We feel devotion
DataCenter
NBA ANALYSIS
Vince Carter: It is Over
Το άδοξο τέλος μιας τεράστιας καριέρας ενός εκ των πλέον θεαματικών παικτών στην ιστορία του αθλήματος! Vince Carter, σε ευχαριστούμε για όλα!
Επιμέλεια: Μηνάς Καταλαγαριανάκης | minaskat@basketstories.net
Δημοσιεύτηκε: 11/06/2020 20:00
Ένα τέλος που δεν του άξιζε, ένα τέλος που ήρθε αναπάντεχα, ένα τέλος που ήρθε αθόρυβα και όχι μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, με την απόφαση του ΝΒΑ να συνεχίσει με ένα format 22 ομάδων η τεράστια καριέρα του Vince Carter έλαβε τέλος, μια γεμάτη καριέρα με 22 σεζόν σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες.


My first dunk was actually in sixth grade


Η καριέρα του Carter μέχρι να ακούσει το όνομα του από τα χείλη του David Stern στο Draft του 1998 ήταν τυπική, με μια σπουδαία χρονιά στο North Carolina που τον οδήγησε στην πρώτη πεντάδα εκείνου του draft, ωστόσο ο Air Canada δεν ήταν ένα συνηθισμένο κολεγιόπαιδο, καθώς είχε γίνει ήδη γνωστός στο ευρύ κοινό για τον αναμενόμενο λόγο, τα εντυπωσιακά καρφώματα του.




Air Canada




Ο Vinsanity ήταν ένας παίκτης που όλοι ήθελαν να έχουν, ήταν ένας παίκτης που ξεσήκωνε με μια μόνο κίνηση όλο το γήπεδο. Όπως είναι λογικό οι Raptors είχαν ανάγκη έναν τέτοιον παίκτη. Οι Raptors εκείνη την εποχή ήταν ευχή και κατάρα για τους ΝΒΑερς καθώς αρκετοί ήταν οι παίκτες που δεν ήθελαν να παίξουν στον Καναδά σε μια χώρα που το μπάσκετ δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένο σε σχέση με τις ΗΠΑ και δεν ήταν όσο δημοφιλές ήταν το χόκεϋ. Ο Carter δεν ήταν αρνητικός στο να παίξει για τους Raptors (όπου κατέληξε μετά από ανταλλαγή με τον Antawn Jamison). Έτσι η ομάδα του Καναδά από εκεί που ήταν πάντα αποδυναμωμένη είχε πλέον έναν ελπιδοφόρο rookie αλλά και τον Tracy McGrady, με τον οποίον, εκτός από συμπαίκτες, τους έδεναν οικογενειακοί δεσμοί καθώς ήταν μακρινά ξαδέρφια.

Στην rookie του χρονιά ο Air Canada με 18.3 πόντους ανακηρύχτηκε rookie of the year μα το πιο σημαντικό παράσημο εκείνης της σεζόν ήταν ότι με την έκρηξή του και τα εντυπωσιακά καρφώματα του κέρδισε αμέσως τον κόσμο του Καναδά που εκείνη την χρονιά ήρθε κοντά σε ένα άθλημα που δεν ήταν αρκετά διαδεδομένο.




It's Over


Ένα από τα μεγαλύτερα highlight της πλούσιας καριέρας του Vince Carter διαδραματίστηκε στο All Star Game του 2000, εκεί όπου ο Vinsanity μας χάρισε ίσως την καλύτερη παρουσία παίκτη σε διαγωνισμό καρφωμάτων με το απίστευτο show του εκείνο το βράδυ να μνημονεύεται ακόμα και σήμερα...




Carter Effect


Μπορεί απλά να ήταν ένας διαγωνισμός καρφωμάτων και τίποτα περισσότερο αλλά αυτή η "νίκη" του Carter σηματοδοτούσε κατά κάποιο την αλλαγή ολόκληρου του franchise. Από εκείνη την στιγμή τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν καθώς ο Carter έγινε ο "βασιλιάς" μιας ολόκληρης πόλης που εκτός από αγωνιστικά της άλλαξε το status σε πολλούς τομείς. Αρχικά η συμφωνία του Carter με την Nike και η δημιουργία signature shoe άλλαξε αρκετά τις στιλιστικές συνήθειες του Τορόντο καθώς το παπούτσι έγινε ανάρπαστο και οι ουρές στα μαγαζιά ήταν μεγάλες, ενώ μόλις λίγα χρόνια πριν όταν υπήρχε η φρενίτιδα στις ΗΠΑ για τα Jordans στον Καναδά ...ελάχιστοι ενθουσιάστηκαν.

Όσο απίστευτο και αν ακούγεται ο Carter ευθύνεται και για την μεγάλη εξέλιξη της νυχτερινής ζωής της πόλης του Τορόντο καθώς από τα πρώτα του χρόνια στην πόλη μπήκε ως μέτοχος σε μεγάλο night club της περιοχής. Έτσι ο Carter με το αμερικάνικο ταμπεραμέντο του έφερε νέα ήθη και έθιμα στον Καναδά με αποτέλεσμα το νυχτερινό του κέντρο να γίνει Νο. 1 στέκι για τους παίκτες που ερχόντουσαν στην πόλη και όχι μόνο, ενώ η φρενίτιδα αυτή στην πόλη οδήγησε στο άνοιγμα και άλλων night clubs.



Στο αγωνιστικό που είναι και το σημαντικό άλλωστε, οι Raptors μαζί με τον Carter μεγάλωναν χρόνο με τον χρόνο, από την πρώτη είσοδο στην ιστορία των Raptors στα playoffs μέχρι τον ιστορικό αγώνα κόντρα στους Sixers στους ημιτελικούς της Ανατολής του 2001.

Μπορεί οι Raptors να έχασαν τον Tracy Mcgrady που αποφάσισε να μετακομίσει στους Orlando Magic αλλά δεν πτοήθηκαν ιδιαίτερα καθώς στα play-offs του 2001 απέκλεισαν στον πρώτο γύρο τους New York Knicks και ήταν έτοιμοι για μια απαιτητική σειρά κόντρα στους Philadelphia Sixers του μεγάλου Allen Iverson. Μια σειρά που ήταν παράσταση δύο μεγάλων παικτών με αποκορύφωμα το τρίτο παιχνίδι που ο Carter σημείωσε 50 πόντους. Όλα κρίθηκαν στην τελευταία κατοχή του έβδομου και τελευταίου παιχνιδιού με τον Carter να αστοχεί στο τελευταίο σουτ και τους Sixers να προκρίνονται στους τελικούς της περιφέρειας. Μπορεί η πορεία αυτή να ήταν ένα σημαντικό βήμα εμπρός για το Τορόντο, ωστόσο αυτή η ήττα έφερε γκρίνια και εσωστρέφεια καθώς αρκετοί μέσα στην ομάδα χρέωναν στον Carter την απόφαση του το πρωινό εκείνου του κρίσιμου παιχνιδιού να πάει στο πανεπιστήμιο που φοίτησε (North Carolina) για την τελετή αποφοίτησης.



Η σεζόν εκείνη πάντως ήταν η καλύτερη του Air Canada από στατιστική σκοπιά: 27.6 πόντοι, 5.5 ριμπάουντ, 3.9 ασσίστ, 1.5 κλέψιμο, 1.1 μπλοκ και 40.8% στα τρίποντα ήταν επιδόσεις που ελάχιστοι παίκτες θα μπορούσαν να έχουν.


No Place like home




Το καλοκαίρι του 2001 ο Air Canada διέψευσε αρκετούς που τον ήθελαν να αποχωρεί από τους Raptors και υπέγραψε εξαετή επέκταση συμβολαίου έναντι 96 εκατομμυρίων δολαρίων και όλα έδειχναν ότι η θητεία του Carter στον Καναδά θα ήταν μεγάλη. Παρά την ανανέωση συμβολαίου το γυαλί φαίνεται ότι είχε ραγίσει μετά το σκηνικό στο έβδομο παιχνίδι με τους Sixers και σε συνδυασμό με την αλλαγή διοίκησης και τους τραυματισμούς του Vince Carter, που αγωνιστικά άφησαν πίσω τους Raptors, άλλαξαν το κλίμα και άρχισε μια σφοδρή κριτική προς το πρόσωπο του. Έτσι στις 17 Δεκεμβρίου του 2004 ο Vince Carter γίνεται ανταλλαγή με τον Alonzo Mourning και μετακομίζει στο New Jersey για λογαριασμό των Nets, και κάπως έτσι, απρόσμενα, έκλεισε το κεφάλαιο Raptors για τον Vinsanity, το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό σε όλη του την καριέρα.


New Jersey Nets




Παρά το πικρό αντίο και τις έντονες αποδοκιμασίες προς το πρόσωπο του κατά την επιστροφή του στο Τορόντο, ο Carter έπρεπε να προχωρήσει μπροστά. Έτσι και στους Nets έδειξε αμέσως την αξία του, μαζί με τον Jason Kidd και τον Richard Jefferson δημιούργησαν μια δυνατή τριάδα που για τρεις σεζόν έπαιξε εντυπωσιακό μπάσκετ. Στα 57 παιχνίδια της πρώτης του σεζόν στο Νιου Τζέρσεϊ, ο Carter μετρούσε 27.5 πόντους, σχεδόν 6 ριμπάουντ και 4.7 ασίστ ανά παιχνίδι, με 42,5% στα τρίποντα. Ωστόσο οι Nets δεν μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω από τους ημιτελικούς της Ανατολής καθώς είτε οι Miami Heat του τρομερού διδύμου Shaq-Wade, είτε ο ανερχόμενος τότε αστέρας Lebron James τους έκοβαν το δρόμο.

Μετά την αποχώρηση του Jason Kidd οι Nets έχασαν αρκετή από τη δυναμική τους και παρότι ο Carter έκανε μια καλή σεζόν οι Nets έμειναν εκτός playoffs. Στη συνέχεια, όπως έγινε και στους Raptors, παρότι ο Carter είχε ανανεώσει το συμβόλαιο του, έγινε ανταλλαγή για λογαριασμό των Magic.


Η διαφορετική συνέχεια




Μετά από εκείνη την ανταλλαγή δεν είδαμε ποτέ ξανά τον Vinsanity σε ρόλο πρωταγωνιστή, εξάλλου είχε φτάσει πλέον σε ηλικία 33 ετών. Στους Magic που ήταν τότε μια contender ομάδα είχε δευτερεύοντα ρόλο καθώς ο ηγέτης των μάγων ήταν ο φοβερός και τρομερός τότε Dwight Howard. Πριν καν προλάβει να ολοκληρώσει δύο σεζόν στο Ορλάντο ο Carter έγινε ξανά ανταλλαγή στους Suns, σε ένα πέρασμα μόλις 51 παιχνιδιών που λίγοι μάλλον θυμούνται.

Στην συνέχεια ο ρόλος του περιορίστηκε ακόμα περισσότερο με τις τρεις χρονιές σε Mavericks να διατηρεί πιο ενεργό ρόλο και να παραμένει σε διψήφιο αριθμό πόντων μέχρι και τα 37 του χρόνια, ενώ στους Grizzlies ήταν πλέον ένας χρήσιμος ρολίστας που ερχόταν από τον πάγκο.

Πατώντας πλέον τα 40 του χρόνια ο Carter συνέχισε να αγωνίζεται κακές ομάδες με περιορισμένο ρόλο και ελάχιστες ήταν οι στιγμές που θύμιζε πλέον τον άλλοτε superstar των Raptors και τον Nets.


"We want Vince! We want Vince!"




Φτάνουμε πλέον λίγους μήνες πριν, στις 11 Μαρτίου. Αρχικά το παιχνίδι κόντρα στους Knicks έμοιαζε σαν ένα τυπικό παιχνίδι Regular Season, όμως κατά την διάρκεια του παιχνιδιού μετά την είδηση ότι ο Rudy Gobert ήταν το πρώτο κρούσμα Covid-19 στο ΝΒΑ, η λίγκα παίρνει την απόφαση να διακοπή επ' αόριστον το πρωτάθλημα, με κανέναν να μην ξέρει τι μέλλει γενέσθαι. Ο Vince Carter 19.5' πριν το τέλος του παιχνιδιού μετά τις παροτρύνσεις των λιγοστών οπαδών της Atlanta πατάει για τελευταία φορά παρκέ και ευστοχεί σε ένα τρίποντο που έμελλε να ήταν το τελευταίο καλάθι της μεγάλης καριέρας του.




Μια πλούσια καριέρα


- 1.541 παιχνίδια, τρίτος μόνο πίσω από τον Kareem και τον Robert Parish

- Ο μόνος παίκτης στην ιστορία που έχει παίξει 22 σεζόν.

- Ο μόνος παίκτης στην ιστορία που έπαιξε σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες.

- Ο γηραιότερος παίκτης που πέτυχε 20 πόντους (42 ετών)

- Αγωνίστηκε στο γήπεδο με τους πατεράδες και τους γιους Sabonis, Curry, Payton, Hardaway, Grant.



Ήρθε όταν χρειαζόταν


Ο Vince Carter εμφανίστηκε στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ την κατάλληλη στιγμή, όταν ο μεγάλος Michael Jordan κρέμασε τα παπούτσια του και ταυτόχρονα το ΝΒΑ βρισκόταν σε καθεστώς lock out λόγω διαφωνιών για το salary cap. Εμφανίστηκε την εποχή που όλες οι ομάδες έψαχναν απεγνωσμένα τον δικό τους Jordan. Μπορεί ο Carter να μην έφτασε τον Jordan σε τίποτα, ούτε να είχε τις επιτυχίες άλλων μεγάλων σταρ της θέσης και της εποχής, αλλά ήταν η αφορμή να κάνει μια ολόκληρη χώρα να δει ζεστά ένα άθλημα που για αυτούς ήταν ασήμαντο, να κάνει ένα franchise να λειτουργεί πλέον επαγγελματικά και μετά από 20 χρόνια να κατακτήσει το πρώτο του πρωτάθλημα. Το θέαμα που προσέφερε ήταν κάτι το ανεπανάληπτο στη λίγκα και της έδωσε και αυτός από την πλευρά του μια νέα πνοή και ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον για όλους τους φίλους του NBA που έμεναν με το στόμα ανοιχτό σε κάθε του εντυπωσιακό κάρφωμα! Ασφαλώς, ο Vince ήταν πολλά περισσότερα από ένας θεαματικός παίκτης, όπως αποτυπώνεται τόσο μέσα από τους αριθμούς του όσο κι από τα επιτεύγματά του σ' αυτή τη μεγάλη καριέρα.


End of an Era




Η απόσυρση του Vince Carter σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής, μιας εποχής παικτών που μπήκαν στο ΝΒΑ δεκαετία του 90 και τις επόμενες δύο δεκαετίες άλλαξαν το ΝΒΑ, το έκαναν πιο εμπορικό, πιο ανταγωνιστικό, έκαναν το ΝΒΑ παγκόσμιο, μια γενιά παικτών που μας χάρισε κάποιους από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. It's over, λοιπόν, ladies and gentlemen, it's over για μια χρυσή γενιά που έκανε εκατομμύρια παιδιά να αγαπήσουν το ΝΒΑ.



Ευχαριστούμε!!!

ΥΓ.




  '; ?>