ομάδα να εντυπωσιάζει με τις μεταγραφικές της κινήσεις, να μοιράζει εξαιρετικά τους ρόλους και να παρουσιάζει ένα αξιόμαχο σύνολο σε άμυνα και επίθεση. Με ρόστερ υψηλών δυνατοτήτων, παίκτες εξελίξιμους αλλά και mindset πρωταθλητισμού, η ομάδα όχι μόνο σκαρφάλωσε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, αλλά έφτασε να παίξει στον τελικό του 2019, που λύγισε στις λεπτομέρειες εναντίον μίας πανίσχυρης ΤΣΣΚΑ. Η διοίκηση της Εφές φρόντισε ορθώς να παραμείνουν τα ίδια υλικά της επιτυχίας στην ομάδα, με αποτέλεσμα τη σεζόν 2019/20 η ομάδα να εμφανίζεται ασταμάτητη και ένα επίπεδο πιο πάνω σε σχέση με τις υπόλοιπες, πριν τη ...σταματήσει το ξέσπασμα της πανδημίας και η πρωτοφανής απόφαση διακοπής της σεζόν από τους μετόχους της Euroleague. Στην αρχή της φετινής σεζόν, η Εφές εμφανίστηκε ασύνδετη, σαν να είχε χάσει τη σπιρτάδα της και σαν η πανδημία να της είχε κλέψει το όνειρο και το κουράγιο της διεκδίκησης της κορυφής. Όταν όμως ο μεγάλος ηγέτης της, Shane Larkin, επέστρεφε από την Αμερική για να ενσωματωθεί στην ομάδα μετά τον τραυματισμό του, έκανε μία δήλωση από το μέλλον: "ελάτε να με ξαναρωτήσετε τον Απρίλιο για την αγωνιστική κατάσταση της Εφές».
Μετά από πολυετή απουσία από Final Four (από το 2014) και μια δεκαετία μακριά από το τρόπαιο (2010), η Μπαρτσελόνα επέλεξε τον πιο σίγουρο δρόμο να ανεβάσει σημαντικά το 2019 τον προϋπολογισμό της, να φέρει αστέρες εκατομμυρίων στην ομάδα και να στελεχώσει ένα πανίσχυρο ρόστερ στο οποίο το ζητούμενο δεν ήταν πλέον η εξελιξιμότητα των παικτών και το χτίσιμο της ομάδας, αλλά το δέσιμο και η απονομή ρόλων ανάμεσα στους πολλούς αστέρες της. Ήταν φυσικό και επόμενο λοιπόν η ομάδα να κινείται τη τελευταία διετία στις παρυφές της κορυφής και τον περισσότερο καιρό στη κορυφή της γενικής κατάταξης της Euroleague. Ωστόσο, το εμπόδιο των playoffs με την σταχτοπούτα της διοργάνωσης Ζενίτ αποδείχθηκε δύσκολο να ξεπεραστεί και μας έβαλε σε αμφιβολίες σχετικά όχι τόσο με την αγωνιστική, αλλά με τη ψυχολογική ετοιμότητα της ομάδας να κατακτήσει τη κορυφή. Στο τελευταίο αυτό κομμάτι σημαντικό ρόλο έπαιξε και θα παίξει στον τελικό η μεγάλη επιστροφή του Pau Gasol, ενός παίκτη-θρύλου που γύρισε στη Βαρκελώνη για να σηκώσει το μόνο τρόπαιο που λείπει από τη πλούσια συλλογή του, το βαρύτιμο τρόπαιο της Euroleague. Το σύμπαν λοιπόν συνωμότησε ώστε οι δύο ομάδες που βρίσκονταν στην κορυφή τη χρονική στιγμή που πάγωσε η περσινή σεζόν λόγω της πανδημίας, να δώσουν ραντεβού στον τελικό της διοργάνωσης της φετινής χρονιάς!
Όσον αφορά τους παίκτες που ξεχώρισαν στους ημιτελικούς και μας έφεραν πόντους στο αγαπημένο μας fantasy κι εκεί φάνηκε να επιβραβεύονται οι κόποι μιας δύσκολης χρονιάς, με τους πρωταγωνιστές να κουβαλάνε πάλι την ομάδα τους στα δύσκολα. Ο MVP Vasilje Micic και ο διπλανός του Shane Larkin ήταν συγκλονιστικοί και οδήγησαν με μαεστρία την ομάδα τους στο δεύτερο συνεχόμενο τελικό της διοργάνωσης, ξεπερνώντας το εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ η οποία πλήρωσε όπως ήταν αναμενόμενο τους τραυματισμούς και τις κόντρες κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης φετινής σεζόν. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των παικτών του Φαντασιόπληκτου στο fantasy Will Clyburn και Toko Shengelia, o Iffe Lundberg δεν είναι Mike James και ο Johannes Voigtmann δεν είναι Nikola Milutinov, οπότε ένα φαινομενικά ισορροπημένο ματσάρισμα έγειρε ελαφρώς προς τη πλευρά της πληρέστερης αρμάδας του Ergin Ataman.
Στον άλλο ημιτελικό, οι συνήθεις ύποπτοι πάλεψαν κι εδώ για τις ομάδες τους. Η «μετάλλαξη» του Nikola Mirotic στα playoffs του στοίχισε το βραβείο του MVP της regular season, αλλά ξαναμεταμορφώθηκε στη Κολωνία και έχει βάλει πλώρη για το βραβείο του MVP του Final Four. Μεγάλη εμφάνιση και από τον Brandon Davies, ο οποίος συνέχισε από εκεί που το άφησε στα playoffs, αλλά και του Cory Higgins, του μόνου σταθερά αξιόπιστου guard στην επίθεση της Μπαρτσελόνα. Από τους ηττημένους ξεχώρισε πάλι ο Shavon Shields, σε μία all-around εμφάνιση-επιστέγασμα της εκπληκτικής χρονιάς που είχε με την ομάδα του Μιλάνου.
Ας γυρίσουμε λοιπόν τους δείκτες των ρολογιών μας έναν χρόνο πίσω, ας προσποιηθούμε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβεί και ας απολαύσουμε τον τελικό που μας χρωστούσε η διοργάνωση, τη τιτανομαχία ανάμεσα στην Εφές και τη Μπαρτσελόνα.
Στο μπάσκετ, όπως άλλωστε και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, στο τέλος θα πάρεις αυτό που αξίζεις. Είναι σαν να υπάρχει μία συμπαντική αρχή η οποία απονέμει στο τέλος δικαιοσύνη ακόμα και αν φαινομενικά τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν διαφορετική τροπή. Κάθε απόσταση στα μαθηματικά έχει ένα σημείο εκκίνησης, μια απαρχή, που στοχεύει να φτάσει σε έναν συγκεκριμένο προορισμό. Το θέμα είναι όμως ότι με την προσθήκη της μεταβλητής του χρόνου, όταν μιλάμε δηλαδή για χωρόχρονο, η πορεία αυτή δεν είναι σχεδόν ποτέ γραμμική, αλλά έχει πολλαπλά παρακλάδια και πισωγυρίσματα που ποτέ δεν υπολόγιζες ότι θα συναντούσες στη πορεία.
Η Εφές ξεκίνησε το 2018 μία αξιοθαύμαστη πορεία από την τελευταία θέση της βαθμολογίας προς την κορυφή της Euroleague. Αυτό το ταξίδι προς τον πρωταθλητισμό διήρκεσε μόλις μία σεζόν, με την τουρκική ομάδα να εντυπωσιάζει με τις μεταγραφικές της κινήσεις, να μοιράζει εξαιρετικά τους ρόλους και να παρουσιάζει ένα αξιόμαχο σύνολο σε άμυνα και επίθεση. Με ρόστερ υψηλών δυνατοτήτων, παίκτες εξελίξιμους αλλά και mindset πρωταθλητισμού, η ομάδα όχι μόνο σκαρφάλωσε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, αλλά έφτασε να παίξει στον τελικό του 2019, που λύγισε στις λεπτομέρειες εναντίον μίας πανίσχυρης ΤΣΣΚΑ. Η διοίκηση της Εφές φρόντισε ορθώς να παραμείνουν τα ίδια υλικά της επιτυχίας στην ομάδα, με αποτέλεσμα τη σεζόν 2019/20 η ομάδα να εμφανίζεται ασταμάτητη και ένα επίπεδο πιο πάνω σε σχέση με τις υπόλοιπες, πριν τη ...σταματήσει το ξέσπασμα της πανδημίας και η πρωτοφανής απόφαση διακοπής της σεζόν από τους μετόχους της Euroleague. Στην αρχή της φετινής σεζόν, η Εφές εμφανίστηκε ασύνδετη, σαν να είχε χάσει τη σπιρτάδα της και σαν η πανδημία να της είχε κλέψει το όνειρο και το κουράγιο της διεκδίκησης της κορυφής. Όταν όμως ο μεγάλος ηγέτης της, Shane Larkin, επέστρεφε από την Αμερική για να ενσωματωθεί στην ομάδα μετά τον τραυματισμό του, έκανε μία δήλωση από το μέλλον: "ελάτε να με ξαναρωτήσετε τον Απρίλιο για την αγωνιστική κατάσταση της Εφές».
Μετά από πολυετή απουσία από Final Four (από το 2014) και μια δεκαετία μακριά από το τρόπαιο (2010), η Μπαρτσελόνα επέλεξε τον πιο σίγουρο δρόμο να ανεβάσει σημαντικά το 2019 τον προϋπολογισμό της, να φέρει αστέρες εκατομμυρίων στην ομάδα και να στελεχώσει ένα πανίσχυρο ρόστερ στο οποίο το ζητούμενο δεν ήταν πλέον η εξελιξιμότητα των παικτών και το χτίσιμο της ομάδας, αλλά το δέσιμο και η απονομή ρόλων ανάμεσα στους πολλούς αστέρες της. Ήταν φυσικό και επόμενο λοιπόν η ομάδα να κινείται τη τελευταία διετία στις παρυφές της κορυφής και τον περισσότερο καιρό στη κορυφή της γενικής κατάταξης της Euroleague. Ωστόσο, το εμπόδιο των playoffs με την σταχτοπούτα της διοργάνωσης Ζενίτ αποδείχθηκε δύσκολο να ξεπεραστεί και μας έβαλε σε αμφιβολίες σχετικά όχι τόσο με την αγωνιστική, αλλά με τη ψυχολογική ετοιμότητα της ομάδας να κατακτήσει τη κορυφή. Στο τελευταίο αυτό κομμάτι σημαντικό ρόλο έπαιξε και θα παίξει στον τελικό η μεγάλη επιστροφή του Pau Gasol, ενός παίκτη-θρύλου που γύρισε στη Βαρκελώνη για να σηκώσει το μόνο τρόπαιο που λείπει από τη πλούσια συλλογή του, το βαρύτιμο τρόπαιο της Euroleague. Το σύμπαν λοιπόν συνωμότησε ώστε οι δύο ομάδες που βρίσκονταν στην κορυφή τη χρονική στιγμή που πάγωσε η περσινή σεζόν λόγω της πανδημίας, να δώσουν ραντεβού στον τελικό της διοργάνωσης της φετινής χρονιάς!
Όσον αφορά τους παίκτες που ξεχώρισαν στους ημιτελικούς και μας έφεραν πόντους στο αγαπημένο μας fantasy κι εκεί φάνηκε να επιβραβεύονται οι κόποι μιας δύσκολης χρονιάς, με τους πρωταγωνιστές να κουβαλάνε πάλι την ομάδα τους στα δύσκολα. Ο MVP Vasilje Micic και ο διπλανός του Shane Larkin ήταν συγκλονιστικοί και οδήγησαν με μαεστρία την ομάδα τους στο δεύτερο συνεχόμενο τελικό της διοργάνωσης, ξεπερνώντας το εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ η οποία πλήρωσε όπως ήταν αναμενόμενο τους τραυματισμούς και τις κόντρες κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης φετινής σεζόν. Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των παικτών του Φαντασιόπληκτου στο fantasy Will Clyburn και Toko Shengelia, o Iffe Lundberg δεν είναι Mike James και ο Johannes Voigtmann δεν είναι Nikola Milutinov, οπότε ένα φαινομενικά ισορροπημένο ματσάρισμα έγειρε ελαφρώς προς τη πλευρά της πληρέστερης αρμάδας του Ergin Ataman.
Στον άλλο ημιτελικό, οι συνήθεις ύποπτοι πάλεψαν κι εδώ για τις ομάδες τους. Η «μετάλλαξη» του Nikola Mirotic στα playoffs του στοίχισε το βραβείο του MVP της regular season, αλλά ξαναμεταμορφώθηκε στη Κολωνία και έχει βάλει πλώρη για το βραβείο του MVP του Final Four. Μεγάλη εμφάνιση και από τον Brandon Davies, ο οποίος συνέχισε από εκεί που το άφησε στα playoffs, αλλά και του Cory Higgins, του μόνου σταθερά αξιόπιστου guard στην επίθεση της Μπαρτσελόνα. Από τους ηττημένους ξεχώρισε πάλι ο Shavon Shields, σε μία all-around εμφάνιση-επιστέγασμα της εκπληκτικής χρονιάς που είχε με την ομάδα του Μιλάνου.
Ας γυρίσουμε λοιπόν τους δείκτες των ρολογιών μας έναν χρόνο πίσω, ας προσποιηθούμε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβεί και ας απολαύσουμε τον τελικό που μας χρωστούσε η διοργάνωση, τη τιτανομαχία ανάμεσα στην Εφές και τη Μπαρτσελόνα.
