We feel devotion
DataCenter
EUROLEAGUE HISTORY
Ο MVP των MVP
Ποιός είναι ο πολυτιμότερος MVP των Final Four;
Επιμέλεια: Νότης Φιλιππίδης | phil@basketstories.net
Δημοσιεύτηκε: 04/06/2016 22:09
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η στατιστική είναι ο καλύτερος και ο επιστημονικότερος τρόπος για να πει κανείς ψέματα, παράλληλα όμως, είναι και ο αντικειμενικότερος τρόπος για να προσεγγίσει κανείς μια αλήθεια. Κάπως έτσι, εξετάζουμε τα νούμερα από τα Final Four της Euroleague της πιο σύγχρονης περιόδου (από το 2002 έως σήμερα), επιχειρώντας να αναδείξουμε τον MVP των MVP, τον παίκτη δηλαδή, του οποίου η παρουσία υπήρξε σημαντικότερη όλων, για την κατάκτηση του τίτλου από την ομάδα του. Η προσπάθεια αυτή βασίζεται αποκλειστικά σε νούμερα κι όχι, για παράδειγμα, σε κάποια κομβικής σημασίας καλάθια που μπορεί να πέτυχε ένας παίκτης και να καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του παιχνιδιού.

Δεν θα πρέπει να προξενεί έκπληξη για ένα site που σχετίζεται κυρίως με το Euroleague Fantasy Challenge, το γεγονός ότι η στατιστική κατηγορία με την οποία θα γίνει η ανάλυση των MVP είναι το Index Rating, η οποία αποτελεί ίσως και την σημαντικότερη στατιστική κατηγορία (πλην των πόντων που ...κρίνουν τα ματς) ενός αγώνα μπάσκετ, καθώς συνοψίζει εν πολλοίς, τη συνολική εικόνα του παίκτη στο ματς. Εξάλλου, βάσει του Index Rating προκύπτει ο MVP της αγωνιστικής από την Euroleague, με μοναδικό περιορισμό αυτός να προέρχεται από νικήτρια ομάδα. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια πάντως, δεν ίσχυε ούτε αυτός ο περιορισμός και MVP της αγωνιστικής αναδεικνυόταν απλά αυτός που σημείωσε το μεγαλύτερο Index Rating μέσα στην εβδομάδα.

Η προσέγγιση αυτή βασίζεται αποκλειστικά σε νούμερα και δεν συνάγεται απαραίτητα ότι ένας παίκτης που υπερτερεί σε αυτά, ήταν απαραίτητα και ο πιο πολύτιμος για την ομάδα του, σε σχέση με τους άλλους MVP, ή ότι οποιοσδήποτε εξ αυτών, υστερεί. Εξάλλου, δεν υπάρχει, ακόμα τουλάχιστον, κάποια στατιστική βαθμονόμηση ή αξιολόγηση της κρισιμότητας των καλαθιών που πετυχαίνει ένας παίκτης. Σίγουρα, δεν μπορεί να πεις κανείς ότι ένας παίκτης με 20 Index Rating σε ένα κλειστό παιχνίδι που κρίνεται στον πόντο, έχοντας ευστοχήσει σε όλα τα κρίσιμα καλάθια, υστερεί από έναν άλλο που έχει κάνει 40 index rating ήδη από το πρώτο ημίχρονο ενός ...υγιεινού περιπάτου, στον τελικό της Euroleague.

Τέτοιοι παράγοντες όμως, αν και πιο σημαντικοί, είναι υποκειμενικοί πολλές φορές, ως μη μετρήσιμοι, επομένως, θα πορευτούμε με την αλήθεια των αριθμών, για να επιχειρήσουμε μια ενδιαφέρουσα, ελπίζουμε, και σίγουρα ως ένα μεγάλο βαθμό αντικειμενική, βάσει της ίδιας της φύσης των αριθμών, προσέγγιση για την ανάδειξη του κορυφαίου των κορυφαίων των Final Four.

Ακόμα και τα νούμερα αυτά βέβαια, μπορούν να αξιοποιηθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, έτσι ώστε να προσεγγιστεί από πολλές διαφορετικές πλευρές η αλήθεια. Όπως θα διαπιστώσετε και κατά την ανάλυση του άρθρου, λοιπόν, μπορούν να συναχθούν πολλές διαφορετικές αλήθειες, μόνο από τα νούμερα, δίχως να μιλάει, άμεσα τουλάχιστον, η ...εικόνα του παρκέ.



Αν MVP της αγωνιστικής αναδεικνύεται ο παίκτης με το μεγαλύτερο Index Rating, τότε είναι λογικό, ο MVP του Final Four να έχει σημειώσει μια αρκετά αξιόλογη συνολική επίδοση, στους δύο αγώνες της τελικής αυτής φάσης. Αυτό φαίνεται και στο παραπάνω διάγραμμα (κλικ για πλήρες μέγεθος), με τον Άντονι Πάρκερ της Μακάμπι να μην έχει αντίπαλο στο Final Four του Τελ Αβίβ το 2004 και να ολοκληρώνει τη φάση με μέσο όρο 32,5 ράνκινγκ, το οποίο στο fantasy challenge θα μεταφραζόταν σε τιμή 130, χωρίς το μπόνους της νίκης! Η ιστορική αυτή επίδοση, έχοντας μάλιστα συμπαίκτες όπως ο Γιασικεβίτσιους, ο Βούισιτς και ο Μπαστόν, τον φέρνει, εύλογα, στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας, με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα του Παναθηναϊκού να βρίσκεται λίγο μόνο πίσω με το 60 Index Rating στο έπος της Μπολόνια, δύο χρόνια νωρίτερα, επίδοση που ίσως δεν της έχει δοθεί η ανάλογη αξία λόγω της "έμπνευσης" του Ομπράνοβιτς με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, αλλά και του ψυχρού εκτελεστή, Ιμπραήμ Κουτλουάι. O Μποντιρόγκα σημείωσε άλλες δύο εξαιρετικές εμφανίσεις στο επόμενο Final Four της Βαρκελώνης, με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα πια και το αθροιστικό 47 Index Rating του δίνει και την 5η θέση στη λίστα.

Στην τρίτη θέση, χωρίς μεγάλη διαφορά από τα δύο "ιερά τέρατα" της σύγχρονης Euroleague βρίσκεται ο φετινός MVP, Νάντο Ντε Κολό, με συνολικό ράνκινγκ 56, έχοντας εξαιρετική στατιστική παρουσία τόσο στον ημιτελικό με την Κουμπάν, όσο και στον τελικό με την Φενερμπαχτσέ, ο οποίος κρίθηκε στην παράταση, ενώ στην 4η θέση βρίσκεται άλλος ένας παίκτης της ΤΣΣΚΑ, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο οποίος ήταν ο πρώτος που την οδήγησε στη γη της επαγγελίας μετά από πάρα πολλά χρόνια με το συνολικό 51 Index Rating που σημείωσε στην Πράγα το 2006. Η επίδοση του Παπαλουκά έχει ξεχωριστή σημασία δεδομένου ότι ήταν ο μοναδικός παίκτης από τους παραπάνω που δεν ήταν ο ορισμός του σκόρερ, άρα είχε a priori πιο δύσκολο έργο στο να σημειώσει ένα τόσο μεγάλο σκορ.

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον Δημήτρη Διαμαντίδη που ολοκλήρωσε την ιστορική για τον ίδιο σεζόν του 2011 με τον τίτλο του MVP και στο Final Four, σημειώνοντας αθροιστικό ράνκινγκ 46, απέναντι σε Σιένα και Μακάμπι. Ο 5ος θρύλος της Euroleague είχε αναδειχθεί ήδη άλλη μια φορά MVP του Final 4, το 2007 στην Αθήνα, έχοντας μια εξαιρετική παρουσία σε έναν από τους σπουδαιότερους τελικούς όλων των εποχών, με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί της ΤΣΣΚΑ με 93-91 και τον Διαμαντίδη να ολοκληρώνει τη φάση με 24 Index Rating, λόγω ...αναιμικής στατιστικής παρουσίας στον ημιτελικό με την Ταού.

Ανάλογα χαμηλές, σχετικά πάντα, επιδόσεις, όσον αφορά το Index Rating είχε και ο Βασίλης Σπανούλης, ο μοναδικός παίκτης με 3 βραβεία MVP Final Four, στη σύγχρονη ιστορία της Euroleague, όμως η αλήθεια δεν είναι τόσο ...φτωχή όσο φαίνεται στο συγκεκριμένο διάγραμμα, όπως θα διαπιστώσετε και στη συνέχεια της ανάλυσης. Εξάλλου, πέραν της σπουδαιότητας των καλαθιών που δεν καταγράφονται στα νούμερα, η ανάδειξη του MVP εξαρτάται κι από τον εσωτερικό ανταγωνισμό στην ομάδα (με τους Σισκάουσκας και Λο βέβαια να μπορούν να έχουν ως ένα βαθμό κάποια δικαιολογημένα παράπονα για το 2007 και το 2013 αντίστοιχα), ενώ μια πιο μέτρια παρουσία σε έναν ημιτελικό, μπορεί να περιορίσει αισθητά το αθροιστικό ράνκινγκ, χωρίς η διαφορά αυτή να ανταποκρίνεται στην πραγματική συνεισφορά του παίκτη συνολικά στο Final Four.

Γενικότερα, είναι λογικό ένας MVP της προηγούμενης δεκαετίας να συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες να έχει μεγαλύτερο ράνκινγκ, καθώς τότε υπήρχε μικρότερο rotation στις ομάδες, ακόμα και στις πρωταθλήτριες, όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς και στα boxscores των σχετικών αγώνων. Ίσως αυτό να εξηγεί ως ένα σημείο τις ...εξωπραγματικές επιδόσεις των Πάρκερ και Μποντιρόγκα, χωρίς βέβαια να αφαιρεί κάτι από την αξία τους.

Όσον αφορά τους υπόλοιπους MVP, o Αντρές Νοτσιόνι έκανε την υπέρβαση το 2015, χαρίζοντας στην Ρεάλ στοιχεία που της έλειπαν αλλά και δύο 18άρια στο Index Rating, o Χουάν Κάρλος Ναβάρο πραγματοποίησε μεγάλη εμφάνιση στον τελικό του 2010 απέναντι στον Ολυμπιακό, ενώ ο Ταϊρίς Ράις χάρισε ουσιαστικά έναν απίθανο τίτλο στην Μακάμπι (μαζί με τον τεράστιο Μπλου) το 2014, με συνεχόμενες υπερβάσεις απέναντι σε ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ. Με την ίδια ομάδα, 9 χρόνια πριν, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους συνέχισε στα βήματα του Πάρκερ από το 2004, οδηγώντας την Μακάμπι στο back-to-back στο σαφώς πιο ανταγωνιστικό Final Four της Μόσχας και ο Τράγιαν Λάνγκτον πραγματοποίησε μια μοναδική εμφάνιση στον τελικό του 2008 επί της Μακάμπι, με το 33 Index Rating να αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη σχετική επίδοση σε τελικό Final Four, όπως φαίνεται και στο αντίστοιχο διάγραμμα.



Η πρώτη ανήκει, σε ποιον άλλον, στον Άντονι Πάρκερ, με το 34 ράνκινγκ στον απίθανο τελικό του 2004, όπου η Μακάμπι συνέτριψε την Φορτιτούντο Μπολόνια με 118-74, ενώ πολύ ψηλά, στην τρίτη θέση, βρίσκεται ο. Θοδωρής Παπαλουκάς με το 28 Index Rating στη νίκη της ΤΣΣΚΑ επί της Μακάμπι με 73-69. Σπουδαίες επιδόσεις κι από τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, ο οποίος παρά τη μεγάλη σχετικά διαφορά μεταξύ Μπολόνιας και Βαρκελώνης στο συνολικό Index Rating, το μεγαλύτερο ράνκινγκ στον τελικό το σημείωσε στο Final Four της δεύτερης το 2003, απέναντι στην Μπενετόν, με 27. Από πολύ κοντά ακολουθούν και παίκτες όπως ο Ράις, ο Ντε Κολό, ο Γιασικεβίτσιους και ο Διαμαντίδης, ενώ τα χαμηλότερα σκορ τα έχει σημειώσει ο Βασίλης Σπανούλης, του οποίου το μόλις 5 index rating στον τελικό του Βερολίνου το 2009 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ αποτελεί αρνητικό ρεκόρ και σίγουρα προξενεί εντύπωση, βάσει αριθμών τουλάχιστον, καθώς ο γκαρντ του Παναθηναϊκού τότε είχε ήδη προλάβει να "σκοτώσει" τη μετέπειτα ομάδα του σε έναν σπουδαίο ημιτελικό, αλλά και να σκοράρει 13 πόντους απέναντι στην ΤΣΣΚΑ.

Εδώ προκύπτει όμως ένα ερώτημα: είναι όντως τόσο μεγάλη η διαφορά μεταξύ του Πάρκερ το 2004 και του Σπανούλη, για παράδειγμα, το 2012, που σημείωσε 9 Index Rating σε ένα ματς που έληξε 62-61; Το ομαδικό ράνκινγκ του Ολυμπιακού σε εκείνο το ματς ήταν 50, ενώ της Μακάμπι το 2004 ήταν ...167! Σίγουρα, η διαφορά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Επομένως, δεν έχουμε παρά να εξετάσουμε τα Index Rating των MVP ως ποσοστό του συνολικού ράνκινγκ της ομάδας τους. Αυτό φαίνεται και για τους δύο αγώνες του Final Four, στο επόμενο διάγραμμα.



Εδώ σπάει η κυριαρχία του Άντονι Πάρκερ και η πρωτιά περνάει στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα με το, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό 35,3% του Index Rating ολόκληρου του Παναθηναϊκού στο Final Four της Μπολόνια. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο δηλαδή, ο Παναθηναϊκός μπορούσε να έχει μόνο τρεις ...Μποντιρόγκα στο παρκέ και κανέναν άλλον παίκτη, ούτε στο πάγκο, πάλι θα το σήκωνε! Το ποσοστό του 30% το ξεπερνά μόνο ένας παίκτης ακόμα κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Θοδωρή Παπαλουκά, που σημείωσε το 30,4% του ράνκινγκ της ΤΣΣΚΑ το 2006 στην Πράγα κι αυτό αποτελεί άλλη μία, αριθμητική επιβεβαίωση, ότι ο συγκεκριμένος παίκτης άλλαξε την ιστορία της ρωσικής ομάδας.

Πολύ υψηλά είναι και τα ποσοστά του Ταϊρίς Ράις με το 27,9% της Μακάμπι το 2014, του Νάντο Ντε Κολό, σημειώνοντας το 27,1% του ράνκινγκ της ΤΣΣΚΑ στο φετινό Final Four, αλλά και του Ντέγιαν Μποντιρόγκα στη Βαρκελώνη το 2013, με το 26,7% του Index Rating της Μπαρτσελόνα, ενώ μόλις στην 8η θέση είναι ο Άντονι Πάρκερ αφού το 65 Index Rating που σημείωσε στο Final Four του 2004 αποτέλεσε "μόνο" το 22,9% του συνολικού ράνκινγκ της Μακάμπι! Ποιος είναι 9ος; Ο Βασίλης Σπανούλης του 2012, που είναι ο ...υπεύθυνος για το 20,7% του ράνκινγκ του Ολυμπιακού, παρόλο που η ατομική του επίδοση αθροιστικά στο Final Four έφτασε μόνο τις 24 μονάδες κι εδώ φαίνεται πιο ξεκάθαρα η χρησιμότητα του συγκεκριμένου μέτρου!

Η ίδια ακριβώς διαδοχή και μάλιστα σε πιο χαμηλές θέσεις υπάρχει και στο αντίστοιχο διάγραμμα που αφορά μόνο τους τελικούς των Final Four. Εδώ ο Άντονι Πάρκερ βρίσκεται μόλις στη 12η θέση, αφού το 34 Index Rating που σημείωσε στο 118-74 επί της Φορτιτούντο αποτέλεσε μόνο το 20,4% του ράνκινγκ της Μακάμπι, τη στιγμή που το 9 Index Rating του Βασίλη Σπανούλη αποτέλεσε το 18% του ράνκινγκ του Ολυμπιακού, στον ιστορικό τελικό της Κωνσταντινούπολης το 2012. Ναι, αν κάνετε τα μαθηματικά, αυτό σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με ομαδικό Index Rating 50 στον τελικό και αυτό πέρα από μεγάλη κουβέντα που απαιτεί ένα εξ ολοκλήρου νέο άρθρο, είναι κάτι που μπορεί να πιστωθεί στον Ντούσαν Ίβκοβιτς.



Η πιο εντυπωσιακή παρουσία σε τελικό πάντως, ανήκει στον Θοδωρή Παπαλουκά που απέναντι στην Μακάμπι το 2006, σημείωσε το 35,4% του συνολικού ράνκινγκ της ΤΣΣΚΑ, επίδοση που πολύ δύσκολα θα ξεπεραστεί τα επόμενα χρόνια. Σκεφτείτε απλώς ότι ο "μετρ" του Index Rating φέτος, Νάντο Ντε Κολό βρίσκεται στο δεύτερο μισό της λίστας, έχοντας "μόνο" το 22,8% του ράνκινγκ της ΤΣΣΚΑ επί της Φενερμπαχτσέ. Στην κατηγορία αυτή, ο Παπαλουκάς αλλάζει θέσεις με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα που πλέον βρίσκεται στη 2η (αλλά και στην 4η), έχοντας σημειώσει το 30,7% του Index Rating του Παναθηναϊκού στο 89-83 επί της Βίρτους Μπολόνια, το 2002.

Ανάμεσα στα δύο MVP του Μποντιρόγκα βρίσκεται ο Τράγιαν Λάνγκτον με 30,6% του ράνκινγκ της ΤΣΣΚΑ στον τελικό του 2008 με την Μακάμπι, ενώ ο Δημήτρης Διαμαντίδης έπαιξε για δύο παίκτες, τόσο το 2007 στην Αθήνα, όσο και το 2011 στην Βαρκελώνη, αφού και στις δύο περιπτώσεις συγκέντρωσε περίπου το 1/4 του συνολικού ράνκινγκ του Παναθηναϊκού, στους τελικούς. Λίγο πιο πάνω βρίσκονται Ράις και Γιασικεβίτσιους με 26,2% και 25,5% το 2014 και το 2005 αντίστοιχα.

Είναι αυτό το μέτρο καλύτερο; Πιθανώς, καθώς συνυπολογίζει επιπλέον παράγοντες που παίζουν κι αυτοί το ρόλο τους και μπορούν να αποτελέσουν, κατά κάποιον τρόπο, κριτήριο για την αξιολόγηση του "καθαρού" ράνκινγκ. Σίγουρα, έχει ξεχωριστή σημασία αν ένα μεγάλο σκορ επιτεύχθηκε κάτω υπό πιο αντίξοες συνθήκες και καλύπτει μεγαλύτερο ποσοστό του ομαδικού ράνκινγκ. Αν όμως γίνεται το πρώτο βήμα, για να συνυπολογιστεί το Index Rating της ομάδας, γιατί να μην πάμε κι ένα βήμα παραπέρα, βάζοντας και την αντίπαλη ομάδα στο παιχνίδι;

Έτσι, μπορεί να δημιουργηθεί ένα έξτρα μέτρο, που προσθέτει μεν λίγη περισσότερη πολυπλοκότητα, όμως βάζει στην εξίσωση και τον αντίπαλο. Δεν υπάρχει βέβαια άμεση συσχέτιση του ράνκινγκ του παίκτη με το ράνκινγκ της αντίπαλης ομάδας. Το τελευταίο όμως, μπορεί να συνυπολογιστεί με το ράνκινγκ της ομάδας του MVP. Πιο συγκεκριμένα, όσο πιο κοντά στο ράνκινγκ της νικήτριας ομάδας, βρέθηκε αυτό της ηττημένης, τόσο πιο δύσκολη μπορεί να θεωρηθεί ως αντίπαλος κι άρα τόσο περισσότερη αξία πρέπει να λάβει ο MVP. Κι αυτό μπορεί να μεταφραστεί στην εξής πολύ απλή εξίσωση:

player΄s complex rkg = player΄s rkg - (player΄s team rkg - opponent team rkg)


Βάσει αυτής, αν οι δύο ομάδες είχαν ίδιο Index Rating, τότε το complex index rating του παίκτη ισούται με το κανονικό του index rating. Αν η ομάδα του είχε 1 μονάδα περισσότερη, τότε το complex ranking του παίκτη μειώνεται κατά 1, ενώ αν η νικήτρια ομάδα είχε 1 μονάδα λιγότερη, ο MVP κερδίζει αυτή τη μονάδα, αφού ο αντίπαλος αποδείχθηκε, βάσει αριθμών, πιο δύσκολος. Έτσι, πρακτικά, το complex ranking του παίκτη δηλώνει πόσο λιγότερο ράνκινγκ θα είχε η ομάδα του, αν έλειπε ο παίκτης αυτός. Αν η τιμή του complex ranking είναι αρνητική, τότε αυτό σημαίνει ότι η ομάδα του θα εξακολουθούσε να έχει μεγαλύτερο ράνκινγκ από τον ή τους αντιπάλους της κι άρα ο συγκεκριμένος MVP δεν ήταν τελικά τόσο υπερπολύτιμος (βάσει των αριθμών πάντα), στην κατάκτηση του τροπαίου.

Αυτή βέβαια δεν είναι παρά μια απλή προσέγγιση, ως ένα ενδεικτικό μέτρο. Σχετικά είναι όλα, εξάλλου, σε μια μεγάλη τελική διαφορά στο σκορ (άρα και πολύ περισσότερο, στο ράνκινγκ) είναι αρκετά πιθανό ο MVP της αναμέτρησης να φέρει την κύρια ευθύνη και να είναι ο βασικός λόγος που τα δύσκολα έγιναν εύκολα. Σίγουρα όμως, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον να μπει κι αυτή η παράμετρος στο παιχνίδι, η οποία μπορεί να αποκαλύψει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα και να αποτελέσει τροφή για σκέψη!

Μια σημείωση για το complex ranking είναι ότι έχει, εύλογα, αισθητά μεγαλύτερο εύρος τιμών από το καθιερωμένο Index Rating κι αυτό μπορεί να δημιουργήσει μεγάλες αποκλίσεις στη σύγκριση μεταξύ δύο παικτών. Αυτό είναι αναμενόμενο, αφού η διαφορά στα Index Rating δύο ομάδων αυξάνεται ...σχεδόν γεωμετρικά σε σχέση με τη διαφορά των πόντων κι έτσι παίζει εν τέλει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του complex ranking των παικτών. Το μεγαλύτερο "θύμα" της ιδιότητας αυτής είναι ο Άντονι Πάρκερ το 2004, αφού στη νίκη της με 118-74 επί της Φορτιτούντο, η Μακάμπι είχε διαφορά ράνκινγκ μεγαλύτερη των 100 μονάδων κι έτσι, ο παίκτης με το μεγαλύτερο συνολικό Index Rating σε Final Four βρίσκεται μακράν στην τελευταία θέση της σχετικής λίστας, που απεικονίζεται παρακάτω:



Και σε αυτό το μέτρο, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα του 2002 παραμένει ο κορυφαίος MVP, αφού χωρίς τη δική του παρουσία, ο Παναθηναϊκός θα είχε 65 μονάδες ράνκινγκ λιγότερες από τους αντιπάλους του κι αυτό σίγουρα υποδεικνύει πόσο μεγάλη συμβολή είχε ο Σέρβος στο τρίτο αστέρι της ελληνικής ομάδας! Στη δεύτερη θέση με μια επίσης εξαιρετική επίδοση βρίσκεται ο Ταϊρίς Ράις με 47 complex ranking στο Final Four του 2014 κι αυτό δείχνει πέρα από την τεράστια συνεισφορά του Αμερικανού στην κατάκτηση του τροπαίου από την Μακάμπι και το μέγεθος του κατορθώματος της Ισραηλινής ομάδας, απέναντι σε δύο θεωρητικά ανώτερες τότε ομάδες. Την πρώτη τριάδα συμπληρώνει η εκπληκτική, σύμφωνα με κάθε μέτρο, παρουσία του Θοδωρή Παπαλουκά στο Final Four της Πράγας με 28 complex ranking απέναντι σε Μπαρτσελόνα και Μακάμπι.

Αυτό βέβαια που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν είναι άλλο από τη θεαματική άνοδο του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος βρίσκεται στην 4η και στην 6η θέση της λίστας, με τα Final Four του 2012 και του 2009 αντίστοιχα. Μπορεί το "καθαρό" Index Rating του Έλληνα γκαρντ να μην εντυπωσιάζει, ωστόσο έγινε σε παιχνίδια, ιδιαιτέρως κλειστά, αφού η μεγαλύτερη διαφορά πόντων σε αυτά ήταν οι 4, στο 68-64 του Ολυμπιακού επί της Μπαρτσελόνα, το 2012, ενώ τα άλλα τρία ματς κρίθηκαν είτε στον έναν, είτε στους δύο πόντους. Το γεγονός αυτό δίνει μεγαλύτερη αξία στις επιδόσεις του παίκτη στα εν λόγω παιχνίδια κι έτσι είναι απολύτως φυσιολογική η βελτιωμένη θέση του Σπανούλη βάσει της λογικής του complex ranking. Ανάλογα υψηλά, βρίσκεται και ο Νάντο Ντε Κολό και σίγουρα η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά, χωρίς τη δική του εξαιρετική απόδοση στο μεγαλύτερο μέρος του φετινού Final Four.

Στην αρνητική όχθη, μετά τον Πάρκερ που ...έχει κάθε λόγο να αισθάνεται αδικημένος, υπάρχει το -47 του Χουάν Κάρλος Ναβάρο το 2010, κάτι βέβαια που δείχνει ότι η Μπαρτσελόνα επικράτησε πολύ πιο εύκολα των αντιπάλων της κι έτσι η παρουσία του αρχηγού της δεν μπορεί να θεωρηθεί το ίδιο κομβική, όπως για παράδειγμα του Μποντιρόγκα στην Μπολόνια το 2002. Παραδόξως, η μεγάλη διαφορά μεταξύ του Μποντιρόγκα του 2002 και του 2003 απεικονίζεται στο συγκεκριμένο διάγραμμα, αφού, όπως φαίνεται, τα πράγματα ήταν σαφώς πιο εύκολα για την Μπαρτσελόνα το 2003, σε σχέση με τον Παναθηναϊκό του 2002, κάτι βέβαια που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς και στην πράξη, όταν στην πρώτη περίπτωση η ομάδα του Σέρβου αγωνιζόταν εντός έδρας και στη δεύτερη στην έδρα της (πανίσχυρης) αντιπάλου της, στον τελικό!



Μιλώντας αποκλειστικά για τους τελικούς, η πρωτιά εξακολουθεί να παραμένει στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, στην σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού επί της Βίρτους το 2002, ενώ για μία ακόμα φορά, πολύ κοντά στην κορυφή βρίσκεται ο Θοδωρής Παπαλουκάς που έκανε ακόμα πιο αισθητή την παρουσία του στον τελικό, σε σχέση με τον ημιτελικό, το 2006. Το ίδιο ισχύει και για τον Δημήτρη Διαμαντίδη, στον τελικό της επόμενης σεζόν, απέναντι στην ΤΣΣΚΑ του Παπαλουκά, ενώ μόλις μία μονάδα πιο κάτω ακολουθούν ο Σπανούλης του 2009 και ο Ράις του 2014.

Τέλος, φαίνεται πως ενώ η μεγάλη ζημιά για τον Άντονι Πάρκερ έγινε στον τελικό, δεν ήταν καθόλου μικρή και η διαφορά στο ράνκινγκ μεταξύ Μακάμπι και ΤΣΣΚΑ στο 93-85 του ημιτελικού, αφού τα δύο complex rankings του Αμερικανού σχεδόν ταυτίζονται, τη στιγμή που είχε σημειώσει 31 Index Rating στον ημιτελικό. Από εκεί και πέρα, στη δεύτερη αρνητική θέση εξακολουθεί να παραμένει ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, χάρη στην άνετη επικράτηση της Μπαρτσελόνα επί του Ολυμπιακού το 2010, ενώ στα μεσαία στρώματα της λίστας οι αποκλίσεις δεν είναι τόσο μεγάλες όσο φαίνονται και οι διαφορές μπορούν να θεωρηθούν σχετικά μικρές.

Ποιός είναι τελικά ο MVP των MVP; Ποιός υπήρξε ο πολυτιμότερος παίκτης σε Final Four; Είναι ο Μποντιρόγκα της Μπολόνια; Ή μήπως ο Πάρκερ του Τελ Αβίβ; Γιατί όχι ο Παπαλουκάς της Πράγας; Μπορεί κανείς να υποτιμήσει τον Ράις, ή τον Διαμαντίδη; Είναι κάποιος άλλος; Πολλά συμπεράσματα μπορούν να προκύψουν, ανάλογα με τον τρόπο που προσεγγίζει κανείς την στατιστική αλήθεια. Σίγουρα, αυτός που φαίνεται να έχει το προβάδισμα είναι ο Μποντιρόγκα του 2002, αλλά περισσότερο από αυτό, σκοπός της ανάλυσης είναι να αποτελέσει τροφή για σκέψη, τόσο για τους καθαυτούς MVP όσο και για τους τρόπους αξιολόγησής τους. Περιμένουμε και τις δικές σας!

ΥΓ. Ο μοναδικός MVP που δεν ήταν περιφερειακός (αν και έχει αυτά τα στοιχεία στο παιχνίδι του), ήταν ο Αντρές Νοτσιόνι, ο οποίος αγωνιζόμενος στη θέση 4 βοήθησε την Ρεάλ στην κατάκτηση του τίτλου το 2015. Όλοι οι άλλοι MVP ήταν κατεξοχήν περιφερειακοί παίκτες!



  '; ?>