OUT OF THE BOX

Arvydas Sabonis: Κόντρα στον άνεμο

Η μοναδικότητα του Sabonis εντός παρκέ φάνηκε από πολύ νωρίς. Η πορεία του υπήρξε τουλάχιστον μυθιστορηματική με το παρασκήνιο να δημιουργεί ίσως το μεγαλύτερο "αν" του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος | lampropoulos@basketstories.net

Δημοσιεύτηκε: 21/01/2023 01:54

Δέκα χρόνια πριν την οριστική πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ζαλγκίρις θα προσθέσει στο δυναμικό της έναν 16χρονο ψηλό με ασυνήθιστη τεχνική ικανότητα. Δίπλα στον Arvydas Sabonis θα βρεθούν οι Kurtinaitis και Jovaisa και για πρώτη φορά μετά από χρόνια μια ομάδα θα μπορέσει να κοιτάξει στα μάτια την ΤΣΣΚΑ εντός συνόρων. Έπειτα από εννιά σερί κατακτήσεις και 15 τα τελευταία 16 χρόνια, η ΤΣΣΚΑ θα χάσει τον τίτλο του πρωταθλητή το 1985 από την Ζαλγκίρις. Το ίδιο θα συμβεί και τις επόμενες χρονιές (1986 και 1987), δείγμα του σπουδαίου ταλέντου της ομάδας.





Οι Σοβιετικοί έχοντας αντιληφθεί την μοναδικότητα του Arvydas του δίνουν θέση στην εθνική ομάδα ήδη από το 1982 σε ηλικία 17 χρονών. Όπως συμβαίνει πάντα, μια αθλητική επιτυχία και δη σε εθνικό επίπεδο αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για την πολιτική σκηνή. Ο μεγάλος εχθρός των Σοβιετικών είναι οι ΗΠΑ, ενώ εντός Ευρώπης, το μίσος προς την Γιουγκοσλαβία από τη ρήξη του Τίτο με τον Στάλιν δεν έχει καταλαγιάσει. Οι ίδιοι περίπου συσχετισμοί υπάρχουν και στο μπάσκετ με την Γιουγκοσλαβία να αποτελεί το αντίπαλο δέος της Σοβιετικής Ένωσης στην Ευρώπη.

Ο Sabonis με ύψος 2,21μ. φαντάζει τρομακτικός. Το ύψος και η δύναμη που διαθέτει του επιτρέπουν να κυριαρχεί κάτω από την ρακέτα δίνοντας σκορ και ριμπάουντ. To μπάσκετ της εποχής επιβάλει την χρησιμοποίηση των "γιγάντων". Πρωτίστως ως αμυντικό όπλο κάθε ψηλός είναι απαραίτητος, ενώ αν μπορεί τεχνικά να δώσει επιθετικές λύσεις τότε είναι το απόλυτο για την θέση εκείνης της εποχής. Alexander Belostenny, Vladimir Tkachenko, Vlade Divac, Dino Radja, Stojko Vrankovic είναι μερικοί από τους ψηλούς της Ευρώπης που πετυχαίνουν όμως κανείς τους δεν έχει την ιδιαιτερότητα του Λιθουανού. O Sabonis είναι φανερά μπροστά από την εποχή του αφού μπορεί να κινηθεί μακριά από την ρακέτα, δεν διστάζει να σουτάρει από μέση απόσταση και ενίοτε από το τρίποντο. Αν όμως υπάρχει ένα στοιχείο που κανείς ψηλός δεν είχε δείξει μέχρι τότε, αυτό είναι η δημιουργία. Έχοντας γνώση του χώρου και των θέσεων συμπαικτών και αντιπάλων ο Sabonis μπορούσε να τροφοδοτήσει με περίτεχνο τρόπο τον παίκτη που είχε το πλεονέκτημα. Η μοναδικότητά του συμβάλει τα μέγιστα στις επιτυχίες της εθνικής. Κατακτά το Παγκόσμιο το 1982 και φτάνει στον τελικό το 1986. Στην Ευρώπη θα φτάσει στην κορυφή το 1985 και θα τερματίσει στην τρίτη θέση στα τουρνουά των 1983 και 1989. Όμως το πραγματικό καμάρι των Σοβιετικών είναι το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην Σεούλ το 1988.





Οι Ολυμπιακοί αγώνες τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Σοβιετική Ένωση ήταν η πιο άμεση ευκαιρία να δείξουν σε όλο τον κόσμο την ανωτερότητά τους. Το μπάσκετ δεν αποτελούσε εξαίρεση με την αρχή του κακού να είναι ο τελικός των Ολυμπιακών του Μονάχου το 1972. Στον πιο μαύρο τελικό Ολυμπιακών Αγώνων του αθλήματος οι ΗΠΑ πανηγύρισαν δύο φορές την νίκη τους, όμως οι διαιτητές ακύρωσαν τα τελευταία τρία δευτερόλεπτα και τις δύο φορές. Στην τρίτη ευκαιρία τους οι Σοβιετικοί κατάφεραν να σκοράρουν κλέβοντας το χρυσό. Το 1976 το χρυσό θα πάει στις ΗΠΑ όμως το 1980 οι Ολυμπιακοί θα διεξαχθούν στην Μόσχα. Οι ΗΠΑ θα κάνουν μποϊκοτάζ των αγώνων και θα πιέσουν όλες τις χώρες επιρροής τους να ακολουθήσουν. Συνολικά 66 χώρες θα αρνηθούν την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς όχι όμως και η Γιουγκοσλαβία που θα πάρει το χρυσό. Οι επόμενοι Ολυμπιακοί θα οριστούν χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις σε Αμερικανικό έδαφος (Los Angeles) και είναι η σειρά των Σοβιετικών για μποϊκοτάζ.

Στη Σεούλ το 1988, επιτέλους 159 χώρες θα συμμετάσχουν με το μπάσκετ να επιστρέφει στην κανονικότητα. Για τις δύο πλευρές είναι η μεγάλη ώρα αλλά γνωρίζουν και οι δύο πως η Γιουγκοσλαβία διαθέτει επίσης μια εκρηκτική ομάδα. Ο ψυχρός πόλεμος οδεύει προς το τέλος, Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία βρίσκονται μια ανάσα μακριά από τη σύγκρουση και η Αμερική θέλει να δείξει με απόλυτο τρόπο πως κυριαρχεί. Στον ημιτελικό οι Σοβιετικοί θα αποκλείσουν τις ΗΠΑ και στο μεγάλο τελικό θα επικρατήσουν των Γιουγκοσλάβων με τον Sabonis να πετυχαίνει 20 πόντους και να μαζεύει 15 ριμπάουντ απέναντι σε Divac, Radja και Vrankovic. O αποκλεισμός των ΗΠΑ από τους Σοβιετικούς είναι το έναυσμα για την απόφαση να αγωνιστούν οι αστέρες του NBA με την Αστερόεσσα. Ο δρόμος της Dream Team ξεκινά ουσιαστικά από την Σεούλ.

Η αγωνιστική αξία του Sabonis δεδομένη, όμως το θαύμα της Σεούλ θα αλλάξει το status του μια για πάντα. Στο ζοφερό πολιτικό σκηνικό και στη διαφαινόμενη ανεξαρτησία της Λιθουανίας που θα ολοκληρωνόταν λίγα χρόνια αργότερα, η λαμπερή χρυσόσκονη του φειδωλού Arvydas δεν θα μπορούσε να περάσει ανεκμετάλλευτη. O Οζόλας εντέχνως θα τον προσφωνούσε στις συγχαρητήριες ευχές ως το "ψηλότερο βουνό της χώρας" με τον Σακαλάουσκας να μην το αφήνει αναπάντητο με το ποιητικό "όλοι χανόμαστε στην σκιά του Έλμπρους". Βλέπετε η γεωγραφική θέση της Λιθουανίας και φυσικά των χωρών της ευρύτερης περιοχής είναι γνωστή για τις πολλές λίμνες, τα ελάχιστα οροπέδια και φυσικά την απουσία βουνών εν αντιθέσει με αυτό της σημερινής Ρωσίας, αφού το Έλμπρους του Καυκάσου είναι το ψηλότερο σημείο ολόκληρης της Ευρώπης. Όσο οι δύο πλευρές παλεύουν, ο Arvydas παραμένει "αιχμάλωτος" προσδοκώντας στην προσωπική ελευθερία του αλλά και της χώρας του.


Το Σοβιετικό καθεστώς πανηγυρίζει βλέποντας "το θαύμα της φύσης" όπως θα μείνει στην ιστορία να κυριαρχεί. Γνωστό για την σκληρότητά του έχει ωθήσει δύο χρόνια νωρίτερα τον άνθρωπο Arvydas στα ψυχολογικά και σωματικά όριά του με απολυταρχικό τρόπο. Ο Sabonis είχε κόψει τον αχίλλειο τένοντα την άνοιξη του 1986. Αυτός ο τραυματισμός εκείνη την εποχή ήταν αρκετός να σταματήσει καριέρες ειδικότερα στην Ευρώπη που η αθλητιατρική είναι στα σπάργανα. Για τον Sabonis είναι η δεύτερη φορά που το παθαίνει. Η Σοβιετική ένωση που θεωρεί αναντικατάστατο τον Λιθουανό θα τον πιέσει να αγωνιστεί κανονικά στον Παγκόσμιο.



Εντυπωσιασμένοι από αυτόν οι Portland Blazers θα επιλέξουν τον Sabonis στην 24η θέση του draft ελπίζοντας να κάνει το δύσκολο ταξίδι. Παρά τους πόνους ο Sabonis θα υποχρεωθεί να παίξει κανονικά για τη σοβιετική λίγκα την επόμενη χρονιά όπου θα κατακτήσει τον τρίτο σερί τίτλο με την Ζαλγκίρις παίζοντας με ένα πόδι. Το καμάρι της Σοβιετικής Ένωσης θα πρέπει να μείνει εντός συνόρων με κάθε κόστος. ‘Oσο το κράτος παραμένει ισχυρό κανείς δεν μπορεί να φύγει από την αγκαλιά του. Ο Sabonis είναι φυλακισμένος στην Ανατολική Ευρώπη μαζί με όλους τους μεγάλους αθλητές, με δύο προορισμούς να είναι αναντίρρητα απαγορευτικοί. Σοβιετική Ένωση, ΗΠΑ και Γιουγκοσλαβία συνυφαίνουν τον κρατικό ιστό μίσους μεταξύ τους. Δυστυχώς όλες οι πλευρές καταβάλλουν τα μέγιστα προκειμένου το ίδιο μίσος να περάσει στα έθνη.

Ότι είναι ο Stalin για την Σοβιετική Ένωση στα χρόνια ακμής του, το ίδιο είναι ο Gomelsky για το Σοβιετικό μπάσκετ. Με Εβραϊκές ρίζες ο υπεύθυνος της εθνικής ομάδας έχει στόχο να βρει και να δουλέψει οποιοδήποτε Σοβιετικό ταλέντο προκειμένου η εθνική να κυριαρχεί σε όλα τα τουρνουά έχοντας τον απόλυτο έλεγχο. Όπως είναι αναμενόμενο η σχέση του με τον Sabonis περνάει από μύρια κύματα. Είναι αυτός που επιβάλλει στο Λιθουανό να αγωνιστεί χωρίς την κατάλληλη αποθεραπεία. Είναι όμως θύτης και θύμα ταυτόχρονα αφού λόγω καταγωγής, το προσωπικό διαβατήριό του έχει κατασχεθεί από τις μυστικές υπηρεσίες της KGB πριν 25 χρόνια λόγω του φόβου πιθανής "απόδρασης". Εγκλωβισμένος και αυτός στο δικό του βασίλειο, αποφασίζει να σπάσει τα δεσμά του Arvydas και θα είναι καταλυτικός για την συνέχεια.

Σαν μια προσπάθεια λύτρωσης από μέρους του προσπαθεί και καταφέρνει ώστε ο Λιθουανός να έχει την καλύτερη ιατρική υποστήριξη. Είναι άλλωστε φανερό πως χωρίς σωστή προσέγγιση θεραπείας ο Sabonis ενδεχομένως να μην μπορεί καν να τρέξει το γήπεδο. Παρά τις δυσκολίες που αγγίζουν κινηματογραφικά όρια και αστικό μύθο, ο Sabonis αποστέλλεται πρωτοφανώς στις ΗΠΑ για θεραπείες εν μέσω της σεζόν. Πρέπει να προλάβει τους Ολυμπιακούς της Σεούλ.



Στο Portland πιστεύουν ότι ο Λιθουανός είναι πιο κοντά από ποτέ στη μεγάλη αλλαγή. Ο Clyde Drexler πιέζει την ομάδα να εντάξει τον ψηλό με κάθε κόστος. Το αντίπαλο δέος του Michael Jordan νιώθει πως η ομάδα είναι κοντά στον τίτλο. Ξέρει πως με τον Sabonis θα έχει την απαραίτητη υποστήριξη να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου. Δυστυχώς δεν θα υπάρξουν ποτέ συμπαίκτες. Αργότερα ο Drexler θα δηλώσει πως αν ο Sabonis ερχόταν το 1989 στο Portland θα κατακτούσαν μαζί τέσσερα με έξι δαχτυλίδια. Για τον ίδιο οι Bulls δεν κυριάρχησαν μόνο λόγω του Jordan αλλά κυρίως λόγω του συνόλου και της εκπληκτικής υποστήριξης των υπόλοιπων σε αυτόν. Με τον Sabonis στο πλάι του η ιστορία θα άλλαζε. Αν κρίνουμε τους δύο τελικούς NBA το '90 και '92 ίσως ο συμπαθής Clyde να μην έχει άδικο στους ισχυρισμούς του.

Η συμφωνία της Μάλτας μεταξύ Bush και Gorbachev μαζί με την πτώση του τείχους του Βερολίνου αλλάζουν το πνεύμα της Ευρώπης. Αβυσσαλέο σκοτάδι θα απλωθεί σε Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία στην απότομη αλλαγή της επόμενης ημέρας. Οι ΗΠΑ θα σκηνοθετήσουν ακόμα μια φορά το σκοτεινό και καταλυτικό παρασκήνιο. Για τις φυλακισμένες ανθρώπινες ψυχές τα σύνορα πέφτουν και είναι η ευκαιρία να δραπετεύσουν άμεσα από το αποπνικτικό και θολό τοπίο. Για αυτούς που μένουν πίσω νέες δοκιμασίες ξεκινούν όταν εμφύλιοι και διασπάσεις φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο οικογένειες και αδέρφια.



Στο Κάουνας o Arvydas θα μεγαλώσει μαζί με τον Sarunas. Θα είναι αντίπαλοι στα παρκέ, ο ένας με την φανέλα της Ζαλγκίρις και ο άλλος με αυτή της Statyba. Στην εθνική θα μεγαλουργήσουν, θα μοιραστούν το ίδιο δωμάτιο και τα όνειρα να ανταγωνιστούν τους καλύτερους. Το 1989 είναι η ευκαιρία του μεγάλου Sarunas Marciulionis να ανοίξει τα φτερά του στο NBA για λογαριασμό των Golden State Warriors. Προσπαθεί να πείσει τον Sabonis να ταξιδέψει στο Portland που τον περιμένουν ανυπόμονα. Χρησιμοποιεί ακόμα και το χαρτί του "εχθρού" Divac που θα θα βρεθεί το ίδιο καλοκαίρι στους Lakers ως draft πρώτου γύρου, δύο μόλις θέσεις κάτω από την θέση του Sabonis πίσω στο 1986. Διαφορετικοί παίκτες και χαρακτήρες, είναι λογικό να διαφωνούν και να βλέπουν τον κόσμο από άλλη οπτική γωνία. Ο ένας βάζει φωτιά στο καλάθι από οποιαδήποτε απόσταση, εκρηκτικός στις αντιδράσεις του, μιλάει και κοντράρεται. Ο άλλος παρά το εντυπωσιακό παρουσιαστικό του προτιμά να μιλάει με τις κινήσεις του, μετρημένος στους πανηγυρισμούς και στις αντιδράσεις του, σκύβει το κεφάλι παρά τα μεγαλειώδη επιτεύγματά του και σχεδόν ποτέ δεν κοιτάει την κερκίδα. Αντίθετα σε παραινέσεις και προγνωστικά, ο μεγάλος Sabonis θα επιλέξει απροσδόκητα την Ισπανία.



Δεν είναι ξεκάθαρο τι τον οδήγησε σε αυτήν την απόφαση. Είχε μεγαλώσει σε κλίμα απέχθειας για τις ΗΠΑ και σε εκείνο το χρονικό σημείο των μεγάλων αλλαγών ίσως αυτό να μέτρησε λίγο στο μυαλό του. Ίσως πάλι ο εγγενής φόβος για τον απαγορευμένο προορισμό να έμενε άσβεστος. Το καθεστώς πίεσης κουράζει το μυαλό και η Ισπανία ήταν ο ιδανικός προορισμός να παίξει επιτέλους το άθλημα που αγαπάει χωρίς υπερβολές και ακραίες συνθήκες. Ο τραυματισμός σημάδευε κορμί και πνεύμα γνωρίζοντας πως δεν θα μπορούσε να είναι πια ο ίδιος. Ίσως πάλι η δυνατότητα για πρώτη φορά να διαπραγματευτεί ελεύθερα το συμβόλαιό του να ήταν και αυτός λόγος να διαλέξει την πιο φιλόξενη και λιγότερο ανταγωνιστική Ισπανία. Ήταν ήδη 25 ετών με πραγματικά επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό και το ρίσκο ήταν εμφανώς μικρότερο. Στην Ισπανία περνά συνολικά έξι χρόνια, πρώτα για την Valladolid και στην συνέχεια για την Ρεάλ. Κατακτά εγχώριους τίτλους και το Ευρωπαϊκό το 1995 απέναντι στον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη. O ίδιος θα ισχυριστεί "η Ισπανία μου φέρνει τα ίδια συναισθήματα με αυτά ενός παιδιού που σκέφτεται το σπίτι των καλοκαιρινών του διακοπών".



Την ίδια χρονιά ο Drexler θα φύγει από το αγαπημένο του Portland για τους Houston Rockets. Είναι εκείνο το καλοκαίρι που ο γίγαντας του Κάουνας θα πάρει την απόφαση να παίξει επιτέλους για το Portland σε ηλικία 31 ετών. Δεν είναι ο ίδιος που είχαν επιλέξει στο draft του '86. Μάλιστα ο θρύλος λέει πόσο τόσο πολύ υπαγόρευε το πολιτικό κλίμα της εποχής την άρνηση στις ΗΠΑ, που ο Sabonis έμαθε για το τελικό draft pick από ένα περιοδικό και όχι από επίσημη πηγή. Αναμφισβήτητα ο τελευταίος μεγάλος χορός του πραγματικού Sabonis ήταν ο τελικός της Σεούλ. Ακόμα και έτσι όμως θα μετρήσει πάνω από 10 πόντους σε κάθε παιχνίδι. Στα playoffs θα δείξει σε όλους τι σημαίνει να παίζεις με μυαλό. Θα αποκλειστούν από τους Jazz αλλά ο ίδιος θα μετρήσει 23,6 πόντους και 10,2 ριμπάουντ. Είναι εκείνη η στιγμή που ο Bob Whitsitt (πρόεδρος της ομάδας από το '94) θα πει με μπόλικη δόση χιούμορ "τελικά θα έπρεπε να τον είχαμε απαγάγει δέκα χρόνια πριν". Σε ηλικία 31 ετών θα μπει στην NBA ALL-Rookie Team. Θα αγωνιστεί για το Portland συνολικα εφτά χρόνια με ένα διάλειμμα για την Ζαλγκίρις το 2002 όπου και θα κλείσει την καριέρα του το 2004 πάλι με την πράσινη αγαπημένη φανέλα του.



Τις περισσότερες φορές για να αντιληφθούμε το απόλυτο μέγεθος χρειαζόμαστε ένα συγκριτικό μέγεθος που να μας είναι οικείο. Ο πιο δυνατός και κυριαρχικός center τουλάχιστον στην νέα γενιά του NBA είναι αναμφισβήτητα ο Shaquille O'Neal. Είναι ο άνθρωπος που για χάρη του το NBA εισήγαγε τον κανονισμό πως ο αθλητής που προκαλεί φθορά στην μπασκέτα ακόμα και ακούσια τιμωρείται με τεχνική ποινή. Ναι, ο Shaq είναι υπεύθυνος για τις περισσότερες καταστροφές μπασκέτας στο NBA από οποιονδήποτε άλλον. Ο Sabonis αντιμετώπισε 21 φορές σε αγώνες κανονικής διάρκειας τον Shaq. Τον κέρδισε τις 11.



Ο Sabonis βρισκόταν σταθερά στο Portland , ενώ για το μεγαλύτερο διάστημα ο Shaq ήταν στους Lakers. Το 2000 οι ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες για τους τελικούς της Δύσης. Μαζί με τον Sabonis υπήρχαν ο 34χρονος Scottie Pippen και ο Rasheed Wallace. Ο Shaq είχε μαζί του των 21 ετών Kobe Bryant και τον τρεις φορές all-star Glen Rice. Ακόμα και έτσι οι Lakers χρειάστηκαν ένα μικρό θαύμα ώστε να επικρατήσουν με 4-3 νίκες ξεκινώντας το three peat. Σε αυτήν την σειρά ο Sabonis αγωνίστηκε για 31,2 λεπτά ανά παιχνίδι, ενώ ο Shaq αναγκάστηκε να μείνει στο παρκέ για 45,8. Ο Shaq ήταν 27 ετών οδεύοντας στα καλύτερα χρόνια της καριέρας του. Ο Sabonis ήταν ήδη 35 ετών παίζοντας με ένα κατεστραμμένο πόδι για χρόνια. Στο έβδομο παιχνίδι της σειράς μέσα στην έδρα των Lakers, το Portland ήταν μπροστά με 15 πόντους 10 λεπτά πριν την λήξη. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα "blackout" στην ιστορία του NBA με το Portland να δέχεται επιμέρους σκορ 0-15 σε έξι λεπτά. Ο ειλικρινής Shaq θα δήλωνε "δεν είναι ούτε πιο δυνατός ούτε πιο κυρίαρχος από εμένα, όμως δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα έλεγα τα ίδια αν ήταν στην ηλικία μου".



Για τους περισσότερους η περίπτωση του Sabonis γεννά το ερώτημα του πόσα θα είχε κατακτήσει στην καριέρα του αν ήταν ελεύθερος να επιλέξει τον δρόμο του. Δεν έχουν άδικο. Το καμάρι των Σοβιετικών δυστυχώς έπεσε θύμα της τύχης του, να γεννηθεί την λάθος στιγμή στο λάθος τόπο. Στους Ολυμπιακούς που τόσο πολύ πληγώθηκε για χάρη τους αγωνίστηκε ακόμα δύο φορές. Αυτή την φορά με το αγαπημένο του πράσινο, το χρώμα της ανεξάρτητης Λιθουανίας. Οι Ολυμπιακοί του ‘92 στην Βαρκελώνη είναι οι πρώτοι μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου. Οι περισσότεροι θυμούνται φυσικά την Dream Team αλλά οι συμμετοχές της Κροατίας και Λιθουανίας ως ανεξάρτητα κράτη είναι ακόμα πιο σημαντικές και από το ίδιο το μπάσκετ. Μάλιστα οι Κροάτες θα φτάσουν στο ασημένιο και οι Λιθουανοί στο μικρό τελικό θα αντιμετωπίσουν την Κοινοπολιτεία.

Οι Sabonis και Marciulionis θα βρουν απέναντι τους γνώριμα πρόσωπα και πρώην συμπαίκτες. Από παιδιά είχαν ζήσει μαζί τόσο τις μεγάλες όσο και τις δύσκολες στιγμές, την πίεση και αγωνία της αποστολής. Volkov, Belostenny, Tikhonenko, Miglinieks βρίσκονταν δίπλα τους στον θρίαμβο της Σεούλ. Τώρα είναι στο απέναντι στρατόπεδο φορώντας φανέλες που δεν είναι γνώριμες σε κανέναν. Η Λιθουανία κερδίζει με 86-82 και για τον κόσμο της σημαίνει πολλά παραπάνω από μια αθλητική νίκη και ένα μετάλλιο. Ο μεγαλύτερος αθλητής της νεοσύστατης χώρας στέκεται ακόμα μια φορά όρθιος στο παρκέ, αντάξιος της μεγάλης ιστορίας του. Το πρόσωπό του είναι αλλαγμένο. Πέρασε πολλά, πέτυχε περισσότερα και αντιπροσωπεύει ακόμα πιο πολλά για τους συμπατριώτες του. Η ψυχοσύνθεση του ψυχρού πολέμου αποτυπώνεται στα λόγια και το βουρκωμένο πρόσωπο του Sabonis: "Το μετάλλιο της Σεούλ είναι από χρυσό, το χάλκινο της Βαρκελώνης είναι από την ψυχή μας".