NBA ANALYSIS

Before the Last Dance

Μια αναδρομή στα κατορθώματα της μεγάλης δυναστείας των Bulls των 90s, με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα και την πορεία τους προς τον τελευταίο τους χορό.

Επιμέλεια: Μηνάς Καταλαγαριανάκης | minaskat@basketstories.net

Δημοσιεύτηκε: 03/05/2020 19:13

Παρότι δεν υπάρχει αγωνιστική δράση σε κανένα μέρος του κόσμου τις τελευταίες μέρες, το αγαπημένο μας άθλημα έχει μπει και πάλι στην καθημερινότητα μας. Αφορμή είναι το "The Last Dance", η σειρά ντοκιμαντέρ του ESPN που είναι βασισμένη στον Michael Jordan και την συναρπαστική πορεία των Chicago Bulls για την διεκδίκηση του έκτου τους τίτλου την season 1997-1998 που είχε καυτό παρασκήνιο και κόντρες εντός των τειχών της ομάδας. Επίσης βλέπουμε την πορεία των πρωταγωνιστών και πως έφτασαν να είναι μέρος ίσως της καλύτερης ομάδας όλων των εποχών στο NBA.

Ενώ λοιπόν όλος ο πλανήτης χορεύει σε ρυθμούς Last Dance ας θυμηθούμε την πορεία των Chicago Bulls πριν τον τελευταίο χορό.





Στη δεύτερή του σεζόν ως head coach των Chicago Bulls ο Phil Jackson άρχισε να περνάει σιγά σιγά την φιλοσοφία του στην ομάδα τόσο σε επίθεση όσο και στην άμυνα που είχε σημαντική βελτίωση εκείνη την season. Παρότι οι Bulls έχασαν τα πρώτα τρία παιχνίδια της regular season έκτοτε έχασαν μόλις 18 ματς μέσα στη σεζόν κι έτσι τερμάτισαν στην πρώτη θέση της ανατολικής περιφέρειας με ρεκόρ 61-21 και έγιναν μόλις η ένατη ομάδα στην ιστορία του NBA που κερδίζει 60+ ματς στην regular season.

Με τον MJ πρώτο σκόρερ και MVP οι Bulls μπήκαν με φόρα στα playoffs κάνοντας "sweep" τους New York Knicks και αποκλείοντας τους Sixers στα ημιτελικά της περιφέρειας με 4-1. Ο τελικός της Ανατολής ήταν μια επανάληψη των περασμένων αναμετρήσεων κόντρα στους πρωταθλητές Detroit Pistons. Αυτή την φορά όμως οι Bulls απέκλεισαν τους "Bad Boys" και ήταν έτοιμοι για την πρώτη σειρά τελικών στην ιστορία της ομάδας.

Δύο από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών τέθηκαν αντιμέτωποι στους τελικούς. Michael Jordan Vs Magic Johnson. Chicago Bulls Vs Los Angeles Lakers. o πρώτος τελικός προμήνυε μια συναρπαστική σειρά τελικών καθώς οι Lakers με buzzer-beater του Sam Perkins έκαναν το 1-0, ωστόσο η συνέχεια των τελικών ήταν μονόλογος των Bulls που πήραν τέσσερα διαδοχικά παιχνίδια και το βράδυ της 12ης Ιουνίου στέφθηκαν πρωταθλητές για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν το κερασάκι στην τούρτα για την πιο αξέχαστη σεζόν του Michael Jordan καθώς εκτός από το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του, κατέκτησε τον τίτλο του MVP, του πρώτου σκόρερ για πέμπτη διαδοχική χρονιά, ενώ εκτός από MVP των τελικών ήταν μέλος και της καλύτερης αμυντικής ομάδας του NBA (όπως προφανώς και της καλύτερης πεντάδας, ως MVP).





Η ξέφρενη πορεία των Bulls συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά με νέο ρεκόρ νικών του franchise με 67 νίκες και μόλις 15 ήττες. Τα playoffs ωστόσο ήταν μια διαφορετική ιστορία για τους Bulls καθώς δυσκολεύτηκαν αρκετά μετά τον πρώτο γύρο. Στους ημιτελικούς περιφέρειας απέκλεισαν στο έβδομο ματς τους New York Knicks, με την τριπλέτα Jordan-Pippen-Grant να αποδεικνύεται καλύτερη των Ewing-McDianiel-Starks, ενώ στους τελικούς της Ανατολής χρειάστηκαν έξι παιχνίδια κόντρα στους Cleveland Cavaliers.

Στους τελικούς οι Bulls αντιμετώπισαν τους Portland Blazers του Clyde Drexler και του Danny Ainge. Παρότι οι Blazers κατάφεραν να κάνουν το break στο Σικάγο και να πάρουν κεφάλι για την κατάκτηση του τίτλου η παρέα του Jordan πήρε δύο από τα τρία παιχνίδια στο Portland και μετέφερε πάλι την σειρά στο Σικάγο για στέψη. Εκεί, στο έκτο ματς, αν και οι Blazers ήταν μπροστά στην μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού οι Bulls ανέτρεψαν διαφορά 15 πόντων και στέφθηκαν για δεύτερη διαδοχική χρονιά πρωταθλητές.





Αρκετές ομάδες της Ανατολής δυνάμωσαν αρκετά και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Bulls να πέσουν κάτω από τις 60 νίκες με ρεκόρ 57-25. Αξιοσημείωτα γεγονότα εκείνη την χρονιά ήταν οι 63 πόντοι του Jordan κόντρα στους Magic τον Ιανουάριο του 1993 αλλά και το εντυπωσιακό 45,3% στα σουτ τριών πόντων του B.J. Armstrong που είχε πάρει φανέλα βασικού από τον Phil Jackson. Οι Bulls μπορεί να έμπαιναν ως φαβορί στα playoffs αλλά οι ομάδες που ήθελαν το θρόνο τους ήταν πολλές και, ενώ οι πρώτες δύο σειρές κόντρα στους Hawks και τους Cavs ήταν υγιεινός περίπατος για τους Ταύρους (3-0 και 4-0 αντίστοιχα), στους τελικούς δυσκολεύτηκαν αρκετά κόντρα στους Knicks του Pat Riley που πήραν μάλιστα κεφάλι στη σειρά με 2-0, έχοντας το πλεονέκτημα έδρας.

Από εκεί και πέρα το δίδυμο Jordan-Pippen πήρε φόρα και κέρδισε τέσσερα διαδοχικά παιχνίδια με το πέμπτο παιχνίδι στο Madison Square Garden να αποδεικνύεται κομβικό, καθώς η ομάδα του Σικάγο επικράτησε με 94-97, χάρη στο triple double του Jordan (29-10-14) αλλά και τους 28 πόντους και τα 11 ρημπάουντ του Pippen. Έτσι, για τρίτη σερί χρονιά οι Bulls προκρίθηκαν στους τελικούς.

Αντίπαλος εκεί ένας τρίτος διαφορετικός αντίπαλος. Αυτή την φορά ήταν οι Phoenix Suns του MVP Charles Barkley και αν από τα πρώτα δύο παιχνίδια στο Phoenix έδειχναν ότι οι Bulls θα έχουν εύκολο έργο οι Suns πήραν δύο από τα τρία εκτός έδρας παιχνίδια και έστειλαν την σειρά πάλι πίσω στο Phoenix για το game 6. Εκεί γράφτηκε μια από τις πιο ιστορικές στιγμές σε σειρά τελικών, ενώ οι Suns ήταν μπροστά 98-96 και όλα έδειχναν Game 7, ο John Paxson με εύστοχο τρίποντο 3.9 πριν το τέλος του παιχνιδιού χάρισε το τρίτο διαδοχικό πρωτάθλημα στους Chicago Bulls, με τον Horace Grant να κόβει τον Kevin Johnson στην τελευταία επίθεση.







Με 41 πόντους μέσο όρο (ρεκόρ σε σειρά τελικών) ο MJ χρίστηκε άλλη μια φορά MVP των τελικών, ενώ οι Bulls έγιναν η πρώτη ομάδα μετά από 27 χρόνια που κάνει το 3peat.





Ενώ οι Chicago Bulls ετοιμάζονταν να διεκδικήσουν το τέταρτο διαδοχικό πρωτάθλημα, τον Οκτώβριο του 1993 ο Michael Jordan σόκαρε όλο τον πλανήτη, στα 30 του χρόνια και επηρεασμένος από την δολοφονία του πατέρα του αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Όπως είναι λογικό η ομάδα πλέον ήταν τελείως διαφορετική και παρότι ο Scottie Pippen έκανε εντυπωσιακή χρονιά με τους Horace Grant, τον B.J Armstrong και το rookie Toni Kukoc άξιους συμπαραστάτες οι Bulls αποκλείστηκαν στο δεύτερο γύρο από τους New York Knicks και παρέδωσαν μετά από τρεις season το στέμμα τους στους Houston Rockets. Το 55-27 της Regular Season πάντως απείχε δύο μόλις νίκες από το 57-25 της προηγούμενης χρονιάς.





Το καλοκαίρι του 1994 ήταν τελείως διαφορετικό για τους Bulls. Αρχικά μετακόμισαν στο νέο τους γήπεδο το United Center, ενώ το roster των επιτυχιών άλλαξε αρκετά καθώς οι Horace Grant, Bill Cartwright και Scott Williams αποχώρησαν από την ομάδα, ενώ ο John Paxson κρέμασε τα παπούτσια του. Όπως ήταν λογικό ο Krause έπρεπε να ήταν αρκετά δραστήριος στην off-season έτσι έφερε στο Chicago τον Ron Harper και τον Steve Kerr, ενώ μέσω ανταλλαγής απέκτησε και τον Luc Longley που μαζί με τον Bill Wennigton και τον Will Perdue συμπλήρωναν την frontline.





Οι Bulls με τους Pippen-Kukoc μπροστάρηδες έκαναν μια αρκετά μέτρια σεζόν αλλά στις 18 Μαρτίου του 1995 ο Michael Jordan με μια επιστολή ανακοίνωσε ότι επιστρέφει και πάλι στην ενεργό δράση αφήνοντας το baseball. Η επιστροφή του MJ όπως ήταν λογικό άλλαξε τα δεδομένα και οι Bulls ήταν και πάλι διεκδικητές του τίτλου. Ο Jordan έπαιζε σαν να μην έλειψε μια μέρα και οι Bulls κατάφεραν να συμμαζέψουν λίγο την κατάσταση και να τερματίσουν στην πέμπτη θέση της ανατολικής περιφέρειας με ρεκόρ 47-35. Μπορεί ο Jordan να έπαιζε όπως πριν αλλά οι πολλές αλλαγές του ρόστερ και ειδικά η απουσία του Horace Grant από την ρακέτα είχαν διαφοροποιήσει αρκετά τα πράγματα για τους Bulls. Έτσι στον ημιτελικό της Ανατολής οι Magic του Shaquille O'Neal πήραν την πρόκριση στα έξι παιχνίδια και η χρονιά των Bulls έληξε άδοξα.





Με τον Michael Jordan και πάλι στην ομάδα οι Bulls έπρεπε να κάνουν τις ανάλογες κινήσεις ώστε να σκαρφαλώσουν και πάλι στην κορυφή. Ο B.J. Armstrong αποχώρησε μετά από χρόνια, ωστόσο το μεγάλο πρόβλημα που έπρεπε να λύσει ο Krause ήταν στην frontline αφού ο Grant ουσιαστικά δεν είχε αντικατασταθεί ποτέ. Οι Bulls εκμεταλλεύτηκαν τις κακές σχέσεις του Gregg Popovich με τον Dennis Rodman και έτσι πρόσθεσαν στο ρόστερ τους το πρώην μέλους των "μισητών" Bad Boys. Έτσι με τους Harper, Jordan, Pippen, Rodman και Longley και με το ποιοτικό και μεγάλο βάθος πάγκου με τους Kukoc, Kerr, Wennighton οι Bulls ήταν πιο ισχυροί από ποτέ και έτοιμοι να διεκδικήσουν και πάλι τον τίτλο.

Η season 1995-1996 είναι ίσως η κορυφαία season ομάδας στο NBA αφού η πορεία των Bulls στην regular season ήταν ξέφρενη και ολοκληρώθηκε με το ιστορικό 72-10 που ήταν η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών μέχρι να την καταρρίψουν οι Golden State Warriors το 2016 με 73-9. Όπως είναι λογικό με τον Jordan να έχει κατακτήσει ότι ατομικό βραβείο υπήρχε, τον Scottie Pippen να κάνει μια τρομερή χρονιά, τον Dennis Rodman με 14.9 ριμπάουντ να είναι πρώτος στην λίγκα και τον Kukoc να βγαίνει καλύτερος έκτος παίκτης οι Bulls έμπαιναν με φόρα και ως αδιαφιλονίκητο φαβορί στα playoffs κάτι που επιβεβαιώθηκε γρήγορα καθώς μέχρι τους τελικούς είχαν μόλις μια ήττα αποκλείοντας κατά σειρά Heat, Knicks και Magic. Στους τελικούς για τέταρτη φορά στην ιστορία τους οι Bulls αντιμετώπισαν τέταρτο διαφορετικό αντίπαλο, αυτή την φορά τους Sonics του Gary Payton και του Shawn Kemp, που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στους Ταύρους που στέφθηκαν και πάλι πρωταθλητές μετά από διάλειμμα δύο χρόνων.





Παρότι οι πρώτες μουρμούρες από τα διοικητικά στελέχη και τον Jerry Krause για τους παίκτες και τον Phil Jackson είχαν αρχίσει οι Bulls δεν πτοήθηκαν και, ενώ αντιμετώπισαν ορισμένα προβλήματα τραυματισμών με ρεκόρ 69-13 τερμάτισαν για άλλη μια χρονιά στην πρώτη θέση της regular season. Στα playoffs οι σειρές με Bullets (μετέπειτα Wizards), Hawks και Heat ήταν υγιεινός περίπατος για την ομάδα του Phil Jackson, που προκρίθηκε για πέμπτη φορά στην ιστορία της στους τελικούς του NBA. Αντίπαλος εκεί η Utah Jazz του πιο χαρακτηριστικού διδύμου στην ιστορία του NBA, Stockton-Malone.

Οι Jazz ζόρισαν αρκετά τους Bulls που χρειάστηκαν στο πρώτο παιχνίδι ένα μεγάλο buzzer-beater και στο δεύτερο μια μεγάλη εμφάνιση από τον Michael Jordan ώστε να διατηρήσουν τo πλεονέκτημα έδρας τους. Στη συνέχεια οι Jazz πήραν τα επόμενα δύο παιχνίδια και ισοφάρισαν την σειρά σε 2-2. Το πέμπτο παιχνίδι στην Utah είναι από τα μεγαλύτερα στην καριέρα του Michael Jordan και μνημονεύεται ακόμα και σήμερα. Δεν είναι οι 38 πόντοι και το μεγάλο σουτ 0.25 πριν το τέλος που ουσιαστικά έκρινε το παιχνίδι, άλλωστε ο MJ έχει κάνει εξίσου μεγάλα ματς στην καριέρα του, αλλά το συγκεκριμένο ματς είναι από τα κορυφαία του Michael Jordan καθώς έπαιζε με έντονες στομαχικές διαταραχές, στο λεγόμενο "Flu Game"




Στον έκτο τελικό στο Chicago οι Bulls χάρη τους 39 πόντους του Jordan, την μεγάλη εμφάνιση του Scottie Pippen και το εύστοχο σουτ του Steve Kerr λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος στέφθηκαν για πέμπτη φορά πρωταθλητές τα τελευταία εφτά χρόνια.








Η πορεία και η κατάληξη της season λίγο πολύ γνωστή σε όλους, δεν χρειάζεται να γράψουμε κάτι. Ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε λοιπόν όλοι τον "Τελευταίο χορό"!